Telksinoe - ustawy

©Telksinoe s. 1/9

Opracowano na podstawie: t.j.

Dz. U. z 2018 r.

poz. 37, 1669,

Dz. U. z 2019 r.

poz. 14.

U S T A W A

z dnia 25 maja 2001 r.

o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 1. 1. Ustawa określa kierunki przebudowy i modernizacji technicznej Sił

Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi”, oraz źródła

i wydatki na finansowanie Sił Zbrojnych.

2. Celem ustawy jest zapewnienie warunków do stopniowego osiągania przez

Siły Zbrojne pełnej interoperacyjności w ramach Organizacji Traktatu

Północnoatlantyckiego, oraz standardów pozostałych państw członków tej organizacji

w zakresie uzbrojenia, wyposażenia, mobilności i możliwości prowadzenia działań

wojskowych w każdych warunkach.

Art. 2. 1. Ustala się następujące kierunki przebudowy i modernizacji technicznej

Sił Zbrojnych:

1) wyposażenie Sił Zbrojnych w nowoczesne uzbrojenie i sprzęt wojskowy, w tym

w szczególności w samoloty wielozadaniowe, środki walki wojsk lądowych

i sprzęt pływający;

2) dostosowanie, w celu osiągnięcia pełnej interoperacyjności w ramach Traktatu

Północnoatlantyckiego, systemów rozpoznania, dowodzenia, obrony powietrznej

i zabezpieczenia logistycznego;

3) dostosowanie składu bojowego oraz poszczególnych elementów Sił Zbrojnych

do potrzeb obronnych państwa;

4) modernizacja oraz poprawa stanu technicznego eksploatowanego sprzętu

wojskowego;

5) modernizacja oraz poprawa stanu technicznego infrastruktury wojskowej;

6) zwiększenie możliwości manewrowych wojsk oraz możliwości ich przerzutu

w oddalone rejony działań;

7) stopniowe odtwarzanie zapasów środków bojowych i materiałowych;

8) wycofanie przestarzałego i nieperspektywicznego sprzętu wojskowego;

9) przekazanie Agencji Mienia Wojskowego zbędnej dla Sił Zbrojnych

infrastruktury wojskowej;

10) (uchylony)

11.01.2019

©Telksinoe s. 2/9

11) dostosowanie systemu szkolnictwa wojskowego do potrzeb Sił Zbrojnych.

2. Rada Ministrów, uwzględniając potrzeby obronne Rzeczypospolitej Polskiej,

co 4 lata określa, po zasięgnięciu opinii komisji sejmowej właściwej w sprawach

obrony państwa, wyrażonej w drodze uchwały, szczegółowe kierunki przebudowy

i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych na kolejny 15-letni okres planistyczny,

stosownie do zasad planowania obronnego w Organizacji Traktatu

Północnoatlantyckiego na podstawie:

1) głównych kierunków rozwoju Sił Zbrojnych oraz ich przygotowań do obrony

państwa określanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej;

2) zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej przyjętych w ramach planowania

obronnego w Organizacji Traktatu Północno-atlantyckiego.

Art. 3. 1. Liczebność Sił Zbrojnych wynosi nie więcej niż dwieście tysięcy

stanowisk etatowych żołnierzy.

2. W ramach liczby stanowisk, o których mowa w ust. 1, nie więcej niż sto

pięćdziesiąt tysięcy przeznacza się dla żołnierzy zawodowych.

Art. 4. 1. Minister Obrony Narodowej na podstawie kierunków przebudowy

i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych, o których mowa w art. 2, oraz stosownie do

zasad planowania obronnego w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego

wprowadza, w drodze zarządzenia, program rozwoju Sił Zbrojnych, zwany dalej

„programem”, po zasięgnięciu opinii komisji sejmowej właściwej w sprawach obrony

państwa.

2. Program określa w szczególności:

1) zadania dotyczące modernizacji wyposażenia Sił Zbrojnych przede wszystkim

w zakresie:

a) sprzętu rozpoznania i walki radioelektronicznej,

b) sprzętu dowodzenia i łączności,

c) sprzętu i wyposażenia systemu obrony powietrznej,

d) zestawów przeciwpancernych pocisków kierowanych,

e) kołowych transporterów opancerzonych,

f) średnich samolotów transportowych,

g) okrętów i sprzętu morskiego,

h) sprzętu elektronicznego, w związku ze zwolnieniem częstotliwości na

potrzeby operatorów telefonii ruchomej typu komórkowego trzeciej

generacji,

11.01.2019

©Telksinoe s. 3/9

i) czołgów;

2) zamierzenia w zakresie:

a) systemów obronnych Sił Zbrojnych,

b) zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych,

c) gromadzenia i utrzymywania zapasów środków bojowych i materiałowych

dla Sił Zbrojnych,

d) szkolenia Sił Zbrojnych,

e) dyslokacji jednostek wojskowych i infrastruktury wojskowej,

f) polityki kadrowej, rekonwersyjnej, kształcenia kadr w systemie szkolnictwa

wojskowego;

3) liczebność oraz skład bojowy poszczególnych elementów Sił Zbrojnych.

3. (uchylony)

Art. 5. 1. Realizację programu powierza się Ministrowi Obrony Narodowej.

W trakcie realizacji programu Minister Obrony Narodowej zasięga opinii

odpowiednio ministra właściwego do spraw gospodarki oraz ministra właściwego do

spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w zakresie zadań, o których mowa

w art. 4 ust. 2 pkt 1.

2. W celu realizacji programu:

1) mogą być zawierane umowy wieloletnie, do których nie stosuje się przepisu

art. 46 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U.

z 2017 r. poz. 2077) i art. 143 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo

zamówień publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 i 2018);

2) nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach

publicznych w zakresie konieczności uzgadniania z ministrem właściwym do

spraw finansów publicznych decyzji o przeznaczeniu mienia likwidowanych

jednostek budżetowych, w przypadku gdy mienie to jest przekazywane między

jednostkami budżetowymi Ministerstwa Obrony Narodowej.

3. Minister Obrony Narodowej, po upływie każdego roku realizacji programu,

przedstawia ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informację z

realizacji decyzji o przeznaczeniu mienia likwidowanych jednostek budżetowych

Ministerstwa Obrony Narodowej.

4. Rada Ministrów sprawuje nadzór nad realizacją programu, składając Sejmowi

w okresach dwuletnich stosowną informację o wykonaniu programu, razem

z kierunkami przebudowy i modernizacji Sił Zbrojnych na kolejny okres planistyczny,

o których mowa w art. 2 ust. 2.

11.01.2019

©Telksinoe s. 4/9

Art. 6. 1. Źródłami finansowania programu są:

1) budżet państwa;

2) środki Funduszu Modernizacji Sił Zbrojnych, o którym mowa w art. 11;

3) przychody ze zbycia akcji lub udziałów spółek przemysłowego potencjału

obronnego, o których mowa w art. 12.

2. (uchylony)

Art. 7. 1. Na finansowanie potrzeb obronnych Rzeczypospolitej Polskiej

przeznacza się corocznie wydatki z budżetu państwa w wysokości nie niższej niż:

1) 2,0% Produktu Krajowego Brutto – w latach 2018 i 2019;

2) 2,1% Produktu Krajowego Brutto – w roku 2020;

3) 2,2% Produktu Krajowego Brutto – w latach 2021–2023;

4) 2,3% Produktu Krajowego Brutto – w latach 2024 i 2025;

5) 2,4% Produktu Krajowego Brutto – w latach 2026–2029;

6) 2,5% Produktu Krajowego Brutto – w roku 2030 i latach kolejnych.

1a. Wartość Produktu Krajowego Brutto, o którym mowa w ust. 1, ustala się w

oparciu o wartość określoną w założeniach projektu budżetu państwa na dany rok i

dotyczy tego samego roku, na który są planowane wydatki, o których mowa w ust. 1.

2. Wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują wydatki budżetowe w części

budżetu państwa „obrona narodowa” oraz wydatki budżetowe w dziale „obrona

narodowa” w innych częściach budżetu państwa.

2a. W latach 2014–2023 na sfinansowanie wyposażenia Sił Zbrojnych w środki

obrony przeciwrakietowej i przeciwlotniczej w ramach systemu obrony powietrznej

przeznacza się wydatki budżetowe z części budżetu państwa „obrona narodowa” co

najmniej w wysokości sumy corocznych przyrostów planowanych wydatków tej

części budżetu, nie mniej jednak niż 20% środków przeznaczonych na modernizację

techniczną w okresie realizacji przedmiotowego zadania.

3. Udział wydatków majątkowych w wydatkach, o których mowa w ust. 1,

wynosi co najmniej 20%.

3a. Minister Obrony Narodowej planując wydatki na modernizację techniczną

Sił Zbrojnych uwzględnia polski przemysłowy potencjał obronny oraz wydatki na

badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie obronności państwa.

3b. Udział wydatków przeznaczonych na badania naukowe i prace rozwojowe

w dziedzinie obronności państwa w wydatkach, o których mowa w ust. 1, wynosi nie

mniej niż 2,5%.

11.01.2019

©Telksinoe s. 5/9

4. Kryteria określone w ust. 1–3 są uwzględniane przez Radę Ministrów

w projektach ustaw budżetowych albo projektach ustaw o prowizorium budżetowym.

5. (uchylony)

6. (uchylony)

Art. 8. (uchylony)

Art. 9. (pominięty)

Art. 10. (pominięty)

Art. 11. 1. Tworzy się Fundusz Modernizacji Sił Zbrojnych, zwany dalej

„Funduszem”, którego dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.

2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.

3. Przychodami Funduszu są:

1) wpływy za:

a) wsparcie udzielone wojskom obcym oraz udostępnianie im poligonów,

b) specjalistyczne usługi wojskowe;

2) przychód, o którym mowa w art. 30 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r.

o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1456);

3) środki uzyskane ze sprzedaży mienia, o którym mowa w art. 93 ustawy

wymienionej w pkt 2;

4) przychody, o których mowa w art. 61 ust. 2 ustawy wymienionej w pkt 2;

5) przychody uzyskane na podstawie art. 98 ust. 3 i art. 99 ust. 2 ustawy

wymienionej w pkt 2;

6) przychody, o których mowa w art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 10 lipca 2008 r.

o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu

Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego oraz o zmianie niektórych innych

ustaw (Dz. U. poz. 901);

7) odszkodowania lub kary umowne otrzymane w toku realizacji umów, dla których

źródłem finansowania są wydatki budżetowe w części budżetu państwa „obrona

narodowa”, dotyczących:

a) zakupu uzbrojenia i sprzętu wojskowego,

b) usług związanych z modernizacją, modyfikacją, naprawą lub remontem

uzbrojenia i sprzętu wojskowego,

c) badań naukowych i prac rozwojowych w zakresie uzbrojenia i sprzętu

wojskowego;

8) darowizny, spadki i zapisy;

11.01.2019

©Telksinoe s. 6/9

9) środki wnoszone przez inne państwa członkowskie Organizacji Traktatu

Północnoatlantyckiego w ramach refundacji wydatków poniesionych przez

Rzeczpospolitą Polską na zadania realizowane w ramach Programu Inwestycji

Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Dziedzinie Bezpieczeństwa

(NSIP), zwanego dalej „Programem NSIP”.

4. Wydatki Funduszu przeznacza się na realizację celów określonych

w programie.

Art. 11a. 1. Specjalistyczne usługi wojskowe mogą być świadczone przez

jednostki wojskowe wyłącznie zgodnie z ich przygotowaniem specjalistycznym,

w szczególności w zakresie inżynierii wojskowej i szkolenia.

2. Specjalistyczne usługi wojskowe mogą być świadczone na uzasadniony

wniosek:

1) jednostek organizacyjnych sektora finansów publicznych;

2) podmiotów innych, niż jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych,

w tym podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jeżeli świadczenie

specjalistycznych usług wojskowych jest uzasadnione interesem publicznym lub

interesem Sił Zbrojnych.

3. Specjalistyczne usługi wojskowe są świadczone na podstawie umowy za pełną

odpłatnością obejmującą koszty bezpośrednie i pośrednie.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach specjalistyczne usługi wojskowe

mogą być świadczone za częściową odpłatnością obejmującą tylko koszty

bezpośrednie.

5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania

i rozpatrywania wniosków oraz zawierania umów o świadczenie specjalistycznych

usług wojskowych, uwzględniając potrzebę ujednolicenia sposobu postępowania

podmiotów właściwych w tym zakresie oraz potrzebę zapewnienia sprawności

zawierania tych umów.

Art. 12. Na finansowanie programu, niezależnie od wysokości określonych

w art. 7 ust. 1, przeznacza się co najmniej 35% całości kwoty, o której mowa w art. 8

ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu restrukturyzacji

przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych

Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2011).

11.01.2019

Art. 12a. 1. Na zadania publiczne związane z realizacją na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej zadań inwestycyjnych określonych w Programie NSIP

może być przyznawana z budżetu państwa dotacja:

1) celowa:

a) na finansowanie zadań w zakresie inwestycji obronnych wynikających

z udziału Rzeczypospolitej Polskiej w Programie NSIP oraz na przejściowe

finansowanie zadań w części pozostającej do opłacenia przez organy

Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego,

b) na realizację inwestycji krajowych jako zadań okołopakietowych, których

wykonanie jest niezbędne w związku z realizowanymi projektami,

c) na płatności wnoszone w ramach składki do wspólnego budżetu

inwestycyjnego Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego,

d) na finansowanie utrzymania inwestycji do czasu przekazania ich

użytkownikom;

2) podmiotowa na finansowanie krajowych wydatków administracyjnych

wynikających z łącznego udziału Rzeczypospolitej Polskiej w wartości

zatwierdzonych projektów na realizację inwestycji w ramach Programu NSIP i

wartości zatwierdzonych projektów inwestycyjnych realizowanych w ramach

zadań okołopakietowych finansowanych ze środków krajowych.

2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, przyznaje się instytucji gospodarki

budżetowej, dla której Minister Obrony Narodowej jest organem założycielskim,

powołanej w celu realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadań

inwestycyjnych określonych w Programie NSIP.

3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz

warunki i tryb przyznawania i rozliczania dotacji, o których mowa w ust. 1.

Rozporządzenie powinno uwzględnić podział dotacji na celowe i podmiotowe.

Art. 12b. 1. Na poczet wykonania zamówień, których przedmiotem jest

uzbrojenie lub sprzęt wojskowy, do których nie stosuje się ustawy z dnia 29 stycznia

2004 r. – Prawo zamówień publicznych, zamawiający może udzielać zaliczek, jeżeli

taka możliwość została przewidziana w dokumentacji dotyczącej zamówienia lub

jeżeli wykonawca został wybrany w postępowaniu, w którym zamawiający

negocjował warunki umowy z wybranymi przez siebie wykonawcami lub

wykonawcą.

2. Wysokość jednorazowej zaliczki nie może przekraczać 33% wartości

wynagrodzenia wykonawcy za dane zamówienie.

11.01.2019

3. Zaliczka może być udzielona po wniesieniu przez wykonawcę zabezpieczenia.

4. Zabezpieczenie zaliczki może być wnoszone według wyboru wykonawcy

w jednej lub w kilku następujących formach:

1) pieniądzu;

2) poręczeniach bankowych lub poręczeniach spółdzielczej kasy oszczędnościowo-

-kredytowej, z tym że zobowiązanie kasy jest zawsze zobowiązaniem

pieniężnym;

3) gwarancjach bankowych;

4) gwarancjach ubezpieczeniowych;

5) wekslach z poręczeniem wekslowym banku lub spółdzielczej kasy

oszczędnościowo-kredytowej;

6) przez ustanowienie zastawu na papierach wartościowych emitowanych przez

Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego;

7) przez ustanowienie zastawu rejestrowego.

5. Zabezpieczenie zaliczki ustala się w wysokości do pełnej kwoty udzielonej

zaliczki.

6. Zamawiający może udzielić kolejnych zaliczek, pod warunkiem że

wykonawca, w ramach realizacji zamówienia:

1) rozliczy środki w zakresie wartości poprzednio udzielanych zaliczek lub

2) wykaże, że zaangażował całość środków w zakresie wartości poprzednio

udzielanych zaliczek.

7. Formę lub formy zabezpieczenia zaliczki, sposób jego wniesienia i zwrotu

określa się w umowie. Umowa może przewidywać możliwość zmiany formy

zabezpieczenia zaliczki w trakcie realizacji tej umowy.

8. Przepisów ust. 2–7 nie stosuje się do zamówień podlegających szczególnej

procedurze na podstawie umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita

Polska, lub porozumienia zawieranego na szczeblu ministerialnym lub zamówień,

o których mowa w art. 4b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo

zamówień publicznych.

Art. 13. (uchylony)

Art. 14. (pominięty)

11.01.2019

Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia1),

z wyjątkiem art. 11, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.

Ustawa została ogłoszona w dniu 25 lipca 2001 r.

11.01.2019