Wyszukiwarka ustaw

2015 Pozycja 133

©Telksinoe s. 1/156

Opracowano na podstawie: t.j.

Dz. U. z 2015 r. poz. 133, 509, 694, 1066,

1224, 1309, 1311, 1418, 1595, 1781,

z 2016 r. poz. 147, 437, 633, 960, 1579.

U S T A W A

z dnia 27 lipca 2001 r.

Prawo o ustroju sądów powszechnych

DZIAŁ I

Sądy powszechne

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. § 1. Sądami powszechnymi są sądy rejonowe, sądy okręgowe oraz sądy apelacyjne.

§ 2. Sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie

nienależącym do sądów administracyjnych, sądów wojskowych oraz Sądu Najwyższego.

§ 3. Sądy powszechne wykonują również inne zadania z zakresu ochrony

prawnej, powierzone w drodze ustaw.

§ 4. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sądach bez bliższego ich

określenia, rozumie się przez to sądy powszechne.

Art. 2. § 1. Zadania z zakresu wymiaru sprawiedliwości wykonują sędziowie, a

w sądach rejonowych także asesorzy sądowi z wyłączeniem stosowania

tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym oraz postępowań

upadłościowych i restrukturyzacyjnych.

§ 2. Zadania z zakresu ochrony prawnej, inne niż wymiar sprawiedliwości,

wykonują w sądach referendarze sądowi i starsi referendarze sądowi. Ilekroć w

przepisach jest mowa o referendarzach sądowych, rozumie się przez to także starszych

referendarzy sądowych.

§ 2a. Zadania, o których mowa w § 2, mogą wykonywać sędziowie oraz asesorzy

sądowi, jeżeli ich wykonywanie przez referendarzy sądowych nie jest możliwe.

§ 3. (uchylony)

Art. 3. § 1. Sędziowie tworzą samorząd sędziowski.

2016-11-23

©Telksinoe s. 2/156

§ 2. Organami samorządu sędziowskiego są:

1) zgromadzenie ogólne sędziów apelacji;

2) zgromadzenie ogólne sędziów okręgu;

3) zebranie sędziów danego sądu.

Art. 4. § 1. W sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości obywatele biorą udział

przez uczestnictwo ławników w rozpoznawaniu spraw przed sądami w pierwszej

instancji, chyba że ustawy stanowią inaczej.

§ 2. Przy rozstrzyganiu spraw ławnicy mają równe prawa z sędziami i asesorami

sądowymi.

Art. 5. § 1. Językiem urzędowym przed sądami jest język polski.

§ 2. Osoba niewładająca w wystarczającym stopniu językiem polskim ma prawo

do występowania przed sądem w znanym przez nią języku i bezpłatnego korzystania

z pomocy tłumacza.

§ 3. O przyznaniu tłumacza osobie, o której mowa w § 2, orzeka sąd właściwy

do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji. Wniosek o przyznanie tłumacza

zgłoszony w toku sprawy rozpoznaje sąd tej instancji, w której sprawa się toczy.

Art. 6. Osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa w linii prostej lub

powinowactwa w linii prostej albo w stosunku przysposobienia, małżonkowie oraz

rodzeństwo nie mogą być sędziami, asesorami sądowymi albo referendarzami

sądowymi w tym samym wydziale sądu.

Art. 7. Nadzór nad działalnością sądów w zakresie orzekania sprawuje Sąd

Najwyższy, w trybie określonym ustawami.

Art. 8. Działalność administracyjna sądów polega na:

1) zapewnieniu odpowiednich warunków techniczno-organizacyjnych oraz

majątkowych funkcjonowania sądu i wykonywania przez sąd zadań, o których

mowa w art. 1 § 2 i 3;

2) zapewnieniu właściwego toku wewnętrznego urzędowania sądu, bezpośrednio

związanego z wykonywaniem przez sąd zadań, o których mowa w art. 1 § 2 i 3.

Art. 9. Nadzór administracyjny nad działalnością sądów, o której mowa w art. 8

pkt 1, sprawuje Minister Sprawiedliwości, na zasadach określonych w dziale I

2016-11-23

©Telksinoe s. 3/156

rozdziale 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013

r. poz. 885, z późn. zm.1)).

Art. 9a. § 1. Wewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością sądów, o

której mowa w art. 8 pkt 2, sprawują prezesi sądów.

§ 2. Zewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością sądów, o której mowa

w art. 8 pkt 2, sprawuje Minister Sprawiedliwości przez służbę nadzoru, którą

stanowią sędziowie delegowani do Ministerstwa Sprawiedliwości w trybie art. 77.

Art. 9b. Czynności z zakresu nadzoru administracyjnego nie mogą wkraczać w

dziedzinę, w której sędziowie i asesorzy sądowi są niezawiśli.

Rozdział 2

Organizacja sądów

Art. 10. § 1. Sąd rejonowy tworzy się dla jednej lub większej liczby gmin; w

uzasadnionych przypadkach może być utworzony więcej niż jeden sąd rejonowy w

obrębie tej samej gminy.

§ 1a. Sąd rejonowy tworzy się dla obszaru jednej lub większej liczby gmin

zamieszkałych przez co najmniej 50 000 mieszkańców, jeżeli łączna liczba spraw

cywilnych, karnych oraz rodzinnych i nieletnich wpływających do istniejącego sądu

rejonowego z obszaru tej gminy lub kilku gmin wynosi co najmniej 5000 w ciągu roku

kalendarzowego, z zastrzeżeniem § 1b–1d.

§ 1b. Sąd rejonowy może być utworzony dla jednej lub większej liczby gmin

zamieszkałych przez mniejszą niż 50 000 liczbę mieszkańców, jeżeli łączna liczba

spraw cywilnych, karnych oraz rodzinnych i nieletnich wpływających do istniejącego

sądu rejonowego z obszaru tej gminy lub kilku gmin wynosi co najmniej 5000 w ciągu

roku kalendarzowego.

§ 1c. Sąd rejonowy może być utworzony według kryteriów określonych w § 1b

tylko wtedy, gdy zmiana obszaru właściwości sądu rejonowego właściwego dla tej

gminy lub gmin nie spowoduje, że istniejący sąd rejonowy nie będzie spełniał

kryteriów określonych w § 1a lub 1b.

1)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 938 i

1646 oraz z 2014 r. poz. 379, 911, 1146, 1626 i 1877.

2016-11-23

©Telksinoe s. 4/156

§ 1d. Sąd rejonowy może zostać zniesiony, jeżeli łączna liczba spraw cywilnych,

karnych oraz rodzinnych i nieletnich wpływających w ciągu kolejnych 3 lat nie

przekracza 5000 w każdym roku kalendarzowym.

§ 2. Sąd okręgowy tworzy się dla obszaru właściwości co najmniej dwóch sądów

rejonowych, zwanego dalej „okręgiem sądowym”.

§ 3. Sąd apelacyjny tworzy się dla obszaru właściwości co najmniej dwóch

okręgów sądowych, zwanego dalej „obszarem apelacji”.

Art. 11. § 1. Sądy dzielą się na wydziały.

§ 2. Wydziałem kieruje przewodniczący wydziału, którym jest prezes albo

wiceprezes sądu lub inny sędzia albo asesor sądowy.

§ 2a. Przewodniczącym wydziału ksiąg wieczystych oraz wydziału

gospodarczego do spraw rejestru zastawów jest referendarz sądowy. W przypadkach

szczególnie uzasadnionych, biorąc pod uwagę racjonalne wykorzystanie kadr

sądownictwa powszechnego oraz potrzeby wynikające z obciążenia zadaniami,

funkcję przewodniczącego wydziału ksiąg wieczystych można powierzyć sędziemu

lub asesorowi sądowemu.

§ 3. Funkcję przewodniczącego wydziału w sądzie apelacyjnym i okręgowym

powierza prezes tego sądu, a w sądzie rejonowym, na wniosek prezesa tego sądu,

prezes przełożonego sądu okręgowego. Przed powierzeniem funkcji

przewodniczącego wydziału prezes zasięga opinii właściwego kolegium sądu.

Negatywna opinia kolegium jest dla prezesa sądu wiążąca.

§ 3a. Funkcję przewodniczącego wydziału powierza się na czas określony, nie

dłuższy niż trzy lata. Zwolnienie z funkcji przewodniczącego wydziału, przed

upływem tego okresu, może nastąpić po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego

sądu. Przed zasięgnięciem opinii prezes sądu poucza o możliwości złożenia wyjaśnień

na piśmie, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania pouczenia. Posiedzenie

kolegium odbywa się nie wcześniej niż po wpłynięciu wyjaśnień lub bezskutecznym

upływie terminu do ich złożenia.

§ 3b. W przypadku łączenia funkcji przewodniczącego wydziału z funkcją

prezesa albo wiceprezesa sądu, funkcję przewodniczącego wydziału powierza się na

okres odpowiadający kadencji prezesa albo wiceprezesa sądu.

§ 4. (uchylony)

2016-11-23

©Telksinoe s. 5/156

§ 5. Prezes sądu może powierzyć sędziemu, a w sądzie rejonowym także

asesorowi sądowemu, funkcję zastępcy przewodniczącego wydziału, jeżeli

przemawiają za tym wielkość lub zakres zadań wydziału. W wydziale ksiąg

wieczystych oraz w wydziale gospodarczym do spraw rejestrowych funkcję zastępcy

przewodniczącego powierza się referendarzowi sądowemu. Przepisy § 3 i 3a stosuje

się odpowiednio.

Art. 12. § 1. Sąd rejonowy dzieli się na wydziały:

1) cywilny – do spraw z zakresu prawa cywilnego, prawa rodzinnego i

opiekuńczego, spraw dotyczących demoralizacji i czynów karalnych nieletnich,

leczenia osób uzależnionych od alkoholu oraz od środków odurzających i

psychotropowych oraz spraw należących do sądu opiekuńczego na podstawie

odrębnych ustaw;

2) karny – do spraw z zakresu prawa karnego.

§ 1a. W sądzie rejonowym może zostać utworzony wydział:

1) rodzinny i nieletnich – do spraw z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego,

spraw dotyczących demoralizacji i czynów karalnych nieletnich, leczenia osób

uzależnionych od alkoholu oraz od środków odurzających i psychotropowych

oraz spraw należących do sądu opiekuńczego na podstawie odrębnych ustaw;

2) pracy, ubezpieczeń społecznych albo pracy i ubezpieczeń społecznych – do

spraw odpowiednio z zakresu prawa pracy lub z zakresu ubezpieczeń

społecznych;

3) gospodarczy – do spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa

gospodarczego i cywilnego należących do sądu gospodarczego na podstawie

odrębnych ustaw;

4) ksiąg wieczystych – do prowadzenia ksiąg wieczystych.

§ 1b. Rozpoznawanie spraw z zakresu prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych,

spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa gospodarczego i cywilnego

należących do sądu gospodarczego na podstawie odrębnych ustaw lub prowadzenie

ksiąg wieczystych, należących do właściwości sądu rejonowego, w którym nie

utworzono wydziału do tych spraw, Minister Sprawiedliwości przekazuje innemu

sądowi rejonowemu, w trybie określonym w art. 20.

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

2016-11-23

©Telksinoe s. 6/156

§ 4. (uchylony)

§ 5. (uchylony)

Art. 13. (uchylony)

Art. 14. (uchylony)

Art. 15. (uchylony)

Art. 16. § 1. Sąd okręgowy dzieli się na wydziały:

1) cywilny – do spraw z zakresu prawa cywilnego, prawa rodzinnego i

opiekuńczego, spraw dotyczących leczenia osób uzależnionych od alkoholu oraz

od środków odurzających i psychotropowych, spraw należących do sądu

opiekuńczego na podstawie odrębnych ustaw oraz spraw dotyczących

demoralizacji i czynów karalnych nieletnich;

2) karny – do spraw z zakresu prawa karnego oraz spraw zgodności z prawdą

oświadczeń lustracyjnych.

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

§ 4. (uchylony)

§ 4a. W sądzie okręgowym może zostać utworzony wydział:

1) pracy, ubezpieczeń społecznych albo pracy i ubezpieczeń społecznych – do

spraw odpowiednio z zakresu prawa pracy lub z zakresu ubezpieczeń

społecznych;

2) gospodarczy – do spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa

gospodarczego i cywilnego należących do sądu gospodarczego na podstawie

odrębnych ustaw;

3) kontroli danych telekomunikacyjnych, pocztowych i internetowych – do spraw

związanych z kontrolą pozyskiwania danych telekomunikacyjnych, pocztowych

i internetowych przez Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straż

Graniczną, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Służbę Celną i wywiad skarbowy.

§ 4b. Rozpoznawanie spraw z zakresu prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych

oraz spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa gospodarczego i

cywilnego należących do sądu gospodarczego na podstawie odrębnych ustaw,

należących do właściwości sądu okręgowego, w którym nie utworzono odrębnego

wydziału do tych spraw, Minister Sprawiedliwości przekazuje innemu sądowi

2016-11-23

©Telksinoe s. 7/156

okręgowemu, działającemu na obszarze tej samej apelacji, w trybie określonym w art.

20.

§ 5. W Sądzie Okręgowym w Warszawie działają ponadto jako wydziały:

1) odrębna jednostka organizacyjna do spraw z zakresu ochrony konkurencji,

regulacji energetyki, telekomunikacji i transportu kolejowego (sąd ochrony

konkurencji i konsumentów);

2) odrębna jednostka organizacyjna do spraw rejestrowych powierzonych temu

sądowi na podstawie odrębnych przepisów;

3) odrębna jednostka organizacyjna do spraw z zakresu ochrony wspólnotowych

znaków towarowych i wspólnotowych wzorów przemysłowych (sąd

wspólnotowych znaków towarowych i wzorów przemysłowych).

§ 6. Minister Sprawiedliwości, w drodze zarządzenia, wskazuje wydział sądu

okręgowego rozpoznający środki odwoławcze w elektronicznym postępowaniu

upominawczym.

Art. 16a. § 1. W sądzie okręgowym działa koordynator do spraw mediacji, który

wykonuje działania na rzecz rozwoju mediacji, zapewnia sprawną komunikację

pomiędzy sędziami i mediatorami oraz stałymi mediatorami, a także współpracuje

przy organizowaniu spotkań informacyjnych.

§ 2. Koordynator do spraw mediacji wykonuje zadania, o których mowa w § 1,

również w sądach rejonowych na obszarze właściwości danego sądu okręgowego.

§ 3. Koordynatora do spraw mediacji powołuje prezes sądu okręgowego, w

drodze zarządzenia, spośród sędziów sądu okręgowego.

Art. 17. (uchylony)

Art. 18. § 1. Sąd apelacyjny dzieli się na wydziały:

1) cywilny – do spraw z zakresu prawa cywilnego, prawa rodzinnego i

opiekuńczego, jak również spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu

prawa gospodarczego i cywilnego należących do sądu gospodarczego na

podstawie odrębnych ustaw;

2) karny – do spraw z zakresu prawa karnego oraz spraw zgodności z prawdą

oświadczeń lustracyjnych;

3) pracy i ubezpieczeń społecznych – do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń

społecznych.

2016-11-23

©Telksinoe s. 8/156

§ 2. (uchylony)

Art. 18a. W sądach mogą być tworzone wydziały inne niż wymienione w art. 12,

16 lub art. 18.

Art. 18b. Poza siedzibą sądu mogą być tworzone wydziały zamiejscowe, a poza

siedzibą sądu okręgowego także ośrodki zamiejscowe.

Art. 19. § 1. Minister Sprawiedliwości tworzy i znosi wydziały oraz wydziały i

ośrodki zamiejscowe sądów w drodze zarządzenia, mając na względzie potrzebę

zapewnienia racjonalnej organizacji sądownictwa, w szczególności przez

dostosowanie liczby, rodzaju i wielkości wydziałów do obciążenia wpływem spraw,

ekonomię postępowania sądowego oraz konieczność prawidłowego wykonywania

czynności nadzorczych, w celu zagwarantowania realizacji prawa obywatela do

rozpoznania jego sprawy w rozsądnym terminie; w zarządzeniu o utworzeniu

wydziału oraz wydziału lub ośrodka zamiejscowego należy określić jego siedzibę,

obszar właściwości oraz zakres spraw przekazanych do rozpoznawania.

§ 2. W przypadku zniesienia wydziału lub ośrodka zamiejscowego sądu,

pracownicy zatrudnieni w zniesionej jednostce przechodzą do odpowiedniego sądu.

Art. 20. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, w drodze rozporządzeń:

1) tworzy i znosi sądy oraz ustala ich siedziby i obszary właściwości,

2) może przekazać jednemu sądowi okręgowemu rozpoznawanie spraw z zakresu

prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych z właściwości lub części obszarów

właściwości innych sądów okręgowych, działających na obszarze tej samej

apelacji, a jednemu sądowi rejonowemu – rozpoznawanie spraw z zakresu prawa

pracy lub ubezpieczeń społecznych z właściwości lub części obszarów

właściwości innych sądów rejonowych, działających w tym samym okręgu

sądowym,

3) może przekazać jednemu sądowi okręgowemu rozpoznawanie spraw

gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa gospodarczego i cywilnego,

należących do sądu gospodarczego na podstawie odrębnych ustaw, z właściwości

lub części obszarów właściwości innych sądów okręgowych, działających na

obszarze tej samej apelacji, a jednemu sądowi rejonowemu – rozpoznawanie

spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa gospodarczego i

2016-11-23

©Telksinoe s. 9/156

cywilnego, należących do sądu gospodarczego na podstawie odrębnych ustaw, z

właściwości lub części obszarów właściwości innych sądów rejonowych,

4) może przekazać jednemu sądowi okręgowemu rozpoznawanie spraw zgodności

z prawdą oświadczeń lustracyjnych z właściwości innych sądów okręgowych,

działających na obszarze tej samej apelacji,

5) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznawanie spraw z zakresu

prawa rodzinnego i opiekuńczego, spraw dotyczących demoralizacji i czynów

karalnych nieletnich, leczenia osób uzależnionych od alkoholu oraz od środków

odurzających i psychotropowych oraz spraw należących do sądu opiekuńczego

na podstawie odrębnych ustaw, z właściwości lub części obszarów właściwości

innych sądów rejonowych, działających w tym samym okręgu sądowym,

6) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu prowadzenie ksiąg wieczystych z

właściwości lub części obszarów właściwości innych sądów rejonowych,

działających w tym samym okręgu sądowym,

7) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznawanie spraw w

elektronicznym postępowaniu upominawczym z właściwości innych sądów

rejonowych,

8) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznawanie wniosków o

nadanie klauzuli wykonalności decyzjom wydanym przez Radę, Komisję

Europejską, Europejski Bank Centralny, Urząd Harmonizacji w ramach Rynku

Wewnętrznego oraz wyrokom Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z

właściwości innych sądów rejonowych

– kierując się potrzebą zapewnienia racjonalnej organizacji sądownictwa, przez

dostosowanie liczby sądów, ich wielkości i obszarów właściwości do zakresu

obciążenia wpływem spraw, a także uwzględniając ekonomię postępowania

sądowego, w celu zagwarantowania realizacji prawa obywatela do rozpoznania jego

sprawy w rozsądnym terminie.

Art. 20a. § 1. Minister Sprawiedliwości, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego, potrzeby wynikające z obciążenia

zadaniami poszczególnych sądów, przydziela nowe stanowiska sędziowskie oraz

asesorskie poszczególnym sądom.

§ 2. W razie zwolnienia stanowiska sędziowskiego lub asesorskiego w sądzie

działającym na obszarze danej apelacji prezes sądu apelacyjnego, w terminie

2016-11-23

©Telksinoe s. 10/156

czternastu dni od dnia zwolnienia stanowiska, zawiadamia o tym Ministra

Sprawiedliwości. Minister Sprawiedliwości, w terminie nie dłuższym niż trzydzieści

dni od dnia otrzymania zawiadomienia, na podstawie kryteriów wymienionych w § 1,

przydziela stanowisko do danego albo innego sądu albo stanowisko znosi.

§ 2a. W razie planowanego zwolnienia stanowiska sędziowskiego w sądzie

działającym na obszarze danej apelacji przez sędziego, który przechodzi w stan

spoczynku po osiągnięciu wymaganego wieku, prezes sądu apelacyjnego, nie później

niż na pięć miesięcy przed zwolnieniem stanowiska, zawiadamia o tym Ministra

Sprawiedliwości. Przepis § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

§ 3. Minister Sprawiedliwości przekształca w stanowisko:

1) asesorskie – co drugie stanowisko sędziowskie przydzielone do danego sądu

rejonowego, a także wolne stanowisko sędziowskie, które nie zostało obsadzone

w danym sądzie rejonowym;

2) sędziowskie – zwalniane stanowisko asesorskie.

§ 4. O stanowiskach, o których mowa w § 2–3, Minister Sprawiedliwości

niezwłocznie obwieszcza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej

„Monitor Polski”.

§ 5. O wolnym stanowisku sędziowskim oraz stanowisku asesorskim nie

obwieszcza się, jeżeli jego obsadzenie następuje w drodze przeniesienia służbowego

sędziego równorzędnego sądu lub w trybie określonym w art. 74 albo przeniesienia

służbowego asesora sądowego.

Rozdział 3

Organy sądów

Art. 21. § 1. Organami sądów są:

1) w sądzie rejonowym – prezes sądu i dyrektor sądu, z zastrzeżeniem § 1a;

2) w sądzie okręgowym – prezes sądu, kolegium sądu i dyrektor sądu;

3) w sądzie apelacyjnym – prezes sądu, kolegium sądu i dyrektor sądu.

§ 1a. Dyrektora sądu powołuje się w sądzie rejonowym, w którym jest co

najmniej dziesięć stanowisk sędziowskich i asesorskich. W sądach rejonowych, w

których nie powołano dyrektora sądu, zadania dyrektora sądu wykonują dyrektorzy

przełożonych sądów okręgowych.

§ 1b. (uchylony)

2016-11-23

©Telksinoe s. 11/156

§ 2. (uchylony)

§ 3. Prezes sądu jest zwierzchnikiem służbowym dyrektora sądu, z zastrzeżeniem

art. 177 § 4, wykonuje w stosunku do dyrektora sądu czynności z zakresu prawa pracy,

z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla Ministra Sprawiedliwości, oraz co najmniej

raz w roku określa potrzeby sądu konieczne dla zapewnienia warunków prawidłowego

funkcjonowania i sprawnego wykonywania przez sąd zadań, o których mowa w art. 1

§ 2 i 3, biorąc pod uwagę przewidywany ich zakres; nie może jednak wydawać

dyrektorowi sądu poleceń, dotyczących kompetencji określonych w art. 31a § 1 pkt 1–

3 i 5.

Art. 22. § 1. Prezes sądu:

1) kieruje sądem i reprezentuje sąd na zewnątrz, z wyjątkiem spraw należących do

kompetencji dyrektora sądu, a w szczególności:

a) kieruje działalnością administracyjną sądu, w zakresie wskazanym w art. 8

pkt 2,

b) jest zwierzchnikiem służbowym sędziów, asesorów sądowych, referendarzy

sądowych, asystentów sędziów danego sądu oraz kierownika i specjalistów

opiniodawczego zespołu sądowych specjalistów,

c) powierza sędziom, asesorom sądowym i referendarzom sądowym pełnienie

funkcji i zwalnia z ich pełnienia, chyba że ustawa stanowi inaczej;

2) dokonuje analizy orzecznictwa w kierowanym sądzie pod względem poziomu

jego jednolitości oraz informuje sędziów i asesorów sądowych o wynikach tej

analizy, a w razie stwierdzenia istotnych rozbieżności w orzecznictwie informuje

o nich Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego;

3) pełni inne czynności przewidziane w ustawie oraz przepisach odrębnych.

§ 1a. (uchylony)

§ 1b. Prezes sądu okręgowego jest zwierzchnikiem służbowym aplikantów

aplikacji sędziowskiej zatrudnionych w danym sądzie.

§ 2. W zakresie kierowania działalnością administracyjną sądu, prezes sądu

podlega prezesowi sądu przełożonego oraz Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 3. (uchylony)

§ 4. (uchylony)

§ 5. (uchylony)

§ 6. (uchylony)

2016-11-23

©Telksinoe s. 12/156

Art. 22a. § 1. Prezes sądu apelacyjnego w sądzie apelacyjnym, a prezes sądu

okręgowego w sądzie okręgowym i w sądach rejonowych, działających w okręgu

sądowym, ustala, po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego sądu, najpóźniej do

końca listopada każdego roku, podział czynności, który obejmuje:

1) decyzje w przedmiocie przydziału sędziów, asesorów sądowych i referendarzy

sądowych do wydziałów sądu oraz zakresu ich obowiązków,

2) określenie zasad przydziału spraw poszczególnym sędziom, asesorom sądowym

i referendarzom sądowym, chyba że zasady te określają przepisy odrębne,

3) określenie zasad zastępstw sędziów, asesorów sądowych i referendarzy

sądowych

– przy uwzględnieniu specjalizacji sędziów i asesorów sądowych w rozpoznawaniu

poszczególnych rodzajów spraw, konieczności zapewnienia właściwego

rozmieszczenia sędziów, asesorów sądowych i referendarzy sądowych w wydziałach

sądu i równomiernego rozłożenia ich obowiązków oraz potrzeby zagwarantowania

sprawnego postępowania sądowego.

§ 2. Do wydziału ksiąg wieczystych oraz wydziału gospodarczego do spraw

rejestru zastawów przydziela się wyłącznie referendarzy sądowych, chyba że nie jest

to możliwe.

§ 3. Jeżeli do wydziałów, o których mowa w § 2, przydzielono wyłącznie

referendarzy sądowych, czynności, do których referendarze nie są uprawnieni, włącza

się do zakresu obowiązków sędziów i asesorów sądowych orzekających w innych

wydziałach.

§ 4. Prezes sądu może ustalić nowy podział czynności w całości lub w części w

każdym czasie, jeżeli przemawiają za tym względy, o których mowa w § 1.

§ 5. Sędzia lub asesor sądowy, w przypadku zmiany podziału czynności

skutkującej zmianą zakresu jego obowiązków, w szczególności przeniesieniem do

innego wydziału sądu, może odwołać się do kolegium sądu apelacyjnego, w terminie

siedmiu dni od dnia otrzymania nowego zakresu obowiązków.

§ 6. Kolegium sądu niezwłocznie podejmuje uchwałę uwzględniającą albo

oddalającą odwołanie sędziego lub asesora sądowego, mając na uwadze względy, o

których mowa w § 1. Przed podjęciem uchwały kolegium wysłucha sędziego lub

asesora sądowego, jeżeli odwołanie zawiera taki wniosek i sędzia lub asesor sądowy

2016-11-23

©Telksinoe s. 13/156

mogą stawić się na posiedzenie kolegium. Do czasu podjęcia uchwały sędzia lub

asesor sądowy wykonuje obowiązki dotychczasowe.

Art. 22b. § 1. Prezesa sądu zastępuje wiceprezes sądu, a w razie jego

nieobecności – wyznaczony sędzia.

§ 2. Jeżeli prezes sądu nie został powołany, funkcję prezesa sądu wykonuje, przez

okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, wiceprezes sądu. W sądzie, w którym powołano

więcej niż jednego wiceprezesa sądu, funkcję prezesa sądu wykonuje wiceprezes sądu

najstarszy służbą. Jeżeli w sądzie nie został powołany wiceprezes sądu, funkcję

prezesa sądu, przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, wykonuje najstarszy służbą

sędzia pełniący funkcję przewodniczącego wydziału w tym sądzie.

§ 3. Liczbę wiceprezesów sądu apelacyjnego ustala Minister Sprawiedliwości,

po zasięgnięciu opinii prezesa tego sądu, biorąc pod uwagę liczbę stanowisk

sędziowskich w tym sądzie, liczbę nadzorowanych sądów okręgowych i rejonowych

oraz liczbę stanowisk sędziowskich, asesorskich i referendarskich w tych sądach.

§ 4. Liczbę wiceprezesów sądu okręgowego ustala Minister Sprawiedliwości, po

zasięgnięciu opinii prezesa tego sądu oraz prezesa przełożonego sądu apelacyjnego,

biorąc pod uwagę liczbę stanowisk sędziowskich i referendarskich w tym sądzie,

liczbę nadzorowanych sądów rejonowych oraz liczbę stanowisk sędziowskich,

asesorskich i referendarskich w tych sądach.

§ 5. Liczbę wiceprezesów sądu rejonowego ustala prezes sądu apelacyjnego, po

zasięgnięciu opinii prezesa sądu rejonowego oraz opinii prezesa przełożonego sądu

okręgowego, biorąc pod uwagę liczbę stanowisk sędziowskich, asesorskich i

referendarskich w sądzie rejonowym.

§ 6. W przypadku zmiany liczby stanowisk sędziowskich, asesorskich lub

referendarskich w danym sądzie lub liczby i wielkości nadzorowanych sądów

okręgowych lub rejonowych, liczba wiceprezesów danego sądu może być ustalona

ponownie.

Art. 23. § 1. Prezesa sądu apelacyjnego powołuje Minister Sprawiedliwości

spośród sędziów sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii zgromadzenia ogólnego

sędziów apelacji.

§ 2. Minister Sprawiedliwości przedstawia zgromadzeniu ogólnemu kandydata

na prezesa, w celu wydania opinii.

2016-11-23

©Telksinoe s. 14/156

§ 3. Jeżeli opinia nie zostanie wydana w terminie dwóch miesięcy od dnia

przedstawienia kandydata, Minister Sprawiedliwości może powołać prezesa sądu

apelacyjnego bez opinii.

§ 4. W razie wydania przez zgromadzenie ogólne negatywnej opinii o

kandydacie, Minister Sprawiedliwości może go powołać po uzyskaniu pozytywnej

opinii Krajowej Rady Sądownictwa. Negatywna opinia Krajowej Rady Sądownictwa

jest dla Ministra Sprawiedliwości wiążąca.

§ 5. Jeżeli Krajowa Rada Sądownictwa w terminie trzydziestu dni od dnia

przedstawienia przez Ministra Sprawiedliwości zamiaru powołania prezesa, mimo

negatywnej opinii zgromadzenia ogólnego, nie wyda opinii, uważa się, że opinia jest

pozytywna.

§ 6. Wiceprezesa sądu apelacyjnego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród

sędziów danego sądu apelacyjnego, na wniosek prezesa tego sądu i po zasięgnięciu

opinii kolegium tego sądu.

Art. 24. § 1. Prezesa sądu okręgowego powołuje Minister Sprawiedliwości

spośród sędziów sądu okręgowego albo sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii

zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu i opinii prezesa przełożonego sądu

apelacyjnego.

§ 2. Do powołania prezesa sądu okręgowego stosuje się odpowiednio przepisy

art. 23 § 2–5.

§ 3. Wiceprezesa sądu okręgowego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród

sędziów danego sądu okręgowego, na wniosek prezesa tego sądu, po zasięgnięciu

opinii kolegium tego sądu i opinii prezesa przełożonego sądu apelacyjnego.

Art. 25. § 1. Prezesa sądu rejonowego powołuje prezes sądu apelacyjnego

spośród sędziów sądu rejonowego albo sądu okręgowego, po zasięgnięciu opinii

zebrania sędziów danego sądu rejonowego i prezesa przełożonego sądu okręgowego.

§ 2. Do powołania prezesa sądu rejonowego stosuje się odpowiednio przepisy

art. 23 § 2–5, z tym że termin do wydania opinii przez zebranie wynosi trzydzieści dni.

§ 3. Wiceprezesa sądu rejonowego powołuje prezes sądu apelacyjnego spośród

sędziów danego sądu rejonowego, na wniosek prezesa tego sądu, po zasięgnięciu

opinii kolegium i prezesa przełożonego sądu okręgowego.

2016-11-23

©Telksinoe s. 15/156

Art. 25a. (utracił moc)2)

Art. 26. § 1. Prezes sądu apelacyjnego oraz prezes sądu okręgowego są

powoływani na okres sześciu lat i nie mogą być ponownie powołani do pełnienia

funkcji prezesa lub wiceprezesa sądu w tym sądzie przed upływem sześciu lat od

zakończenia kadencji.

§ 2. Wiceprezes sądu apelacyjnego oraz wiceprezes sądu okręgowego są

powoływani na okres sześciu lat i nie mogą być ponownie powołani do pełnienia tej

samej funkcji w tym sądzie przed upływem sześciu lat od zakończenia kadencji.

§ 3. Prezes sądu rejonowego jest powoływany na okres czterech lat, najwyżej na

dwie kolejne kadencje, i nie może być powołany do pełnienia funkcji prezesa lub

wiceprezesa sądu rejonowego przed upływem czterech lat od zakończenia pełnienia

tej funkcji.

§ 4. Wiceprezes sądu rejonowego jest powoływany na okres czterech lat,

najwyżej na dwie kolejne kadencje.

§ 5. W przypadku podziału sądu lub połączenia sądów, przy obejmowaniu

funkcji prezesa lub wiceprezesa w sądzie utworzonym wskutek podziału lub

połączenia, do okresu kadencji zalicza się okres pełnienia takiej samej funkcji w

sądzie, który uległ podziałowi lub połączeniu.

Art. 27. § 1. Prezes i wiceprezes sądu apelacyjnego oraz prezes i wiceprezes sądu

okręgowego może być odwołany przez Ministra Sprawiedliwości w toku kadencji w

przypadku:

1) rażącego niewywiązywania się z obowiązków służbowych;

2) gdy dalsze pełnienie funkcji z innych powodów nie da się pogodzić z dobrem

wymiaru sprawiedliwości.

§ 2. Odwołanie prezesa albo wiceprezesa sądu apelacyjnego bądź prezesa albo

wiceprezesa sądu okręgowego następuje po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa. Zamiar odwołania, wraz z pisemnym uzasadnieniem, Minister

Sprawiedliwości przedstawia Krajowej Radzie Sądownictwa w celu uzyskania opinii.

Negatywna opinia Krajowej Rady Sądownictwa jest dla Ministra Sprawiedliwości

wiążąca.

2)

Z dniem 1 sierpnia 2007 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2007

r., sygn. akt K 25/07 (Dz. U. Nr 138, poz. 976).

2016-11-23

©Telksinoe s. 16/156

§ 3. Jeżeli Krajowa Rada Sądownictwa, w terminie trzydziestu dni od

przedstawienia zamiaru odwołania prezesa albo wiceprezesa sądu apelacyjnego bądź

prezesa albo wiceprezesa sądu okręgowego, nie wyda opinii, uważa się, że opinia jest

pozytywna.

§ 4. W przypadku złożenia przez prezesa albo wiceprezesa sądu apelacyjnego

bądź prezesa albo wiceprezesa sądu okręgowego rezygnacji z pełnionej funkcji w toku

kadencji, Minister Sprawiedliwości odwołuje go bez zasięgania opinii, o której mowa

w § 2.

§ 5. Przepisy § 1–4 stosuje się do odwołania prezesa i wiceprezesa sądu

rejonowego, z tym że określone w tych przepisach uprawnienia i czynności Ministra

Sprawiedliwości wykonuje prezes sądu apelacyjnego.

Art. 28. § 1. Kolegium sądu apelacyjnego składa się z pięciu członków,

wybieranych przez zebranie sędziów sądu apelacyjnego spośród sędziów tego sądu, a

także z prezesa sądu apelacyjnego. Wybory odbywają się w głosowaniu tajnym; do

ważności wyborów wymagany jest udział w głosowaniu co najmniej połowy

wszystkich członków zebrania.

§ 2. Przewodniczącym kolegium sądu apelacyjnego jest prezes tego sądu, a w

razie jego nieobecności – najstarszy służbą członek kolegium.

§ 3. Kadencja kolegium sądu apelacyjnego trwa trzy lata.

§ 4. Uchwały zapadają większością głosów. Do podjęcia uchwał jest wymagana

obecność co najmniej połowy wszystkich członków kolegium sądu apelacyjnego.

Prezes sądu nie bierze udziału w podejmowaniu uchwał w przypadku wyrażania przez

kolegium opinii w sprawach, w których decyzje należą do jego kompetencji. W

przypadku równej liczby głosów, przesądza głos najstarszego służbą członka

kolegium.

§ 5. Głosowanie jest tajne, jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby jeden z obecnych

członków kolegium sądu apelacyjnego.

§ 6. Kolegium sądu apelacyjnego zbiera się w zależności od potrzeb, nie rzadziej

jednak niż raz na kwartał. Posiedzenia kolegium zwołuje prezes sądu apelacyjnego z

własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej liczby członków kolegium.

§ 7. W posiedzeniach kolegium sądu apelacyjnego uczestniczy z głosem

doradczym dyrektor sądu apelacyjnego w przypadku, o którym mowa w art. 29 § 1 pkt

3.

2016-11-23

©Telksinoe s. 17/156

§ 8. Kadencja członka kolegium wygasa przed jej upływem w przypadku:

1) rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego;

2) przejścia albo przeniesienia sędziego w stan spoczynku;

3) przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe albo powołania na inne

stanowisko sędziowskie;

4) złożenia przez sędziego rezygnacji z członkostwa w kolegium.

§ 9. W przypadkach, o których mowa w § 8, przeprowadza się wybory

uzupełniające. Kadencja nowo wybranego członka trwa do czasu upływu kadencji

pozostałych członków kolegium.

Art. 29. § 1. Kolegium sądu apelacyjnego realizuje zadania określone w ustawie,

a ponadto:

1) wyraża opinię o kandydatach do pełnienia w sądzie apelacyjnym funkcji

kierownika szkolenia oraz funkcji albo stanowiska rzecznika prasowego oraz

wyraża opinię w sprawie zwolnienia z pełnienia tych funkcji;

2) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji sądów;

3) wyraża opinię o projekcie planu finansowego, o którym mowa w art. 178 § 1;

4) wyraża opinię w sprawach osobowych sędziów;

5) wypowiada się w przypadkach zachowań sędziów naruszających zasady etyki;

6) wyraża opinię w innych sprawach przedstawionych przez prezesa sądu

apelacyjnego, Krajową Radę Sądownictwa oraz Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. (uchylony)

Art. 30. § 1. Kolegium sądu okręgowego składa się z ośmiu członków,

wybieranych przez zgromadzenie ogólne sędziów okręgu, w tym czterech sędziów

sądu okręgowego i czterech sędziów sądów rejonowych, działających w okręgu

sądowym, a także z prezesa sądu okręgowego.

§ 2. Do kolegium sądu okręgowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 28.

Art. 31. § 1. Kolegium sądu okręgowego realizuje zadania określone w ustawie,

a ponadto:

1) wyraża opinię o kandydatach do pełnienia w sądzie okręgowym funkcji

kierownika szkolenia oraz funkcji albo stanowiska rzecznika prasowego oraz

wyraża opinię w sprawie zwolnienia z pełnienia tych funkcji;

2) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji sądów;

2016-11-23

©Telksinoe s. 18/156

3) wyraża opinię o projektach planów finansowych, o których mowa w art. 178 § 1;

4) wyraża opinię w sprawach osobowych sędziów sądu okręgowego, sędziów

sądów rejonowych oraz asesorów sądowych, działających w okręgu sądowym;

4a) wyraża opinię o kandydatach na stanowisko asesora sądowego;

5) wypowiada się w przypadkach zachowań sędziów i asesorów sądowych

naruszających zasady etyki;

6) wyraża opinię w innych sprawach przedstawionych przez prezesa sądu

okręgowego, prezesa sądu apelacyjnego, Krajową Radę Sądownictwa oraz

Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. W sprawach istotnych dla danego sądu rejonowego kolegium sądu

okręgowego może zasięgnąć opinii sędziów tego sądu, wyrażonej na zebraniu

sędziów.

§ 3. (uchylony)

Art. 31a. § 1. Dyrektor sądu:

1) kieruje działalnością administracyjną sądu, w zakresie wskazanym w art. 8 pkt

1;

2) wykonuje zadania przypisane, na podstawie odrębnych przepisów, kierownikowi

jednostki w zakresie finansowym, gospodarczym, kontroli finansowej,

gospodarowania mieniem Skarbu Państwa oraz audytu wewnętrznego w tych

obszarach;

3) jest zwierzchnikiem służbowym i dokonuje czynności z zakresu prawa pracy

oraz reprezentuje sąd w tym zakresie wobec pracowników sądu, z wyłączeniem

sędziów, asesorów sądowych, referendarzy sądowych, kuratorów zawodowych,

asystentów sędziów oraz aplikantów aplikacji sędziowskiej;

4) określa, w porozumieniu z prezesem sądu, rozmieszczenie i liczbę

poszczególnych stanowisk w wydziałach sądu, na których są zatrudniani

pracownicy sądu, z wyłączeniem sędziów, asesorów sądowych, referendarzy

sądowych, kuratorów zawodowych, asystentów sędziów oraz aplikantów

aplikacji sędziowskiej;

5) reprezentuje Skarb Państwa w zakresie powierzonego mienia i zadań sądu;

6) dysponuje rachunkami depozytowymi Ministra Finansów, o których mowa w art.

83a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z

zastrzeżeniem art. 83a ust. 2 tej ustawy.

2016-11-23

©Telksinoe s. 19/156

§ 2. Dyrektor sądu apelacyjnego sporządza roczne sprawozdanie z działalności

sądów działających na obszarze apelacji, w zakresie powierzonych mu zadań, na

podstawie sprawozdań z działalności sądów okręgowych lub rejonowych,

sporządzonych przez dyrektorów tych sądów, w zakresie powierzonych im zadań.

§ 3. W terminie do końca kwietnia każdego roku dyrektor sądu apelacyjnego, za

pośrednictwem prezesa sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii zgromadzenia

ogólnego sędziów apelacji, przedkłada Ministrowi Sprawiedliwości sprawozdanie za

rok poprzedni.

Art. 32. § 1. Dyrektora sądu zatrudnia się na podstawie powołania. Dyrektora

sądu powołuje Minister Sprawiedliwości na wniosek prezesa danego sądu.

§ 2. We wniosku, o którym mowa w § 1, prezes danego sądu przedstawia

Ministrowi Sprawiedliwości kandydata do objęcia stanowiska, który został wyłoniony

w drodze konkursu na pierwszym miejscu według kolejności.

§ 3. Przed powołaniem dyrektora sądu Minister Sprawiedliwości zasięga

informacji o kandydacie z Krajowego Rejestru Karnego.

§ 4. (uchylony)

§ 5. (uchylony)

§ 6. (uchylony)

§ 7. W przypadku odmowy powołania na stanowisko dyrektora sądu kandydata,

o którym mowa w § 2:

1) Minister Sprawiedliwości wyznacza, spośród pracowników sądu, osobę pełniącą

obowiązki dyrektora sądu do czasu jego powołania;

2) prezes sądu może złożyć wniosek o powołanie na stanowisko dyrektora sądu

wyłonionego w drodze konkursu kandydata z kolejnego miejsca albo ponownie

zarządzić konkurs.

§ 8. (uchylony)

§ 9. Minister Sprawiedliwości może powołać zastępcę dyrektora sądu, jeżeli

przemawiają za tym szczególne względy, w tym wielkość sądu i rozmiar jego zadań.

Przepisy § 1–3 i 7 stosuje się odpowiednio.

§ 10. Jeżeli nie powołano zastępcy dyrektora sądu, dyrektor sądu, po uzyskaniu

zgody Ministra Sprawiedliwości, wyznacza spośród pracowników sądu osobę

upoważnioną do wykonywania zadań dyrektora sądu w określonym czasie i zakresie.

§ 11. (uchylony)

2016-11-23

©Telksinoe s. 20/156

Art. 32a. § 1. Na stanowisko dyrektora sądu lub zastępcy dyrektora sądu może

być powołana osoba, która spełnia następujące warunki:

1) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

2) posiada tytuł zawodowy magistra albo tytuł równorzędny, o których mowa w

ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012

r. poz. 572, z późn. zm.3));

3) posiada wiedzę w zakresie zarządzania instytucjami publicznymi, finansów

publicznych, prowadzenia inwestycji i gospodarowania mieniem Skarbu

Państwa;

4) posiada co najmniej pięcioletni staż pracy, w tym co najmniej dwuletni na

stanowisku kierowniczym;

5) nie została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo ścigane z

oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;

6) nie była karana zakazem pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem

środkami publicznymi, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17

grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów

publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 168 oraz z 2012 r. poz. 1529);

7) nie jest przeciwko niej prowadzone postępowanie o przestępstwo ścigane z

oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.

§ 2. W celu wyłonienia kandydatów na stanowiska, o których mowa w art. 32 §

1 i 9, konkurs zarządza i przeprowadza prezes danego sądu apelacyjnego, okręgowego

albo rejonowego.

§ 3. Prezes danego sądu publikuje ogłoszenie o konkursie na wolne stanowisko

dyrektora sądu lub zastępcy dyrektora sądu w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim oraz

w Biuletynie Informacji Publicznej. Ogłoszenie powinno zawierać oznaczenie

stanowiska, wymagane kwalifikacje, wykaz niezbędnych dokumentów, miejsce i

termin składania wniosków, zakres konkursu i kryteria oceny.

§ 4. Informacje o kandydatach, którzy zgłosili się do konkursu, stanowią

informację publiczną, w zakresie objętym wymaganiami określonymi w ogłoszeniu o

konkursie.

3)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 742 i

1544, z 2013 r. poz. 675, 829, 1005, 1588 i 1650 oraz z 2014 r. poz. 7, 768, 821, 1004, 1146 i 1198.

2016-11-23

©Telksinoe s. 21/156

§ 5. Po upływie terminu do składania dokumentów, określonego w ogłoszeniu o

konkursie, prezes danego sądu niezwłocznie publikuje na stronie internetowej danego

sądu oraz na tablicy ogłoszeń w siedzibie danego sądu listę kandydatów, którzy

spełniają wymagania formalne określone w tym ogłoszeniu. Lista ta zawiera imię i

nazwisko kandydata oraz jego miejsce zamieszkania w rozumieniu przepisów

Kodeksu cywilnego.

§ 6. Konkurs przeprowadza komisja konkursowa powołana przez prezesa danego

sądu. Członkiem komisji konkursowej może być wyłącznie osoba dająca rękojmię

bezstronnego pełnienia tej funkcji w interesie sądu. Komisji przewodniczy prezes

danego sądu.

§ 7. Do komisji konkursowej nie może być powołana osoba kandydująca na

stanowisko, którego konkurs dotyczy, albo osoba pozostająca z kandydatem w

stosunku:

1) małżeństwa lub we wspólnym pożyciu;

2) pokrewieństwa albo powinowactwa do trzeciego stopnia;

3) przysposobienia, opieki lub kurateli;

4) zależności służbowej;

5) osobistym tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do jej

obiektywizmu.

Powody wyłączające powołanie do komisji konkursowej trwają pomimo ustania

małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.

§ 8. W toku konkursu sprawdzeniu podlegają kwalifikacje, wiedza,

predyspozycje oraz umiejętności niezbędne do wykonywania zadań na stanowisku

dyrektora sądu albo zastępcy dyrektora sądu.

§ 9. Członkowie komisji konkursowej mają obowiązek zachowania w tajemnicy

uzyskanych w czasie konkursu informacji dotyczących kandydatów.

§ 10. Po przeprowadzeniu konkursu komisja konkursowa:

1) ustala wynik konkursu, wskazując kolejność kandydatów albo podając

przyczyny nierozstrzygnięcia konkursu;

2) przekazuje dokumentację z przebiegu konkursu prezesowi danego sądu.

§ 11. Informację o wyniku konkursu prezes sądu umieszcza w Biuletynie

Informacji Publicznej. Informacja obejmuje imiona i nazwiska kandydatów biorących

udział w konkursie oraz ustalenia komisji, o których mowa w § 10 pkt 1.

2016-11-23

©Telksinoe s. 22/156

§ 12. W przypadku nierozstrzygnięcia konkursu prezes sądu ponownie zarządza

konkurs, zawiadamiając Ministra Sprawiedliwości. Przepis art. 32 § 7 pkt 1 stosuje

się.

§ 13. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:

1) organizację, sposób i tryb przeprowadzania konkursu,

2) skład komisji konkursowej,

3) kryteria oceny kwalifikacji, wiedzy, predyspozycji oraz umiejętności

kandydatów na stanowisko dyrektora sądu albo zastępcy dyrektora sądu,

4) zakres informacji udostępnianych kandydatom i sposób ich udostępniania

– uwzględniając potrzebę zapewnienia obiektywności wyboru, sprawnego

przeprowadzenia konkursu, wszechstronnej oceny kwalifikacji kandydatów,

powszechnego dostępu do konkursu oraz jawności prac komisji konkursowej.

Art. 32b. § 1.4) Minister Sprawiedliwości może odwołać dyrektora sądu, jeżeli

zgromadzenie ogólne sędziów apelacji negatywnie zaopiniuje sprawozdanie, o którym

mowa w art. 31a § 2, w części odnoszącej się do działalności danego sądu. Uchwała

zgromadzenia zostaje podjęta po wysłuchaniu dyrektora tego sądu.

§ 2. Prezes sądu apelacyjnego przedstawia Ministrowi Sprawiedliwości uchwałę

zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji, o której mowa w § 1, wraz ze swoim

stanowiskiem w przedmiocie odwołania dyrektora sądu.

§ 3.5) Minister Sprawiedliwości może odwołać dyrektora sądu także na wniosek

prezesa sądu lub z własnej inicjatywy w przypadku stwierdzenia naruszenia przez

dyrektora sądu obowiązków.

§ 4. Minister Sprawiedliwości odwołuje zastępcę dyrektora sądu na wniosek

właściwego dyrektora sądu.

Art. 32c. § 1. Dyrektorowi sądu i zastępcy dyrektora sądu przysługuje

wynagrodzenie zasadnicze, którego wysokość ustala Minister Sprawiedliwości.

4)

Utraci moc z dniem 5 czerwca 2015 r., na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7

listopada 2013 r., sygn. akt K 31/12 (Dz. U. poz. 1433), w zakresie, w jakim nie określa skutków,

jakie wywołuje dla Ministra Sprawiedliwości uchwała zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji

negatywnie opiniująca sprawozdanie dyrektora sądu.

5)

Utraci moc z dniem 5 czerwca 2015 r., na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7

listopada 2013 r., sygn. akt K 31/12 (Dz. U. poz. 1433), w zakresie, w jakim nie określa skutków

wniosku prezesa sądu do Ministra Sprawiedliwości o odwołanie dyrektora sądu.

2016-11-23

©Telksinoe s. 23/156

§ 2. Minister Sprawiedliwości może przyznać dyrektorowi sądu lub zastępcy

dyrektora sądu dodatek specjalny z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków lub

zadań, a także nagrodę za szczególne osiągnięcia w pracy.

§ 3. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość wynagrodzenia zasadniczego dyrektora sądu oraz zastępcy dyrektora

sądu,

2) sposób ustalania wysokości dodatku specjalnego oraz nagrody za szczególne

osiągnięcia w pracy, które mogą być przyznane dyrektorowi sądu lub zastępcy

dyrektora sądu

– uwzględniając rodzaj i zakres powierzanych im zadań, w szczególności wielkość

jednostki organizacyjnej, w której zadania są wykonywane.

Art. 32d. § 1. Ze stanowiskiem dyrektora sądu oraz zastępcy dyrektora sądu nie

można łączyć przynależności do partii politycznych ani pełnienia funkcji publicznych.

§ 2. Do dyrektora sądu oraz zastępcy dyrektora sądu stosuje się odpowiednio

przepisy art. 6–7, art. 9–11 oraz art. 14a–18 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o

pracownikach sądów i prokuratury (Dz. U. z 2011 r. Nr 109, poz. 639, z późn. zm.6)).

Do ustalania uprawnień do dodatku za wieloletnią pracę i nagrody jubileuszowej

stosuje się zasady określone w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy

z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury.

Rozdział 4

Samorząd sędziowski

Art. 33. § 1. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji składa się z sędziów sądu

apelacyjnego, przedstawicieli sędziów sądów okręgowych działających na obszarze

apelacji, w liczbie odpowiadającej liczbie sędziów sądu apelacyjnego, oraz

przedstawicieli sędziów sądów rejonowych działających na obszarze apelacji, w tej

samej liczbie. Liczbę przedstawicieli sędziów poszczególnych sądów okręgowych

oraz liczbę przedstawicieli sędziów sądów rejonowych, działających w

poszczególnych okręgach sądowych, ustala kolegium sądu apelacyjnego,

6)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 113, poz.

659 i Nr 203, poz. 1192 oraz z 2013 r. poz. 829.

2016-11-23

©Telksinoe s. 24/156

proporcjonalnie do liczby sędziów, odpowiednio, w danym sądzie okręgowym lub w

sądach rejonowych działających w danym okręgu.

§ 2. Przewodniczącym zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji jest prezes sądu

apelacyjnego. W razie nieobecności prezesa sądu obowiązki przewodniczącego pełni

najstarszy służbą wiceprezes sądu apelacyjnego.

§ 3. Członkowie zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji są obowiązani brać

udział w posiedzeniach zgromadzenia. Delegowanie na podstawie art. 77 nie zwalnia

członka zgromadzenia od tego obowiązku.

§ 4. Sędziowie niebędący członkami zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji

mogą brać udział w posiedzeniach zgromadzenia, bez prawa głosu i wyboru.

§ 5. Do podjęcia uchwał zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji jest wymagana

obecność co najmniej połowy wszystkich członków zgromadzenia. Uchwały zapadają

bezwzględną większością głosów. Głosowanie jest tajne w sprawach, o których mowa

w art. 34 pkt 1, 2 i 4 i art. 112 § 3, a ponadto jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby

jeden z obecnych członków zgromadzenia.

§ 6. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji zbiera się co najmniej raz w roku;

posiedzenia zgromadzenia zwołuje prezes sądu apelacyjnego z własnej inicjatywy lub

na wniosek kolegium sądu apelacyjnego, kolegium sądu okręgowego, jednej piątej

liczby członków zgromadzenia albo na wniosek Ministra Sprawiedliwości. O terminie

zgromadzenia prezes sądu apelacyjnego zawiadamia z co najmniej dwutygodniowym

wyprzedzeniem, przedstawiając planowany porządek obrad, a jeżeli w porządku obrad

przewidziano ocenę kandydatów na stanowiska sędziowskie, jednocześnie zarządza

wyłożenie sporządzonych ocen kwalifikacji kandydatów w sekretariacie prezesa sądu

apelacyjnego oraz w sekretariatach prezesów sądów okręgowych na obszarze apelacji,

do zapoznania się przez członków zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji.

§ 7. Przedstawicieli sędziów sądów okręgowych oraz przedstawicieli sędziów

sądów rejonowych wybierają, na okres trzech lat, zgromadzenia ogólne sędziów

okręgu z obszaru apelacji.

§ 8. Kadencja członka zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji wygasa w

przypadku:

1) rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego;

2) przejścia albo przeniesienia sędziego w stan spoczynku;

2016-11-23

©Telksinoe s. 25/156

3) przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe albo powołania na inne

stanowisko sędziowskie;

4) złożenia przez sędziego, o którym mowa w § 7, rezygnacji z członkostwa w

zgromadzeniu.

§ 9. W przypadkach, o których mowa w § 8, przeprowadza się wybory

uzupełniające. Kadencja nowo wybranego członka trwa do czasu upływu kadencji

pozostałych wybranych członków zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji.

§ 10. Jeżeli zgromadzenie ogólne sędziów apelacji, utworzone na podstawie § 1,

miałoby liczyć więcej niż stu dwudziestu sześciu członków, jego funkcje wykonuje

zgromadzenie przedstawicieli sędziów apelacji, w skład którego wchodzi czterdziestu

przedstawicieli sędziów sądu apelacyjnego, czterdziestu przedstawicieli sędziów

sądów okręgowych i czterdziestu przedstawicieli sędziów sądów rejonowych,

działających na obszarze apelacji. Liczbę przedstawicieli sędziów poszczególnych

sądów okręgowych oraz liczbę przedstawicieli sędziów sądów rejonowych,

działających w poszczególnych okręgach sądowych, ustala kolegium sądu

apelacyjnego, proporcjonalnie do liczby sędziów, odpowiednio, w danym sądzie

okręgowym i w poszczególnych sądach rejonowych, działających w danym okręgu.

§ 11. Do zgromadzenia przedstawicieli sędziów apelacji stosuje się odpowiednio

przepisy § 2–9, z tym że wyboru przedstawicieli sędziów sądu apelacyjnego dokonuje

zebranie sędziów danego sądu apelacyjnego.

§ 12. Wybory przedstawicieli, o których mowa w § 7 i 11, odbywają się w

głosowaniu tajnym. Do ważności wyborów jest wymagany udział w głosowaniu co

najmniej połowy wszystkich członków zgromadzenia lub zebrania.

Art. 34. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji realizuje zadania określone w

ustawach, a w szczególności:

1) opiniuje kandydatów na stanowiska sędziów sądu apelacyjnego oraz sędziów

sądów okręgowych, działających na obszarze apelacji;

2) wyraża opinię o kandydatach na prezesa sądu apelacyjnego;

3) wyraża opinię o informacji rocznej o działalności sądów, o której mowa w art.

37h § 1, sporządzonej przez prezesa sądu apelacyjnego;

4) wyraża opinię o rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 31a § 2.

2016-11-23

©Telksinoe s. 26/156

Art. 35. § 1. Zgromadzenie ogólne sędziów okręgu składa się z sędziów sądu

okręgowego oraz przedstawicieli sędziów sądów rejonowych, działających w okręgu

sądowym, w liczbie odpowiadającej liczbie sędziów sądu okręgowego. Liczbę

przedstawicieli sędziów poszczególnych sądów rejonowych ustala kolegium sądu

okręgowego, proporcjonalnie do liczby sędziów w danym sądzie.

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

§ 4. Przewodniczącym zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu jest prezes sądu

okręgowego. W razie nieobecności prezesa sądu obowiązki przewodniczącego pełni

najstarszy służbą wiceprezes tego sądu.

§ 5. Członkowie zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu są obowiązani brać

udział w posiedzeniach zgromadzenia. Delegowanie do pełnienia czynności na

podstawie art. 77 nie zwalnia członka zgromadzenia od tego obowiązku.

§ 6. Sędziowie niebędący członkami zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu

mogą brać udział w posiedzeniu tego zgromadzenia, bez prawa głosu i wyboru.

§ 7. Do podjęcia uchwał zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu jest wymagana

obecność co najmniej połowy wszystkich członków zgromadzenia. Uchwały zapadają

bezwzględną większością głosów. Głosowanie jest tajne w sprawach, o których mowa

w art. 24 § 1, art. 33 § 7 i art. 58 § 2, a ponadto jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby

jeden z obecnych członków zgromadzenia.

§ 8. Zgromadzenie ogólne sędziów okręgu zbiera się co najmniej raz w roku;

posiedzenia zgromadzenia zwołuje prezes sądu okręgowego z własnej inicjatywy lub

na wniosek prezesa sądu apelacyjnego, kolegium sądu okręgowego, jednej piątej

liczby członków zgromadzenia albo na wniosek Ministra Sprawiedliwości. O terminie

zgromadzenia prezes sądu okręgowego zawiadamia z co najmniej dwutygodniowym

wyprzedzeniem, przedstawiając planowany porządek obrad, a jeżeli w porządku obrad

przewidziano ocenę kandydatów na stanowiska sędziowskie, jednocześnie zarządza

wyłożenie sporządzonych ocen kwalifikacji kandydatów w sekretariacie prezesa sądu

okręgowego oraz w sekretariatach prezesów sądów rejonowych w okręgu sądowym,

do zapoznania się przez członków zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu.

§ 8a. Przedstawicieli sędziów sądów rejonowych wybierają, na okres trzech lat,

zebrania sędziów sądów rejonowych, działających w okręgu sądowym.

2016-11-23

©Telksinoe s. 27/156

§ 8b. Wybory przedstawicieli, o których mowa w § 8a, odbywają się w

głosowaniu tajnym. Do ważności wyborów jest wymagany udział w głosowaniu co

najmniej połowy wszystkich członków zebrania.

§ 8c. Kadencja członka zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu wygasa przed

jej upływem w przypadku:

1) rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego;

2) przejścia albo przeniesienia sędziego w stan spoczynku;

3) przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe albo powołania na inne

stanowisko sędziowskie;

4) złożenia przez sędziego, o którym mowa w § 8a, rezygnacji z członkostwa w

zgromadzeniu.

§ 8d. W przypadkach, o których mowa w § 8c, przeprowadza się wybory

uzupełniające. Kadencja nowo wybranego członka trwa do czasu upływu kadencji

pozostałych wybranych członków zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu.

§ 9. Jeżeli zgromadzenie ogólne sędziów okręgu, utworzone na podstawie § 1,

miałoby liczyć więcej niż stu dwudziestu sześciu członków, jego funkcje wykonuje

zgromadzenie przedstawicieli sędziów okręgu, w skład którego wchodzi

sześćdziesięciu przedstawicieli sędziów sądu okręgowego i sześćdziesięciu

przedstawicieli sędziów sądów rejonowych, działających w okręgu sądowym. Liczbę

przedstawicieli sędziów poszczególnych sądów ustala kolegium sądu okręgowego,

proporcjonalnie do liczby sędziów w danym sądzie. Przepisy § 4–8d stosuje się

odpowiednio.

Art. 36. Zgromadzenie ogólne sędziów okręgu realizuje zadania określone w

ustawach, a ponadto wysłuchuje informacji prezesa sądu okręgowego o działalności

sądów oraz wyraża opinię w tym zakresie.

Art. 36a. § 1. Zebranie sędziów danego sądu składa się z wszystkich sędziów

tego sądu. Zebraniu przewodniczy prezes sądu. W razie nieobecności prezesa sądu

obowiązki przewodniczącego zebrania pełni najstarszy służbą wiceprezes sądu, a

jeżeli w sądzie nie został powołany wiceprezes sądu – najstarszy służbą

przewodniczący wydziału w tym sądzie.

§ 1a. W zebraniu sędziów sądu rejonowego mogą uczestniczyć asesorzy sądowi

tego sądu, bez prawa udziału w głosowaniu.

2016-11-23

©Telksinoe s. 28/156

§ 2. Zebranie sędziów danego sądu zwołuje prezes sądu z własnej inicjatywy lub

na wniosek jednej piątej liczby sędziów tego sądu.

§ 3. Zebranie sędziów danego sądu realizuje zadania określone w ustawach,

wysłuchuje informacji prezesa sądu o działalności sądu oraz wyraża opinię w tym

zakresie.

§ 4. Do podjęcia uchwał zebrania sędziów danego sądu wymagana jest obecność

co najmniej połowy wszystkich członków zebrania. Uchwały zapadają bezwzględną

większością głosów. Głosowanie jest tajne w sprawach, o których mowa w art. 25 §

1, a ponadto, jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby jeden z obecnych członków

zgromadzenia.

Rozdział 5

Wewnętrzny i zewnętrzny nadzór administracyjny

nad działalnością administracyjną sądów w zakresie zapewnienia właściwego

toku wewnętrznego urzędowania sądu związanego bezpośrednio ze

sprawowaniem wymiaru sprawiedliwości oraz wykonywaniem innych zadań

z zakresu ochrony prawnej

Art. 37. § 1. Czynności z zakresu wewnętrznego nadzoru administracyjnego

prezes sądu może powierzyć sędziemu wizytatorowi, a także, z zastrzeżeniem art. 37c,

wiceprezesowi sądu, przewodniczącemu wydziału, a także, w uzasadnionych

przypadkach, innemu wyznaczonemu sędziemu, asesorowi sądowemu lub

referendarzowi sądowemu. Osoby sprawujące wewnętrzny nadzór administracyjny

mają prawo wglądu w czynności sądów, mogą żądać wyjaśnień oraz usunięcia

uchybień oraz być obecne na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności.

§ 2. Czynności z zakresu wewnętrznego nadzoru administracyjnego, o których

mowa w art. 37b § 1 pkt 2, prezes sądu może powierzyć inspektorowi do spraw

biurowości.

§ 3. Prezes sądu uchyla czynności administracyjne niezgodne z prawem,

naruszające sprawność postępowania sądowego lub z innych przyczyn niecelowe.

§ 4. W przypadku stwierdzenia uchybienia w zakresie sprawności postępowania

sądowego, prezes sądu niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie trzydziestu dni

od dnia powzięcia wiadomości o uchybieniu, może zwrócić na nie uwagę na piśmie i

żądać usunięcia skutków tego uchybienia. Sędzia lub asesor sądowy, którego dotyczy

2016-11-23

©Telksinoe s. 29/156

zwrócona uwaga, może w terminie siedmiu dni od dnia zwrócenia uwagi złożyć

prezesowi sądu pisemne zastrzeżenie. Przepis art. 108 § 1 stosuje się odpowiednio.

§ 5. W przypadku złożenia zastrzeżenia prezes sądu w terminie czternastu dni od

dnia złożenia zastrzeżenia uchyla uwagę albo przekazuje sprawę do rozpoznania

sądowi dyscyplinarnemu, zawiadamiając sędziego lub asesora sądowego o sposobie

rozpatrzenia zastrzeżenia.

§ 6. Do akt osobowych sędziego lub asesora sądowego dołącza się odpis pisma

zawierającego stwierdzenie uchybienia i zwrócenie uwagi, jednak nie wcześniej niż

po bezskutecznym upływie terminu do złożenia zastrzeżenia, a w przypadku jego

złożenia – po uprawomocnieniu się uchwały sądu dyscyplinarnego odmawiającej

uwzględnienia zastrzeżenia. W takim przypadku do akt osobowych sędziego lub

asesora sądowego dołącza się także odpis pisma zawierającego zastrzeżenie oraz odpis

uchwały sądu dyscyplinarnego odmawiającej uwzględnienia zastrzeżenia. Jeżeli

zastrzeżenie sędziego lub asesora sądowego zostało uwzględnione, dokumentów

dotyczących zwrócenia uwagi nie dołącza się do akt osobowych sędziego lub asesora

sądowego i nie dokonuje się wzmianki w wykazie służbowym, o którym mowa w art.

67 § 1.

§ 7. Po upływie pięciu lat od dnia zwrócenia uwagi, na wniosek sędziego, a w

przypadku asesora sądowego z urzędu, prezes sądu zarządza usunięcie z jego akt

osobowych dokumentów, o których mowa w § 6. Jednocześnie z usunięciem

dokumentów z akt osobowych, wszelkie dane dotyczące zwrócenia uwagi usuwa się z

wykazu służbowego, o którym mowa w art. 67 § 1. Jeżeli jednak w tym okresie

stwierdzono kolejne uchybienie w zakresie sprawności postępowania sądowego,

skutkujące zwróceniem uwagi lub wytknięto uchybienie w trybie art. 40 § 1, jest

dopuszczalne tylko jednoczesne usunięcie wszystkich dokumentów i danych.

§ 8. Prezes sądu przełożonego niezwłocznie zawiadamia prezesa sądu

podlegającego jego nadzorowi o stwierdzonych uchybieniach w działaniu tego sądu.

W razie stwierdzenia istotnych uchybień w działaniu sądu, prezes tego sądu

niezwłocznie zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach prezesa sądu przełożonego,

a prezes sądu apelacyjnego – Ministra Sprawiedliwości; równocześnie prezes sądu

informuje o działaniach podjętych w celu usunięcia uchybień.

2016-11-23

©Telksinoe s. 30/156

Art. 37a. § 1. Prezes sądu apelacyjnego sprawuje wewnętrzny nadzór

administracyjny nad działalnością administracyjną sądu apelacyjnego oraz sądów

okręgowych i rejonowych, działających na obszarze apelacji.

§ 2. Prezes sądu okręgowego sprawuje wewnętrzny nadzór administracyjny nad

działalnością administracyjną sądu okręgowego oraz sądów rejonowych, działających

w okręgu sądowym.

§ 3. Prezes sądu rejonowego sprawuje wewnętrzny nadzór administracyjny nad

działalnością administracyjną sądu rejonowego.

Art. 37b. § 1. Prezes sądu, w ramach wewnętrznego nadzoru administracyjnego,

w szczególności:

1) bada sprawność postępowania w poszczególnych sprawach;

2) kontroluje działalność sekretariatu wydziału;

3) bada prawidłowość przydzielania sędziom, asesorom sądowym i referendarzom

sądowym spraw oraz równomiernego obciążenia ich pracą.

§ 2. Czynnościami z zakresu wewnętrznego nadzoru administracyjnego

wykonywanymi przez prezesa sądu apelacyjnego i prezesa sądu okręgowego są

ponadto:

1) wizytacja, obejmująca pełną działalność administracyjną sądu lub wydziału

sądu;

2) lustracja, obejmująca wybrane zagadnienia z działalności administracyjnej sądu

lub wydziału sądu.

§ 3. Prezes sądu apelacyjnego, w ramach wewnętrznego nadzoru

administracyjnego:

1) ustala kierunki wewnętrznego nadzoru administracyjnego wykonywanego przez

prezesów sądów działających na obszarze apelacji;

2) koordynuje czynności z zakresu wewnętrznego nadzoru administracyjnego

wykonywanego przez prezesów sądów działających na obszarze apelacji;

3) kontroluje wykonywanie obowiązków nadzorczych przez prezesów sądów

działających na obszarze apelacji oraz wydaje stosowne zarządzenia.

Art. 37c. § 1. Wizytacje poszczególnych wydziałów sądów przeprowadza się co

cztery lata.

2016-11-23

©Telksinoe s. 31/156

§ 2. Wizytacje wydziałów sądu apelacyjnego lub sądu okręgowego

przeprowadzają sędziowie wizytatorzy zajmujący stanowisko sędziego sądu

apelacyjnego.

§ 3. Wizytacje wydziałów sądu rejonowego przeprowadzają sędziowie

wizytatorzy zajmujący stanowisko sędziego sądu okręgowego.

§ 4. Wizytacji wydziału sądu nie może przeprowadzać sędzia wizytator, będący

małżonkiem, krewnym albo powinowatym jednego z sędziów lub asesorów sądowych

przydzielonych do wydziału lub pozostający z jednym z sędziów lub asesorów

sądowych w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione

wątpliwości co do bezstronności sędziego wizytatora.

§ 5. Ten sam sędzia wizytator nie może przeprowadzać dwóch kolejnych

wizytacji tego samego wydziału.

§ 6. O planowanej wizytacji zawiadamia się prezesa sądu i przewodniczącego

wydziału co najmniej na trzydzieści dni przed przystąpieniem do jej przeprowadzenia.

Art. 37d. § 1. Sędziego wizytatora powołuje prezes sądu apelacyjnego, na okres

czterech lat, spośród sędziów sądu apelacyjnego lub okręgowego. Przed powołaniem

sędziego do pełnienia funkcji wizytatora prezes sądu apelacyjnego zasięga opinii

kolegium tego sądu. Negatywna opinia kolegium jest dla prezesa wiążąca.

§ 2. Kandydatów do pełnienia funkcji sędziów wizytatorów spośród sędziów

sądu okręgowego przedstawiają prezesi sądów okręgowych, działających na obszarze

apelacji, po zasięgnięciu opinii kolegium sądu okręgowego. Negatywna opinia

kolegium jest dla prezesa wiążąca.

Art. 37e. § 1. Prezes sądu apelacyjnego może zwrócić prezesowi lub

wiceprezesowi sądu, działającego na obszarze apelacji, uwagę na piśmie, jeżeli

stwierdzi uchybienia w zakresie kierowania sądem albo sprawowania wewnętrznego

nadzoru administracyjnego.

§ 2. Prezes sądu apelacyjnego, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości lub

nieracjonalności podziału czynności ustalonego przez prezesa sądu okręgowego,

wydaje zalecenie zmiany podziału czynności. Zalecenie nie może jednak naruszać

uchwały kolegium sądu apelacyjnego, podjętej w trybie art. 22a § 6. Do ustalenia

podziału czynności w wyniku zalecenia prezesa sądu apelacyjnego stosuje się

odpowiednio przepisy art. 22a.

2016-11-23

©Telksinoe s. 32/156

§ 3. Uprawnienie, o którym mowa w § 1, przysługuje również prezesowi sądu

okręgowego wobec prezesa lub wiceprezesa sądu rejonowego, działającego w okręgu

sądowym.

Art. 37f. § 1. Zewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością

administracyjną sądów obejmuje analizę i ocenę prawidłowości oraz skuteczności

wykonywania przez prezesów sądów wewnętrznego nadzoru administracyjnego.

§ 2. Zewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością administracyjną

sądów obejmuje ponadto wykonywanie czynności niezbędnych ze względu na

wystąpienie uchybień w działalności administracyjnej sądów, a także czynności

koniecznych do wykonywania zadań związanych z reprezentowaniem

Rzeczypospolitej Polskiej przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, w

zakresie spraw dotyczących działalności sądów.

Art. 37g. § 1. Minister Sprawiedliwości, w ramach zewnętrznego nadzoru

administracyjnego:

1) analizuje informacje roczne o działalności sądów, o których mowa w art. 37h §

1;

2) ustala ogólne kierunki wewnętrznego nadzoru administracyjnego,

wykonywanego przez prezesów sądów apelacyjnych;

3) kontroluje wykonywanie obowiązków nadzorczych przez prezesów sądów

apelacyjnych oraz wydaje stosowne zarządzenia.

§ 2. W przypadku stwierdzenia istotnych uchybień w działalności

administracyjnej sądu lub niewykonania przez prezesa sądu apelacyjnego zarządzeń,

o których mowa w § 1 pkt 3, Minister Sprawiedliwości może zarządzić:

1) przeprowadzenie lustracji sądu lub wydziału sądu;

2) przeprowadzenie lustracji działalności nadzorczej prezesa sądu.

§ 3. Zarządzając przeprowadzenie czynności, o których mowa w § 2, Minister

Sprawiedliwości wyznacza prezesowi sądu apelacyjnego zakres i termin ich

przeprowadzenia. W uzasadnionych przypadkach Minister Sprawiedliwości może

zarządzić przeprowadzenie czynności przez sędziów wizytatorów z obszaru innej

apelacji.

2016-11-23

©Telksinoe s. 33/156

§ 4. W czynnościach, o których mowa w § 2, jako przedstawiciel Ministra

Sprawiedliwości, może brać udział sędzia delegowany do pełnienia czynności

administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości.

§ 5.7) Minister Sprawiedliwości może zwrócić prezesowi lub wiceprezesowi sądu

uwagę na piśmie, jeżeli stwierdzi uchybienia w kierowaniu sądem albo w sprawowaniu

wewnętrznego nadzoru administracyjnego.

Art. 37h. § 1. Prezes sądu apelacyjnego sporządza informację roczną o

działalności sądów, działających na obszarze apelacji, w zakresie powierzonych mu

zadań, którą po zaopiniowaniu przez zgromadzenie ogólne sędziów apelacji

przedkłada Ministrowi Sprawiedliwości, nie później niż do końca kwietnia każdego

roku.

§ 2.8) Jeżeli z informacji, o której mowa w § 1, wynika, że prezes sądu

apelacyjnego nie podejmował w okresie sprawozdawczym niezbędnych czynności

zmierzających do usunięcia uchybień w działalności administracyjnej sądów, Minister

Sprawiedliwości odmawia przyjęcia informacji rocznej i zawiadamia o tym prezesa,

wskazując przyczyny odmowy.

§ 3. Niewykonanie w terminie obowiązku, o którym mowa w § 1, jest

równoznaczne z odmową przyjęcia informacji.

§ 4. Dwukrotna odmowa przyjęcia informacji przez Ministra Sprawiedliwości

oznacza rażące niewywiązywanie się przez prezesa z obowiązków służbowych, w

rozumieniu art. 27 § 1 pkt 1.

Art. 37i. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb sprawowania

nadzoru administracyjnego nad działalnością sądów, o której mowa w art. 8 pkt 2, a

także sposób dokumentowania czynności nadzorczych i sporządzania informacji

rocznych o działalności sądów, mając na uwadze zapewnienie sprawności i

skuteczności nadzoru oraz zapewnienie prawidłowego wykonywania czynności

nadzorczych.

Art. 38. (uchylony)

7)

Utraci moc z dniem 5 czerwca 2015 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7

listopada 2013 r., sygn. akt K 31/12 (Dz. U. poz. 1433).

8)

Utraci moc z dniem 5 czerwca 2015 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7

listopada 2013 r., sygn. akt K 31/12 (Dz. U. poz. 1433).

2016-11-23

©Telksinoe s. 34/156

Art. 39. (uchylony)

Art. 40. § 1. Sąd apelacyjny lub sąd okręgowy jako sąd odwoławczy, w razie

stwierdzenia przy rozpoznawaniu sprawy oczywistej obrazy przepisów, niezależnie od

innych uprawnień, wytyka uchybienie właściwemu sądowi. Przed wytknięciem

uchybienia poucza się sędziego, asesora sądowego wchodzących w skład sądu

orzekającego w pierwszej instancji o możliwości złożenia na piśmie wyjaśnień w

terminie siedmiu dni. Stwierdzenie i wytknięcie uchybienia nie wpływa na

rozstrzygnięcie sprawy.

§ 2. O wytknięciu uchybienia sąd apelacyjny lub sąd okręgowy, o którym mowa

w § 1, zawiadamia prezesa właściwego sądu, a w przypadkach poważniejszych

uchybień – także Ministra Sprawiedliwości.

§ 3. Odpis postanowienia sądu apelacyjnego lub sądu okręgowego jako sądu

odwoławczego, zawierającego wytknięcie uchybienia, dołącza się do akt osobowych

sędziego lub asesora sądowego. Do akt osobowych dołącza się także złożone przez

sędziego lub asesora sądowego wyjaśnienia.

§ 4. Po upływie pięciu lat od wytknięcia uchybienia w trybie określonym w § 1,

na wniosek sędziego, a w przypadku asesora sądowego z urzędu, prezes sądu zarządza

usunięcie z akt osobowych dokumentów, o których mowa w § 3. Jednocześnie z

usunięciem dokumentów z akt osobowych wszelkie dane dotyczące wytknięcia

uchybienia usuwa się z wykazu służbowego, o którym mowa w art. 67 § 1. Jeżeli

jednak w tym okresie stwierdzono kolejną oczywistą obrazę przepisów przy

rozpoznawaniu sprawy przez sąd odwoławczy, skutkującą wytknięciem uchybienia,

lub zwrócono uwagę w trybie art. 37 § 4, dopuszczalne jest tylko jednoczesne

usunięcie wszystkich dokumentów i danych.

Art. 41. § 1. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, regulamin wewnętrznego

urzędowania sądów powszechnych określający wewnętrzną organizację i porządek

funkcjonowania sądów, porządek czynności w sądach, porządek urzędowania

organów sądów i wykonywania zadań sędziów i asesorów sądowych pełniących

funkcje kierownicze, tok czynności administracyjnych w sprawach należących do

właściwości sądów, dopuszczalne systemy i rozkład czasu urzędowania oraz warunki

udostępniania pomieszczeń dla uczestników postępowania, świadków i innych osób

2016-11-23

©Telksinoe s. 35/156

przebywających w sądach, uwzględniając zasady sprawności, racjonalności,

ekonomicznego i szybkiego działania oraz potrzeby zapewnienia rzetelnego

wykonywania zadań powierzonych sądom.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

czynności sądów w sprawach z zakresu międzynarodowego postępowania cywilnego

oraz karnego w stosunkach międzynarodowych, w tym: uwierzytelnianie dokumentów

przeznaczonych do użytku za granicą, sposób wykonywania czynności dotyczących

osób korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych i konsularnych

oraz czynności z udziałem tych osób, czynności związane ze stawiennictwem przed

sądami, tryb ustalania obywatelstwa, szczegółowy tryb występowania o pomoc

prawną i udzielania takiej pomocy sądom i innym organom państw obcych oraz

szczegółowy tryb występowania o wydanie osób ściganych lub skazanych oraz inne

formy współpracy w sprawach karnych.

Rozdział 5a

Tryb rozpatrywania skarg i wniosków

Art. 41a. § 1. Skargi i wnioski rozpatruje się bez zbędnej zwłoki, nie później

jednak niż w terminie miesiąca od daty ich wpływu.

§ 2. Skargi, w zakresie dotyczącym działalności sądów, w dziedzinie, w której

sędziowie i asesorzy sądowi są niezawiśli, nie podlegają rozpatrzeniu. Organ sądu, do

którego taka skarga lub wniosek zostały skierowane, zawiadamia skarżącego o

przyczynach odmowy rozpatrzenia skargi. Jeżeli jednak skarga dotyczy czynności

sądu podlegającej zaskarżeniu w toku instancji, organ ten jest obowiązany

niezwłocznie przekazać skargę do akt sprawy, której skarga dotyczy, zawiadamiając

o tym skarżącego.

§ 3. Skargi lub wnioski dotyczące treści czynności sądu jeszcze niedokonanych,

należących do dziedziny, o której mowa w § 2, podlegają niezwłocznemu przekazaniu

do akt postępowania, którego dotyczą.

§ 4. Skargi lub wnioski zawierające treści znieważające lub słowa powszechnie

uznawane za obelżywe pozostawia się bez rozpatrzenia, zawiadamiając o tym

skarżącego lub wnioskodawcę, z podaniem przyczyny pozostawienia skargi lub

wniosku bez rozpatrzenia.

2016-11-23

©Telksinoe s. 36/156

Art. 41b. § 1. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku,

dotyczących działalności sądu, jest prezes sądu.

§ 2. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczą działalności sądu okręgowego i sądu

rejonowego, organem właściwym do rozpatrzenia jest prezes sądu okręgowego. Jeżeli

skarga lub wniosek dotyczą działalności sądu apelacyjnego i sądu okręgowego,

organem właściwym do rozpatrzenia jest prezes sądu apelacyjnego.

§ 3. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej działalności prezesa

sądu rejonowego jest prezes sądu okręgowego, działalności prezesa sądu okręgowego

– prezes sądu apelacyjnego, a działalności prezesa sądu apelacyjnego – Krajowa Rada

Sądownictwa.

§ 4. Prezes sądu apelacyjnego, w terminie do końca kwietnia każdego roku,

informuje Ministra Sprawiedliwości o nieprawidłowościach stwierdzonych w wyniku

rozpatrzenia skarg przez prezesów sądów działających na obszarze apelacji.

Art. 41c. § 1. Skarga dotycząca działalności sądów, skierowana do innych

organów władzy publicznej, podlega przekazaniu do rozpatrzenia organom, o których

mowa w art. 41b § 1–3.

§ 2. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczy działalności administracyjnej sądu, organ

właściwy do ich rozpatrzenia, uznając skargę lub wniosek za uzasadniony, podejmuje

lub zleca czynności z zakresu nadzoru nad działalnością administracyjną sądów.

Art. 41d. Skarga, w zakresie w jakim zawiera wniosek o pociągnięcie sędziów

lub asesorów sądowych do odpowiedzialności dyscyplinarnej, podlega niezwłocznie

przekazaniu właściwemu rzecznikowi dyscyplinarnemu albo zastępcy rzecznika

dyscyplinarnego. Rzecznik, po wstępnym wyjaśnieniu okoliczności podniesionych w

skardze, może podjąć czynności dyscyplinarne z własnej inicjatywy. O sposobie

załatwienia skargi rzecznik dyscyplinarny zawiadamia skarżącego oraz organ, który

przekazał mu skargę. Przepisów art. 114 § 5–7 nie stosuje się.

Art. 41e. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i organizację

przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków, dotyczących działalności sądów,

mając na względzie konieczność zapewnienia realizacji prawa do składania skarg i

wniosków oraz rzetelności i wszechstronności ich rozpatrywania.

2016-11-23

©Telksinoe s. 37/156

Rozdział 6

Ogólne przepisy o czynnościach sądów

Art. 42. § 1. Sądy wydają wyroki w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 2. Sądy rozpoznają i rozstrzygają sprawy w postępowaniu jawnym.

§ 3. Rozpoznanie sprawy w postępowaniu niejawnym lub wyłączenie jawności

postępowania jest dopuszczalne jedynie na podstawie przepisów ustaw.

Art. 43. § 1. Sąd może pełnić czynności poza swoją siedzibą, a w razie

konieczności także poza obszarem swojej właściwości, jeżeli wymaga tego dobro

wymiaru sprawiedliwości lub jeżeli przez to nastąpi znaczne zmniejszenie kosztów.

§ 2. (uchylony)

Art. 44. § 1. W przypadkach przewidzianych w ustawach sądy są obowiązane

wykonywać poszczególne czynności sądowe na żądanie innych sądów oraz innych

organów.

§ 2. Sądy są obowiązane udzielać pomocy sądowej również na żądanie sądów

zagranicznych, jeżeli wzajemność jest zapewniona; żądanie pomocy sądowej,

skierowane przez Ministra Sprawiedliwości, jest wiążące dla sądu wezwanego.

§ 3. Sądy są obowiązane wykonywać czynności dowodowe, w zakresie

przewidzianym w przepisach o postępowaniu cywilnym, na wniosek organów

orzekających w przypadkach innych niż wymienione w § 1 i 2, jeżeli wniosek został

skierowany przez Ministra Sprawiedliwości.

§ 4. O wykonanie czynności wymienionych w § 3 należy zwrócić się do sądu

rejonowego, w którego obszarze właściwości czynność ma być wykonana.

Art. 45. § 1. Sędziego lub asesora sądowego w jego czynnościach może zastąpić

sędzia lub asesor sądowy tego samego sądu, a także sędzia lub asesor sądowy innego

sądu, delegowany odpowiednio na podstawie art. 77 § 1 lub 8 albo art. 106zb.

§ 2. Zastąpienie, o którym mowa w § 1, może nastąpić na podstawie zarządzenia

przewodniczącego wydziału lub prezesa sądu, wydanego na wniosek sędziego lub

asesora sądowego albo z urzędu, w celu zapewnienia sprawności postępowania.

Art. 46. § 1. W składzie sądu może brać udział tylko jeden sędzia lub asesor

sądowy innego sądu. Sędzia sądu niższego nie może być przewodniczącym składu

sądu. Minister Sprawiedliwości może jednak przyznać sędziemu sądu rejonowego,

2016-11-23

©Telksinoe s. 38/156

delegowanemu do sądu okręgowego, prawo przewodniczenia w sprawach

rozpoznawanych przez ten sąd w pierwszej instancji, w składzie jednego sędziego i

dwóch ławników albo w składzie jednego sędziego.

§ 2. W tym samym składzie sądu nie mogą brać udziału osoby, o których mowa

w art. 6.

Art. 47. § 1. Prezes sądu może wyznaczyć dodatkowego sędziego lub asesora

sądowego do rozprawy, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że będzie ona trwać czas

dłuższy. W razie potrzeby można wyznaczyć dwóch dodatkowych sędziów lub

asesorów sądowych; w takim razie należy wskazać kolejność, w której będą oni

wstępować do udziału w naradzie i głosowaniu.

§ 2. Dodatkowy sędzia lub asesor sądowy bierze udział w naradzie i głosowaniu,

jeżeli jeden z sędziów lub asesorów sądowych nie może uczestniczyć w składzie sądu.

Art. 48. § 1. Przewodniczący składu sądu może upomnieć osobę, która narusza

powagę, spokój lub porządek czynności sądowych, a po bezskutecznym upomnieniu

może ją wydalić z sali rozpraw.

§ 2. Sąd może wydalić osobę biorącą udział w sprawie tylko wtedy, gdy mimo

uprzedzenia o skutkach prawnych jej nieobecności przy czynnościach sądowych nadal

zachowuje się w sposób określony w § 1.

§ 3. Sąd może wydalić z sali rozpraw publiczność z powodu jej niewłaściwego

zachowania.

Art. 49. § 1. W razie naruszenia powagi, spokoju lub porządku czynności

sądowych albo ubliżenia sądowi, innemu organowi państwowemu lub osobom

biorącym udział w sprawie, sąd może ukarać winnego karą porządkową grzywny

w wysokości do 3000 złotych lub karą pozbawienia wolności do czternastu dni; osobie

pozbawionej wolności, w tym także tymczasowo aresztowanej, można wymierzyć

karę przewidzianą w przepisach o wykonywaniu kary pozbawienia wolności albo

w przepisach o wykonywaniu tymczasowego aresztowania.

§ 2. Jeżeli czynu określonego w § 1 dopuścił się żołnierz w czynnej służbie

wojskowej, sąd – zamiast wymierzenia kary – zwraca się do właściwego dowódcy

jednostki wojskowej, który stosuje środki przewidziane w przepisach dotyczących

żołnierzy; przepis ten stosuje się odpowiednio do osoby odbywającej zasadniczą

służbę w obronie cywilnej.

2016-11-23

©Telksinoe s. 39/156

Art. 50. § 1. Postanowienie o ukaraniu karą porządkową jest natychmiast

wykonalne. Od postanowienia przysługuje zażalenie do sądu bezpośrednio

przełożonego, a gdy zostało wydane przez sąd apelacyjny – do Sądu Najwyższego.

Ponadto do zażalenia stosuje się przepisy o postępowaniu właściwe w sprawie, w

której zastosowano karę porządkową. W razie wniesienia zażalenia sąd, który wydał

zaskarżone postanowienie, może wstrzymać wykonanie kary porządkowej.

§ 2. Ukaranie karą porządkową nie uchyla odpowiedzialności karnej i

dyscyplinarnej za ten sam czyn.

§ 2a. Do wykonania kary porządkowej grzywny stosuje się odpowiednio art. 206

§ 1 i 2 Kodeksu karnego wykonawczego.

§ 3. W razie nieuiszczenia kary porządkowej grzywny, zamienia się ją na karę

pozbawienia wolności do siedmiu dni, biorąc pod uwagę rodzaj przewinienia, warunki

osobiste ukaranego oraz stopień jego winy. Od postanowienia przysługuje zażalenie.

Przepis § 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 51. § 1. Zarządzenia porządkowe przewodniczącego oraz kary porządkowe

wymierzane przez sąd nie mają zastosowania do sędziów, asesorów sądowych i

ławników należących do składu orzekającego oraz do prokuratora, radcy Prokuratorii

Generalnej Skarbu Państwa biorących udział w sprawie, a także osób, do udziału

których w sprawie stosuje się przepisy o prokuratorze.

§ 2. Do obrońcy i pełnomocnika, będącego adwokatem lub aplikantem

adwokackim, uprawnionym do występowania przed sądem na podstawie przepisów

ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2014 r. poz. 635, 993

i 1778), albo radcą prawnym lub aplikantem radcowskim, uprawnionym do

występowania przed sądem na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o

radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 637, 993 i 1778), biorącego udział w sprawie

nie stosuje się kary pozbawienia wolności, o której mowa w art. 49 § 1 i w art. 50 § 3.

Art. 52. Sędziemu lub asesorowi sądowemu dokonującemu czynności sądowej

jednoosobowo przysługują prawa przewodniczącego oraz prawa sądu przewidziane w

art. 48–50.

Art. 53. § 1. Dla każdej sprawy z zakresu, o którym mowa w art. 1 § 2 i 3 tworzy

się akta. Akta mogą być tworzone i przetwarzane także z wykorzystaniem technik

informatycznych.

2016-11-23

©Telksinoe s. 40/156

§ 2. Akta sprawy przechowuje się w sądzie przez okres niezbędny ze względu na

rodzaj i charakter sprawy, terminy przedawnienia, interesy osób biorących udział w

postępowaniu oraz znaczenie materiałów zawartych w aktach jako źródła informacji.

§ 3. Po okresie przechowywania w sądzie akta sprawy podlegają przekazaniu do

właściwych archiwów państwowych.

§ 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki i zakres

przesłanek określonych w § 2 oraz warunki i tryb przechowywania i przekazywania

akt, a także warunki i tryb niszczenia akt po upływie okresu ich przechowywania.

art. 53b wejdą w

teleinformatycznego obsługującego postępowanie sądowe ma moc dokumentu życie z dn.

wydanego przez sąd, o ile ma cechy umożliwiające jego weryfikację w tym 8.09.2016 r. (Dz.

U. z 2015 r. poz.

systemie. 1311).

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób i

cechy umożliwiające weryfikację istnienia i treści pisma w systemie

teleinformatycznym obsługującym postępowanie sądowe, mając na względzie

minimalne wymagania dla systemów teleinformatycznych oraz potrzebę ochrony

praw osób uczestniczących w postępowaniach sądowych.

Art. 53b. Sąd może weryfikować także za pośrednictwem systemu

teleinformatycznego status prokuratora, asesora prokuratorskiego, adwokata,

aplikanta adwokackiego, radcy prawnego, aplikanta radcowskiego, prawnika

zagranicznego, rzecznika patentowego, aplikanta rzecznikowskiego lub radcy

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa dokonujących czynności procesowej.>

Art. 54. § 1. Do budynków sądowych nie wolno wnosić broni ani amunicji, a

także materiałów wybuchowych i innych środków niebezpiecznych. Nie dotyczy to

osób wykonujących w budynkach sądowych obowiązki służbowe wymagające

posiadania broni.

§ 2. Prezes sądu może zarządzić stosowanie środków zapewniających

bezpieczeństwo w budynkach sądowych oraz zapobiegających naruszaniu zakazu, o

którym mowa w § 1. W takim przypadku do ochrony budynków sądowych oraz osób

w nich przebywających stosuje się przepisy o ochronie osób i mienia.

2016-11-23

©Telksinoe s. 41/156

DZIAŁ II

Sędziowie i asesorzy sądowi

Rozdział 1

Powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim

Art. 55. § 1.9) Sędziów sądów powszechnych do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim powołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek Krajowej

Rady Sądownictwa, w terminie miesiąca od dnia przesłania tego wniosku.

§ 2. Sędziowie sądów powszechnych są powoływani na stanowiska:

1) sędziego sądu rejonowego;

2) sędziego sądu okręgowego;

3) sędziego sądu apelacyjnego.

§ 2a. (uchylony)

§ 3. Powołując do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, Prezydent

Rzeczypospolitej Polskiej wyznacza miejsce służbowe (siedzibę) sędziego. Zmiana

miejsca służbowego sędziego może być dokonana bez zmiany stanowiska w

przypadkach i w trybie określonych w art. 75.

Art. 56. (uchylony).

Art. 57. § 1. Każdy, kto spełnia warunki do objęcia stanowiska sędziego sądu

powszechnego, o którym mowa w art. 55 § 2, może zgłosić swoją kandydaturę na

jedno stanowisko sędziowskie w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia, o

którym mowa w art. 20a § 4.

§ 2. Zgłoszenia kandydatury na wolne stanowisko sędziowskie oraz innych

czynności w toku postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na

stanowisku sędziowskim kandydat dokonuje za pośrednictwem systemu

teleinformatycznego obsługującego to postępowanie, zwanego dalej „systemem

teleinformatycznym”, dostępnego na stronie internetowej Krajowej Rady

Sądownictwa.

9)

Uznany wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 czerwca 2012 r., sygn. akt K 18/09 (Dz. U.

poz. 672), który wszedł w życie z dniem 15 czerwca 2012 r., za niezgodny z Konstytucją RP w

części obejmującej wyrazy „w terminie miesiąca od dnia przesłania tego wniosku”.

2016-11-23

©Telksinoe s. 42/156

§ 3. Czynności w toku postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu

na stanowisku sędziowskim dokonane przez kandydata bez zachowania formy

przewidzianej ustawą nie wywołują skutków prawnych, jakie ustawa wiąże z ich

dokonaniem.

§ 4. System teleinformatyczny prowadzi Minister Sprawiedliwości.

Administratorami danych osobowych w systemie teleinformatycznym są: Minister

Sprawiedliwości, prezesi właściwych sądów oraz Krajowa Rada Sądownictwa, każde

w zakresie zadań wykonywanych w postępowaniu w sprawie powołania do pełnienia

urzędu na stanowisku sędziowskim.

§ 5. Uwierzytelnienie w systemie teleinformatycznym wymaga użycia profilu

zaufanego ePUAP, danych weryfikowanych za pomocą kwalifikowanego certyfikatu

podpisu elektronicznego albo otrzymanego w sądzie identyfikatora wskazującego na

tożsamość kandydata.

§ 6. Zgłaszający swoją kandydaturę wypełnia w systemie teleinformatycznym

kartę zgłoszenia kandydata na wolne stanowisko sędziowskie, opatruje ją podpisem

elektronicznym nadanym przez ten system, podpisem potwierdzonym profilem

zaufanym ePUAP albo kwalifikowanym podpisem elektronicznym, a następnie wnosi

za pośrednictwem systemu do prezesa właściwego sądu.

§ 7. Zgłaszający swoją kandydaturę dołącza do karty zgłoszenia informację z

Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą jego osoby i zaświadczenie stwierdzające, że

jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego, z

zastrzeżeniem art. 58 § 4a. Zgłaszający urodzony przed dniem 1 sierpnia 1972 r. składa

w postaci papierowej oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18

października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa

państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2013 r. poz. 1388),

albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy. Do karty zgłoszenia dołącza

się również oświadczenie w przedmiocie zgody albo niewyrażenia zgody na

wykorzystanie dokumentów dotyczących zgłaszającego w innych postępowaniach w

sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim.

§ 8. Zawarte w karcie zgłoszenia oświadczenia: o korzystaniu z pełni praw

cywilnych i obywatelskich, o toczącym się postępowaniu o przestępstwo lub

przestępstwo skarbowe, o ukaraniu w postępowaniu dyscyplinarnym, o toczącym się

postępowaniu dyscyplinarnym oraz o uprawomocnieniu się orzeczenia, o którym

2016-11-23

©Telksinoe s. 43/156

mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby

w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944–1990 osób

pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428, z późn. zm.10)), jak

również oświadczenie, że nie toczy się wobec kandydata inne postępowanie w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, kandydat składa pod

rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

§ 9. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych zawartych w karcie

zgłoszenia na wolne stanowisko sędziowskie, mając na względzie, aby dane te

umożliwiały weryfikację w niezbędnym zakresie spełnienia warunków wymaganych

przez ustawę od kandydatów na stanowisko sędziowskie.

§ 10. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi, w drodze

rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób przeprowadzania badań lekarskich i

psychologicznych kandydatów do objęcia urzędu sędziego oraz kwalifikacje

wymagane od lekarzy i psychologów uprawnionych do przeprowadzania tych badań i

wydawania zaświadczeń o zdolności do pełnienia obowiązków sędziego, jak również

terminy wykorzystania wydawanych zaświadczeń w postępowaniu w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, mając na względzie

zapewnienie należytej oceny zdolności kandydatów do objęcia urzędu sędziego,

uwzględniającej charakter tego urzędu.

Art. 57a. § 1. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który zajmuje

stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu administracyjnego, sędziego

sądu wojskowego, asesora sądowego albo referendarza sądowego, do karty zgłoszenia

dołącza wykaz sygnatur akt stu spraw sądowych różnych kategorii, w których

rozpoznawaniu brał udział, a w przypadku mniejszej liczby spraw – wykaz sygnatur

akt wszystkich spraw.

§ 2. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który zajmuje stanowisko

prokuratora albo asesora prokuratorskiego, do karty zgłoszenia dołącza wykaz

10)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 57, poz.

618, Nr 62, poz. 681 i Nr 63, poz. 701, z 2000 r. Nr 43, poz. 488 i Nr 50, poz. 600, z 2002 r. Nr 14,

poz. 128, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 765, Nr 153, poz. 1271 i Nr 175, poz. 1434, z 2003 r. Nr 44,

poz. 390 i Nr 99, poz. 921, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 oraz z 2006 r. Nr

104, poz. 708 i 711 i Nr 170, poz. 1218.

2016-11-23

©Telksinoe s. 44/156

sygnatur akt stu spraw, w których prowadził lub nadzorował postępowanie

przygotowawcze, sporządził akt oskarżenia lub środki zaskarżenia albo występował

przed sądem lub składał pisma procesowe, a w przypadku mniejszej liczby spraw –

wykaz sygnatur akt wszystkich spraw.

§ 3. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który wykonuje zawód

adwokata lub radcy prawnego albo zajmuje stanowisko starszego radcy lub radcy

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur

akt stu spraw sądowych różnych kategorii, w których występował w charakterze

zastępcy procesowego, a jeżeli występował w mniejszej liczbie spraw – wykaz

sygnatur akt wszystkich spraw, ze wskazaniem sądów, w których sprawy te toczyły

się lub toczą, a także odpisy wszystkich, jednak nie więcej niż stu, opinii prawnych i

innych dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem

prawa; starszy radca i radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa dołączają

ponadto opinię przełożonego.

§ 4. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który wykonuje zawód

notariusza, do karty zgłoszenia dołącza wykaz stu aktów notarialnych obejmujących

różne kategorie spraw, a jeżeli sporządził mniejszą ich liczbę – wykaz wszystkich

aktów.

§ 5. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który ma tytuł naukowy

profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych, do karty

zgłoszenia dołącza wykaz publikacji wraz z opiniami recenzentów, jeżeli były

sporządzone, odpisy sporządzonych opinii prawnych oraz charakterystykę osiągnięć

w zakresie kształcenia kadr lub dorobku naukowego.

§ 6. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który zajmuje stanowisko

asystenta sędziego, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur stu projektów

orzeczeń lub uzasadnień w sprawach różnych kategorii, a w przypadku mniejszej

liczby projektów – wykaz sygnatur wszystkich projektów, natomiast na żądanie

prezesa sądu kandydat składa projekty orzeczeń poświadczone przez sędziego, pod

nadzorem którego wykonywał czynności.

§ 7. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie zajmujący stanowisko sędziego,

prokuratora, referendarza sądowego albo asystenta sędziego, który w okresie

poprzedzającym obwieszczenie był delegowany do pełnienia czynności

administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce

2016-11-23

©Telksinoe s. 45/156

organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości lub przez niego nadzorowanej,

do karty zgłoszenia dołącza także opis wykonywanych w okresie delegowania

czynności wraz z opinią przełożonego.

§ 8. Przepis § 7 stosuje się odpowiednio w przypadku delegowania do pełnienia:

1) czynności w Biurze Krajowej Rady Sądownictwa;

2) czynności lub prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowej Szkole

Sądownictwa i Prokuratury;

3) obowiązków w międzynarodowej sędziowskiej organizacji pozarządowej;

4) obowiązków lub pełnienia określonej funkcji poza granicami państwa w ramach

działań podejmowanych przez organizacje międzynarodowe lub ponadnarodowe

oraz zespoły międzynarodowe działające na podstawie umów

międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje

międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską.

§ 9. Przełożonym, o którym mowa w § 7, jest osoba kierująca jednostką, do której

delegowanie nastąpiło, a w przypadku podziału tej jednostki na departamenty, biura

albo inne równorzędne komórki organizacyjne – osoba kierująca taką komórką. Za

przełożonego osoby kierującej daną jednostką lub komórką organizacyjną uznaje się

osobę sprawującą funkcję nadrzędną.

§ 10. Do kandydata na wolne stanowisko sędziowskie, który zajmuje stanowisko

prezesa lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, stosuje się

odpowiednio, stosownie do zawodu wykonywanego przed powołaniem na to

stanowisko, przepisy § 1–5 lub 7.

§ 11. Do kandydata na wolne stanowisko sędziowskie, który wykonywał więcej

niż jeden z zawodów wskazanych w przepisach § 1–6 i 10, stosuje się przepisy § 1–7,

z tym że łączna liczba zamieszczonych w wykazie sygnatur akt spraw lub odpisów

opinii prawnych i innych dokumentów, o których mowa w tych przepisach, nie może

przekraczać dwustu.

§ 12. Do karty zgłoszenia kandydat może dołączyć także inne dokumenty

popierające jego kandydaturę, w szczególności opinie i rekomendacje.

Art. 57aa. § 1. Dokumenty dołączane do karty zgłoszenia kandydat tworzy

w systemie teleinformatycznym i wnosi za pośrednictwem tego systemu, opatrując je

podpisem elektronicznym nadanym przez ten system, podpisem potwierdzonym

profilem zaufanym ePUAP albo kwalifikowanym podpisem elektronicznym.

2016-11-23

©Telksinoe s. 46/156

§ 2. Dokumenty mające w oryginale postać papierową kandydat zamieszcza

w systemie teleinformatycznym w postaci elektronicznych kopii, opatrując je

podpisem elektronicznym nadanym przez ten system, podpisem potwierdzonym

profilem zaufanym ePUAP albo kwalifikowanym podpisem elektronicznym, co

jednocześnie stanowi oświadczenie o zgodności elektronicznej kopii dokumentu

z oryginałem w postaci papierowej. Oświadczenie to jest składane pod rygorem

odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Prezes właściwego sądu, któremu

zgłoszono kandydaturę na wolne stanowisko sędziowskie, w uzasadnionych

przypadkach może wezwać kandydata do doręczenia w terminie trzech dni oryginałów

dokumentów. Obowiązek zamieszczenia w systemie teleinformatycznym

elektronicznej kopii dokumentu nie dotyczy oświadczenia, o którym mowa w art. 7

ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach

organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów,

a także informacji, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

§ 3. Prezes właściwego sądu, któremu zgłoszono kandydaturę na wolne

stanowisko sędziowskie, zamieszcza w systemie teleinformatycznym elektroniczne

kopie dokumentów innych niż zamieszczone przez kandydata, mających w oryginale

postać papierową, wymaganych w tym postępowaniu, opatrując je podpisem

elektronicznym nadanym przez ten system. Obowiązek zamieszczenia w systemie

teleinformatycznym elektronicznej kopii dokumentu nie dotyczy oświadczenia,

o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu

informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz

treści tych dokumentów, a także informacji, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

§ 4. Ponowne zgłoszenie kandydatury na wolne stanowisko sędziowskie może

nastąpić nie wcześniej niż po dniu zakończenia poprzednio rozpoczętego

postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim.

Za dzień rozpoczęcia postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na

stanowisku sędziowskim przyjmuje się dzień złożenia karty zgłoszenia na dane

stanowisko sędziowskie. Za dzień zakończenia postępowania wobec kandydata w

sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim przyjmuje się

dzień upływu wobec kandydata terminu do złożenia zastrzeżenia od pozostawienia

zgłoszenia bez rozpatrzenia albo dzień uprawomocnienia się wobec kandydata

uchwały Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie:

2016-11-23

©Telksinoe s. 47/156

1) nieuwzględnienia zastrzeżenia od pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia

albo

2) umorzenia postępowania, albo

3) nieprzedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, albo

4) przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 57ab. § 1. Kandydaturę na wolne stanowisko sędziego sądu rejonowego

zgłasza się prezesowi właściwego sądu okręgowego, zaś na wolne stanowisko

sędziego sądu okręgowego oraz na wolne stanowisko sędziego sądu apelacyjnego –

prezesowi sądu apelacyjnego.

§ 2. Czynności w stosunku do kandydata w toku postępowania w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim prezes właściwego sądu

dokonuje za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

Art. 57ac. § 1. Jeżeli zgłoszenie na wolne stanowisko sędziowskie nie spełnia

wymogów formalnych, o których mowa w art. 57 § 6 i 7 oraz art. 57a § 1–7, prezes

właściwego sądu wzywa kandydata do jego uzupełnienia w terminie siedmiu dni.

§ 2. Jeżeli swoją kandydaturę zgłosiła osoba, która nie spełnia warunków do

objęcia stanowiska sędziego sądu powszechnego, o których mowa w art. 61 § 1 pkt 1

oraz 3–7 lub § 2–5 albo w art. 63 i art. 64 ustawy oraz art. 65 ustawy z dnia 23 stycznia

2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. z 2012 r. poz. 1230 oraz

z 2014 r. poz. 1071), albo zgłoszenie nastąpiło po upływie terminu, o którym mowa w

art. 57 § 1, lub zgłoszenie nie zostało uzupełnione w wyznaczonym terminie albo

wobec zgłaszającego kandydaturę toczy się inne postępowanie w sprawie powołania

do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, właściwy prezes sądu zawiadamia

zgłaszającego o pozostawieniu zgłoszenia bez rozpatrzenia, za pośrednictwem

systemu teleinformatycznego, podając przyczynę pozostawienia zgłoszenia bez

rozpatrzenia.

§ 3. Osoba, której zgłoszenie pozostawiono bez rozpatrzenia może w terminie

siedmiu dni od zawiadomienia, o którym mowa w § 2, złożyć zastrzeżenie za

pośrednictwem systemu teleinformatycznego. W razie nieuwzględnienia zastrzeżenia

prezes właściwego sądu niezwłocznie przekazuje je za pośrednictwem systemu

2016-11-23

©Telksinoe s. 48/156

teleinformatycznego wraz ze zgłoszeniem Krajowej Radzie Sądownictwa. W

przedmiocie pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia rozstrzyga Krajowa Rada

Sądownictwa.

Art. 57ad. § 1. W razie cofnięcia zgłoszenia na wolne stanowisko sędziowskie

prezes właściwego sądu niezwłocznie przekazuje oświadczenie o cofnięciu zgłoszenia

za pośrednictwem systemu teleinformatycznego do Krajowej Rady Sądownictwa. Nie

wstrzymuje to podejmowania dalszych czynności w stosunku do kandydatów, którzy

zgłosili się na to samo wolne stanowisko sędziowskie.

§ 2. Doręczenia uznaje się za skuteczne z chwilą zalogowania się kandydata do

systemu teleinformatycznego lub po upływie czternastu dni od dnia umieszczenia

pisma w systemie teleinformatycznym.

Art. 57ae. § 1. O zgłoszeniu każdego kandydata na wolne stanowisko

sędziowskie prezes właściwego sądu zawiadamia Ministra Sprawiedliwości przez

udostępnienie karty zgłoszenia kandydata w systemie teleinformatycznym.

§ 2. Prezes sądu okręgowego ma dostęp do zgromadzonych w systemie

teleinformatycznym dokumentów dotyczących wszystkich postępowań w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim w sądach rejonowych

danego okręgu. Prezes sądu apelacyjnego ma dostęp do zgromadzonych w systemie

teleinformatycznym dokumentów dotyczących wszystkich postępowań w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim w sądach okręgowych

danej apelacji i w sądzie apelacyjnym.

Art. 57af. Dokumenty dotyczące postępowania w sprawie powołania do

pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, zgromadzone w systemie

teleinformatycznym są przechowywane przez okres dwunastu miesięcy. Okres

przechowywania dokumentów, które mogą być wykorzystane w innych

postępowaniach w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim

dotyczących danego kandydata, wynosi siedem lat. Po upływie okresu

przechowywania dokumenty podlegają brakowaniu w sposób określony w przepisach

ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U.

z 2011 r. Nr 123, poz. 698 i Nr 171, poz. 1016 oraz z 2014 r. poz. 822).

Art. 57ag. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji

2016-11-23

©Telksinoe s. 49/156

określi, w drodze rozporządzenia, tryb zakładania konta w systemie

teleinformatycznym, sposób dostępu do konta, sposób korzystania z systemu

teleinformatycznego oraz podejmowania w nim czynności związanych z wnoszeniem

karty zgłoszenia i dołączonych dokumentów, szczegółowy tryb doręczeń i

zawiadomień elektronicznych, jak również sposób przechowywania, udostępniania i

usuwania – po zakończeniu postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu

na stanowisku sędziowskim – zamieszczonych w systemie dokumentów, mając na

względzie potrzebę zapewnienia sprawności postępowania dotyczącego objęcia

stanowiska sędziowskiego, dostępność drogi elektronicznej dla uczestników

postępowania oraz potrzebę zabezpieczenia danych zgromadzonych w systemie, w

tym danych osobowych kandydatów.

Art. 57ah. § 1. Prezes sądu, któremu złożono kartę zgłoszenia, po stwierdzeniu

spełniania przez kandydata warunków oraz wymogów formalnych zgłoszenia,

zarządza, w terminie nie dłuższym niż siedem dni od dnia zgłoszenia, dokonanie oceny

kwalifikacji kandydata przez wyznaczonego sędziego.

§ 2. W razie potrzeby prezes sądu może zlecić dokonanie oceny kwalifikacji

więcej niż jednemu sędziemu.

§ 3. Oceny kwalifikacji kandydatów nie może dokonywać sędzia będący

małżonkiem, krewnym albo powinowatym chociażby jednego z kandydatów lub

pozostający chociażby z jednym z kandydatów w takim stosunku prawnym lub

faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności

sędziego.

§ 4. Prezes właściwego sądu zapoznaje kandydata z oceną kwalifikacji,

zamieszczając ją w systemie teleinformatycznym. Kandydat ma prawo do złożenia

prezesowi sądu uwag do oceny kwalifikacji w terminie siedmiu dni od daty

zamieszczenia oceny kwalifikacji w systemie teleinformatycznym.

§ 5. Prezes sądu apelacyjnego przedstawia kandydaturę na wolne stanowisko

sędziego sądu apelacyjnego albo sędziego sądu okręgowego wraz z oceną kwalifikacji

oraz ewentualnymi uwagami kandydata do zaopiniowania kolegium sądu

apelacyjnego, a następnie zgromadzeniu ogólnemu sędziów apelacji, które będzie

opiniowało kandydaturę. Prezes sądu okręgowego przedstawia kandydaturę na wolne

stanowisko sędziego sądu rejonowego wraz z oceną kwalifikacji oraz ewentualnymi

2016-11-23

©Telksinoe s. 50/156

uwagami kandydata do zaopiniowania kolegium sądu okręgowego, a następnie

zgromadzeniu ogólnemu sędziów okręgu, które będzie opiniowało kandydaturę.

Art. 57b. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko sędziego

sądu powszechnego, sędziego sądu administracyjnego, sędziego sądu wojskowego

oraz asesora sądowego obejmuje badanie poziomu merytorycznego orzecznictwa oraz

sprawności i efektywności podejmowanych czynności i organizowania pracy przy

rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych powierzonych zadań bądź funkcji, z

uwzględnieniem stopnia obciążenia wykonywanymi zadaniami i ich złożoności,

realizacji procesu doskonalenia zawodowego, a także kultury urzędowania,

obejmującej kulturę osobistą i kulturę organizacji pracy oraz poszanowania praw stron

lub uczestników postępowania przy rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych

powierzonych zadań bądź funkcji.

§ 2. Ocena kwalifikacji, o której mowa w § 1, jest dokonywana na podstawie

badania akt co najmniej dwudziestu spraw różnych kategorii, wybranych losowo

spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 57a § 1, a ponadto akt co

najmniej dziesięciu innych spraw różnych kategorii spoza wykazu wybranych przez

sędziego dokonującego oceny, jak również na podstawie danych ewidencjonowanych

w sądach, w tym na potrzeby statystyki sądowej.

§ 3. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, z

urzędu obejmuje badaniem także nieujęte w wykazie akta dziesięciu spraw

niezakończonych, przydzielonych kandydatowi do rozpoznania, w których od

momentu pierwszej rejestracji upłynął najdłuższy okres, a także akta wszystkich

spraw, których referentem był kandydat, w których w okresie ostatnich trzech lat

poprzedzających zgłoszenie na wolne stanowisko sędziowskie zmieniono lub

uchylono orzeczenie i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania oraz w których

stwierdzono przewlekłość postępowania lub niezgodność z prawem prawomocnego

orzeczenia.

§ 4. Jeżeli ze względu na szczególny zakres czynności kandydata, o którym

mowa w § 1, lub z innych przyczyn zbadanie liczby spraw wskazanej w § 2 i 3 nie jest

możliwe, przyjmuje się, z podaniem przyczyn, inną liczbę.

§ 5. Jeżeli w okresie ostatnich trzech lat poprzedzających zgłoszenie kandydat, o

którym mowa w § 1, nie wykonywał zadań określonych w art. 1 § 2 i 3, przepis § 3

2016-11-23

©Telksinoe s. 51/156

stosuje się odpowiednio, z tym że badaniem obejmuje się okres trzech lat, w których

zadania te ostatnio były wykonywane.

§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydata:

1) zajmującego stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu

administracyjnego, sędziego sądu wojskowego dołącza się oceny pracy oraz

indywidualne plany rozwoju zawodowego, o których mowa w art. 106c,

2) zajmującego stanowisko asesora sądowego dołącza się ocenę pracy, o której

mowa w art. 106x

– a także odpisy znajdujących się w aktach osobowych prawomocnych wyroków

orzekających karę dyscyplinarną oraz dokumentów, dotyczących zwrócenia uwagi lub

wytknięcia uchybienia, o których mowa w art. 37 § 4 i art. 40 § 1 niniejszej ustawy, a

także art. 65 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2013

r. poz. 499, z późn. zm.11)).

Art. 57c. § 1. Do oceny kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko

referendarza sądowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 57b.

§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się odpis

zaświadczenia o złożeniu wymaganego egzaminu, okresowe oceny, o których mowa

w art. 148 § 2, odpisy pism obejmujących przypadki prawomocnego wymierzenia kar

porządkowych oraz prawomocnych orzeczeń o ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że

kary zostały uznane za niebyłe.

Art. 57d. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko asystenta

sędziego obejmuje badanie jakości, sprawności, terminowości i prawidłowości

dokonywanych czynności.

§ 2. Ocena kwalifikacji, o której mowa w § 1, jest dokonywana na podstawie

badania wybranych losowo co najmniej pięćdziesięciu projektów, o których mowa w

art. 57a § 6. Przepis art. 57b § 4 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się odpis

zaświadczenia o złożeniu wymaganego egzaminu, okresowe oceny, o których mowa

w art. 148 § 2, pisemne opinie i informacje uzyskane od prezesa sądu lub

przewodniczącego wydziału sądu, w którym kandydat był lub jest zatrudniony, jak

11)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 504, 1031

i 1081 oraz z 2015 r. poz. 1066 i 1167.

2016-11-23

©Telksinoe s. 52/156

również od sędziów, do których został przydzielony, oraz odpisy pism obejmujących

przypadki prawomocnego wymierzenia kar porządkowych, chyba że kary zostały

uznane za niebyłe.

Art. 57e. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko prokuratora

albo asesora prokuratorskiego jest dokonywana pod względem prawidłowości i

poziomu merytorycznego, jak również efektywności wykonywania powierzonych

obowiązków służbowych, z uwzględnieniem stopnia obciążenia wykonywanymi

zadaniami i ich złożoności, a także podnoszenia kwalifikacji zawodowych i kultury

urzędowania obejmującej kulturę osobistą oraz sposób zachowania wobec

uczestników postępowania i współpracowników. Przepisy art. 57b § 2 i 4 stosuje się

odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może objąć badaniem także akta

spraw nieujęte w wykazie oraz zwracać się do prezesów sądów lub jednostek

organizacyjnych prokuratury o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.

§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się

okresowe oceny oraz indywidualne plany rozwoju zawodowego prokuratora, o

których mowa w art. 62g ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z

2011 r. Nr 270, poz. 1599, z późn. zm.12)), opinie przełożonych, a także odpisy

znajdujących się w aktach osobowych prokuratora prawomocnych wyroków

orzekających karę dyscyplinarną lub prawomocnych decyzji o wymierzeniu kary

porządkowej upomnienia, jak również odpisy prawomocnych decyzji prokuratora

przełożonego, zawierających wytknięcie uchybienia w razie oczywistej obrazy prawa,

chyba że uprawniony organ zarządził usunięcie tych wyroków lub decyzji z akt

osobowych.

Art. 57f. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata,

radcy prawnego, notariusza albo zajmującego stanowisko starszego radcy lub radcy

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa jest dokonywana w oparciu o badanie jakości,

sprawności, rzetelności i terminowości dokonywanych czynności bądź jakości i

rzetelności sporządzonych opinii prawnych lub innych dokumentów sporządzonych w

związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, a także podnoszenia kwalifikacji

12)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 240, poz.

1430, z 2012 r. poz. 637, z 2013 r. poz. 1247 i 1623 oraz z 2014 r. poz. 504.

2016-11-23

©Telksinoe s. 53/156

zawodowych i kultury urzędowania obejmującej kulturę osobistą oraz sposób

zachowania wobec uczestników postępowania i współpracowników.

§ 2. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub radcy

prawnego albo zajmującego stanowisko starszego radcy lub radcy Prokuratorii

Generalnej Skarbu Państwa jest dokonywana na podstawie badania akt co najmniej

pięćdziesięciu spraw różnych kategorii lub opinii prawnych i innych dokumentów

sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, wybranych losowo

spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 57a § 3. Przepis art. 57b §

4 stosuje się odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może objąć

badaniem także akta spraw sądowych, w których kandydat występował w charakterze

zastępcy procesowego, a których nie ujęto w wykazie, oraz zwracać się do prezesów

sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.

§ 3. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód notariusza jest

dokonywana na podstawie badania co najmniej pięćdziesięciu aktów notarialnych

obejmujących różne kategorie spraw wybranych losowo spośród wymienionych w

wykazie, o którym mowa w art. 57a § 4. Przepis art. 57b § 4 stosuje się odpowiednio.

Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może objąć badaniem także nieujęte w wykazie

akty notarialne lub akta spraw sądowych, w których rozpoznano środki odwoławcze

na odmowę dokonania wpisu lub odmowę dokonania czynności, oraz zwracać się do

prezesów sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.

§ 4. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy

prawnego albo notariusza dołącza się wykaz prawomocnych orzeczeń bądź decyzji o

ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że właściwy organ zarządził usunięcie wzmianki

o ukaraniu lub odpisu orzeczenia sądu dyscyplinarnego z akt osobowych kandydata.

§ 5. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub radcy

prawnego dołącza się także wykaz ostrzeżeń udzielonych przez właściwe organy

samorządu zawodowego oraz zawiadomień o naruszeniu obowiązków procesowych

dokonanych przez sąd lub prokuratora.

§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko starszego radcy

lub radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa dołącza się protokoły okresowych

ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. z 2013 r. poz. 1150 i 1247), oraz

2016-11-23

©Telksinoe s. 54/156

odpisy prawomocnych orzeczeń o ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że kara została

uznana za niebyłą.

§ 7. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy

prawnego albo notariusza dołącza się protokoły wizytacji, kontroli lub ocen

przeprowadzonych w trybie art. 36 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o

adwokaturze, art. 221 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych albo art. 44 §

2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2014 r. poz. 164, 993

i 1585).

Art. 57g. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata, mającego tytuł naukowy profesora

lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych jest dokonywana z

uwzględnieniem osiągnięć naukowych, rodzaju i jakości publikacji, opinii

recenzentów, jakości i rzetelności opinii prawnych bądź innych dokumentów

sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa.

§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się odpisy

prawomocnych orzeczeń o udzieleniu kary dyscyplinarnej, chyba że kara uległa

zatarciu.

Art. 57h. Do oceny kwalifikacji kandydata, który zajmuje stanowisko prezesa

lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej, stosuje się odpowiednio, stosownie do

zawodu wykonywanego przed powołaniem na to stanowisko, przepisy art. 57b lub

57e–57g.

Art. 57i. § 1. Przy ocenie kwalifikacji kandydata na wolne stanowisko

sędziowskie uwzględnia się predyspozycje osobowościowe kandydata do zawodu

sędziego oraz przestrzeganie zasad etyki wykonywanego zawodu.

§ 2. Prezes właściwego sądu zwraca się do organów sprawujących nadzór

administracyjny nad sądami, Prokuratora Generalnego, Prezesa Prokuratorii

Generalnej Skarbu Państwa, organów sprawujących nadzór nad działalnością

notariuszy, organów samorządów zawodowych adwokatów i radców prawnych, a w

przypadku kandydata mającego tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora

habilitowanego nauk prawnych do kierownika danej polskiej szkoły wyższej, Polskiej

Akademii Nauk, instytutu badawczego lub innej placówki naukowej o udzielenie

informacji lub nadesłanie dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia oceny

kwalifikacji kandydata.

2016-11-23

©Telksinoe s. 55/156

§ 3. Do oceny kwalifikacji dołącza się informację o postępowaniach karnych,

dyscyplinarnych bądź wyjaśniających toczących się przeciwko kandydatowi.

§ 4. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowy tryb i sposób dokonywania oceny kwalifikacji kandydata na wolne

stanowisko sędziowskie, mając na uwadze konieczność zachowania metodyki

uwzględniającej specyfikę wykonywanego przez kandydata zawodu lub

zajmowanego stanowiska oraz potrzebę jej dostosowania do zakresu analizy i

kryteriów wskazanych w ustawie;

2) sposób gromadzenia, poświadczania i przechowywania dokumentów, na

podstawie których jest dokonywana ocena kwalifikacji kandydata zajmującego

stanowisko asystenta sędziego, mając na uwadze konieczność uzyskania

materiału pozwalającego na rzetelną i kompleksową ocenę kwalifikacji.

Art. 58. § 1. Jeżeli na wolne stanowisko sędziowskie zostanie zgłoszona więcej

niż jedna kandydatura, rozpatrzenie wszystkich kandydatur odbywa się na tym samym

posiedzeniu zgromadzenia.

§ 2. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji albo zgromadzenie ogólne sędziów

okręgu opiniuje zgłoszonych kandydatów w drodze głosowania i przekazuje

prezesowi odpowiednio sądu apelacyjnego albo sądu okręgowego wszystkie

zgłoszone kandydatury, ze wskazaniem liczby uzyskanych głosów.

§ 2a. W opiniowaniu kandydatów przez kolegium lub zgromadzenie ogólne nie

może brać udziału osoba będąca małżonkiem, krewnym albo powinowatym chociażby

jednego z kandydatów lub pozostająca chociażby z jednym z kandydatów w takim

stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do

bezstronności członka kolegium lub zgromadzenia ogólnego.

§ 3. W przypadku kandydatów do objęcia pierwszego stanowiska sędziowskiego

właściwy prezes sądu zasięga od właściwego ze względu na siedzibę sądu komendanta

wojewódzkiego Policji albo Komendanta Stołecznego Policji informacji o każdym z

kandydatów. Informacje o kandydacie do objęcia stanowiska sędziowskiego uzyskuje

się i sporządza w oparciu o dane zawarte w policyjnych systemach

teleinformatycznych. Komendant Policji przedstawia pisemną informację o

kandydacie prezesowi sądu w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku. Informacji

nie zasięga się, jeżeli kandydat zajmuje stanowisko asesora sądowego lub prokuratora.

2016-11-23

©Telksinoe s. 56/156

§ 4. Prezes właściwego sądu przedstawia Krajowej Radzie Sądownictwa za

pośrednictwem systemu teleinformatycznego kandydatury zaopiniowane w sposób

określony w § 2 wraz z oceną kwalifikacji i opinią właściwego kolegium sądu oraz

informację uzyskaną od komendanta wojewódzkiego Policji albo Komendanta

Stołecznego Policji, o której mowa w § 3, jak również inne dokumenty dotyczące

danego postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim, zgromadzone w systemie teleinformatycznym.

§ 4a. Wymóg dołączania informacji i zaświadczeń, o których mowa w art. 57 §

7, nie dotyczy kandydatów zajmujących stanowisko sędziego sądu powszechnego,

sędziego sądu administracyjnego, sędziego sądu wojskowego, asesora sądowego albo

stanowisko prokuratora.

§ 4b. Na żądanie Krajowej Rady Sądownictwa, przesłane za pośrednictwem

systemu teleinformatycznego, prezes właściwego sądu niezwłocznie przesyła

oryginały dokumentów, o których mowa w art. 57aa § 2 i 3.

§ 5. Przedstawiając informację, o której mowa w § 3, komendant wojewódzki

Policji albo Komendant Stołeczny Policji przekazuje prezesowi sądu wszystkie

zebrane materiały służące do sporządzenia informacji.

§ 6. O treści informacji uzyskanej od komendanta wojewódzkiego Policji albo

Komendanta Stołecznego Policji prezes sądu zawiadamia kandydata za

pośrednictwem systemu teleinformatycznego nie później niż w terminie

przedstawienia kandydatury Krajowej Radzie Sądownictwa. Przepis art. 57ad § 2

stosuje się odpowiednio.

§ 7. (uchylony).

Art. 59. (uchylony)

Art. 60. Krajowa Rada Sądownictwa rozpatruje kandydatury na stanowiska

sędziów sądów powszechnych, w trybie określonym w odrębnej ustawie.

Art. 61. § 1. Na stanowisko sędziego sądu rejonowego może być powołany ten,

kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

2016-11-23

©Telksinoe s. 57/156

3) ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł

zawodowy magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w

Rzeczypospolitej Polskiej;

4) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego;

5) ukończył 29 lat;

6) złożył egzamin sędziowski lub prokuratorski;

7) zajmował stanowisko asesora sądowego co najmniej dwa lata lub zajmował

stanowisko asesora prokuratorskiego co najmniej trzy lata.

§ 2. Wymagania określone w § 1 pkt 6 i 7 nie dotyczą tego, kto przed

powołaniem:

1) zajmował stanowisko sędziego sądu administracyjnego lub sądu wojskowego;

2) zajmował stanowisko prokuratora;

3) pracował w polskiej szkole wyższej, w Polskiej Akademii Nauk, w instytucie

badawczym lub innej placówce naukowej i ma tytuł naukowy profesora albo

stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych;

4) wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza – co najmniej przez

trzy lata;

5) zajmował stanowisko prezesa, wiceprezesa, starszego radcy lub radcy w

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa – co najmniej przez trzy lata.

§ 3. Na stanowisko sędziego sądu rejonowego może być powołany ten, kto

spełnia wymagania określone w § 1 pkt 1–6, ukończył aplikację notarialną, adwokacką

lub radcowską i złożył odpowiedni egzamin, oraz przez okres co najmniej pięciu lat

był zatrudniony na stanowisku referendarza sądowego w pełnym wymiarze czasu

pracy.

§ 4. Na stanowisko sędziego sądu rejonowego może być powołany ten, kto

spełnia wymagania określone w § 1 pkt 1–6 oraz:

1) ukończył aplikację notarialną, adwokacką lub radcowską i złożył odpowiedni

egzamin, oraz przez okres co najmniej pięciu lat był zatrudniony na stanowisku

asystenta sędziego w pełnym wymiarze czasu pracy albo

2) przez okres co najmniej sześciu lat był zatrudniony na stanowisku asystenta

sędziego w pełnym wymiarze czasu pracy.

§ 5. Na stanowisko sędziego sądu rejonowego może być powołany ten, kto

zajmował stanowisko asesora prokuratorskiego przez okres co najmniej trzech lat lub

2016-11-23

©Telksinoe s. 58/156

jedno ze stanowisk określonych w § 2 pkt 2–4 w okresie pięciu lat przed zgłoszeniem

na wolne stanowisko sędziowskie.

§ 6. Do okresu, o którym mowa w § 4, wlicza się okres zatrudnienia na

stanowisku referendarza sądowego w pełnym wymiarze czasu pracy.

§ 7. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy okres, o

którym mowa w § 1 pkt 7 i § 3–6, podlega proporcjonalnemu wydłużeniu.

Art. 62. Profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych w polskich szkołach

wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytutach naukowo-badawczych i

innych placówkach naukowych może być powołany na stanowisko sędziego sądu

powszechnego, w niepełnym, nie mniejszym niż połowa, wymiarze czasu pracy.

Art. 63. § 1. Na stanowisko sędziego sądu okręgowego może być powołany

sędzia sądu rejonowego oraz sędzia wojskowego sądu garnizonowego, który posiada

co najmniej czteroletni okres pracy na stanowisku sędziego sądu rejonowego lub

sędziego wojskowego sądu garnizonowego lub na stanowisku prokuratora.

§ 1a. Na stanowisko sędziego sądu okręgowego może być powołany również

prokurator, który posiada co najmniej czteroletni okres pracy na stanowisku

prokuratora lub sędziego.

§ 2. Na stanowisko sędziego sądu okręgowego może być powołany także ten, kto

spełnia wymagania określone w art. 61 § 1 pkt 1–4, jeżeli:

1) wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza – co najmniej przez

sześć lat;

1a) zajmował stanowisko prezesa, wiceprezesa, starszego radcy lub radcy

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa – co najmniej przez sześć lat;

2) pracował w polskiej szkole wyższej, w Polskiej Akademii Nauk, w instytucie

badawczym lub innej placówce naukowej i ma tytuł naukowy profesora albo

stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych;

3) zajmował stanowisko sędziego sądu administracyjnego lub sędziego

wojskowego sądu okręgowego.

§ 3. Na stanowisko sędziego sądu okręgowego może być powołany ten, kto

wykonywał zawód lub zajmował stanowisko określone w § 2 w okresie 3 lat przed

powołaniem.

Art. 63a. (uchylony)

2016-11-23

©Telksinoe s. 59/156

Art. 64. § 1. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany

sędzia sądu powszechnego i sądu wojskowego, który posiada co najmniej sześcioletni

okres pracy na stanowisku sędziego lub prokuratora, w tym co najmniej trzyletni okres

pracy na stanowisku sędziego sądu okręgowego, sędziego wojskowego sądu

okręgowego lub prokuratora prokuratury okręgowej.

§ 1a. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany również

prokurator, który posiada co najmniej sześcioletni okres pracy na stanowisku

prokuratora lub sędziego, w tym co najmniej trzyletni okres pracy na stanowisku

prokuratora prokuratury okręgowej, prokuratora wojskowej prokuratury okręgowej,

sędziego sądu okręgowego, sędziego wojskowego sądu okręgowego lub prokuratora

prokuratury apelacyjnej, Prokuratury Krajowej, Prokuratury Generalnej, Naczelnej

Prokuratury Wojskowej lub prokuratora Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji

Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

§ 2. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany także ten,

kto spełnia wymagania określone w art. 61 § 1 pkt 1–4, jeżeli:

1) wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza co najmniej przez

osiem lat;

1a) zajmował stanowisko prezesa, wiceprezesa, starszego radcy lub radcy

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa – co najmniej przez osiem lat;

2) pracował w polskiej szkole wyższej, w Polskiej Akademii Nauk, w instytucie

badawczym lub innej placówce naukowej i ma tytuł naukowy profesora albo

stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych;

3) zajmował stanowisko sędziego sądu administracyjnego.

§ 3. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany ten, kto

wykonywał zawód lub zajmował stanowisko określone w § 2 w okresie 3 lat przed

powołaniem.

Art. 64a. (uchylony)

Rozdział 1a

Status sędziego

Art. 65. § 1. Stosunek służbowy sędziego nawiązuje się po doręczeniu mu aktu

powołania.

2016-11-23

©Telksinoe s. 60/156

§ 2. Sędzia powinien zgłosić się w celu objęcia pierwszego stanowiska w ciągu

czternastu dni od dnia otrzymania aktu powołania.

§ 3. W razie nieusprawiedliwionego nieobjęcia pierwszego stanowiska

sędziowskiego w terminie określonym w § 2, powołanie traci moc; okoliczność tę

stwierdza Minister Sprawiedliwości.

Art. 65a. (uchylony)

Art. 65b. (uchylony)

Art. 66. Przy powołaniu sędzia składa ślubowanie wobec Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej według następującej roty:

„Ślubuję uroczyście jako sędzia sądu powszechnego służyć wiernie

Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży prawa, obowiązki sędziego

wypełniać sumiennie, sprawiedliwość wymierzać zgodnie z przepisami

prawa, bezstronnie według mego sumienia, dochować tajemnicy prawnie

chronionej, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i

uczciwości.”; składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak mi

dopomóż Bóg.”.

Art. 67. § 1. Prezes sądu okręgowego prowadzi dla każdego sędziego sądu

rejonowego i sędziego sądu okręgowego, sprawującego urząd w okręgu sądowym,

osobny wykaz służbowy zawierający podstawowe dane dotyczące jego stosunków

służbowych i osobistych w zakresie mającym wpływ na pełnienie urzędu sędziego, a

także dane na temat odbytych szkoleń i form doskonalenia zawodowego oraz innych

okoliczności wskazujących na specjalizację w poszczególnych dziedzinach prawa lub

rozpoznawaniu poszczególnych rodzajów spraw. Prezes sądu apelacyjnego prowadzi

taki wykaz dla sędziów sądu apelacyjnego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór wykazów

służbowych oraz sposób ich prowadzenia, na podstawie akt osobowych prowadzonych

dla sędziego, dokumentów oraz innych informacji, stwierdzających dane

zamieszczane w wykazie.

Art. 68. § 1. Stosunek służbowy sędziego rozwiązuje się z mocy prawa, jeżeli

sędzia zrzekł się urzędu. Zrzeczenie się urzędu jest skuteczne po upływie trzech

miesięcy od dnia złożenia na ręce Ministra Sprawiedliwości oświadczenia, chyba że

na wniosek sędziego Minister Sprawiedliwości określi inny termin. O zrzeczeniu się

2016-11-23

©Telksinoe s. 61/156

urzędu przez sędziego Minister Sprawiedliwości zawiadamia Krajową Radę

Sądownictwa i Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 2. Prawomocne orzeczenie sądu dyscyplinarnego o złożeniu sędziego z urzędu

oraz prawomocne orzeczenie sądu skazujące na środek karny pozbawienia praw

publicznych lub zakazu zajmowania stanowiska sędziego pociąga za sobą, z mocy

prawa, utratę urzędu i stanowiska sędziego; stosunek służbowy sędziego wygasa z

chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

§ 3. Stosunek służbowy sędziego wygasa z dniem utraty przez niego

obywatelstwa polskiego.

Art. 69. § 1. Sędzia przechodzi w stan spoczynku z dniem ukończenia 67 roku

życia albo z dniem osiągnięcia wieku określonego w § 1a, chyba że nie później niż na

sześć miesięcy przed ukończeniem tego wieku oświadczy Ministrowi Sprawiedliwości

wolę dalszego zajmowania stanowiska i przedstawi zaświadczenie stwierdzające, że

jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego, wydane

na zasadach określonych dla kandydata na stanowisko sędziowskie.

§ 1a. Wiek, którego osiągnięcie powoduje przejście sędziego w stan spoczynku,

dla kobiet urodzonych do dnia 30 września 1973 r. i mężczyzn urodzonych do dnia 30

września 1953 r. jest równy najniższemu wiekowi emerytalnemu określonemu

odpowiednio w art. 24 ust. 1a pkt 61–84, art. 24 ust. 1b i art. 27 ust. 3 ustawy z dnia

17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.

U. z 2013 r. poz. 1440, z późn. zm.13)).

§ 2. Sędzia przechodzi na swój wniosek w stan spoczynku, z zachowaniem prawa

do uposażenia określonego w art. 100 § 2, po ukończeniu 55 lat przez kobietę, jeżeli

przepracowała na stanowisku sędziego lub prokuratora nie mniej niż 25 lat, a 60 lat

przez mężczyznę, jeżeli przepracował na stanowisku sędziego lub prokuratora nie

mniej niż 30 lat.

§ 2a. Przepis § 2 stosuje się do sędziego, który wymagane warunki spełnił do

dnia 31 grudnia 2017 r.

§ 3. W razie złożenia przez sędziego oświadczenia i przedstawienia

zaświadczenia, o których mowa w § 1, sędzia może zajmować stanowisko nie dłużej

13)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 1717 i

1734 oraz z 2014 r. poz. 496, 567, 683, 684 i 1682.

2016-11-23

©Telksinoe s. 62/156

niż do ukończenia 70 roku życia. Sędzia ten może w każdym czasie przejść w stan

spoczynku, składając odpowiednie oświadczenie Ministrowi Sprawiedliwości.

Art. 70. § 1. Sędziego przenosi się w stan spoczynku na jego wniosek albo na

wniosek właściwego kolegium sądu, jeżeli z powodu choroby lub utraty sił uznany

został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale

niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego.

§ 2. Z żądaniem przeniesienia w stan spoczynku oraz zbadania niezdolności do

pełnienia obowiązków przez sędziego i wydania orzeczenia, może wystąpić

zainteresowany sędzia lub właściwe kolegium sądu. W przypadku sędziego

pełniącego funkcję prezesa sądu okręgowego i apelacyjnego z wnioskiem może

wystąpić także Minister Sprawiedliwości.

§ 3. Orzeczenie w sprawie trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków

sędziego, o którym mowa w § 1 i 2, lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych doręcza zainteresowanemu sędziemu oraz odpowiednio prezesowi sądu

okręgowego albo apelacyjnego, a w przypadku sędziego pełniącego funkcję prezesa

sądu okręgowego albo apelacyjnego orzeczenie doręcza się także Ministrowi

Sprawiedliwości.

§ 3a. Od orzeczenia lekarza orzecznika, o którym mowa w § 1 i 2,

zainteresowanemu sędziemu lub kolegium właściwego sądu przysługuje sprzeciw do

komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w ciągu 14 dni od dnia

doręczenia tego orzeczenia.

§ 4. Koszty badania i wydania orzeczenia pokrywa Skarb Państwa.

Art. 71. § 1. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek

kolegium właściwego sądu, jeżeli z powodu choroby lub płatnego urlopu dla

poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku. Do okresu tego wlicza się

okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby lub płatnego urlopu

dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie przekroczył 30 dni.

§ 2. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, jeżeli bez uzasadnionej

przyczyny nie poddał się badaniu, o którym mowa w art. 70 § 2, jeżeli z żądaniem

badania wystąpiło kolegium sądu albo Minister Sprawiedliwości.

2016-11-23

©Telksinoe s. 63/156

§ 3. Sędzia może być również przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek

Ministra Sprawiedliwości, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów

sądowych, jeżeli nie został przeniesiony do innego sądu.

Art. 72. O rozwiązaniu stosunku służbowego, o którym mowa w art. 68 § 1, lub

o wygaśnięciu stosunku służbowego, o którym mowa w art. 68 § 2, albo o przejściu

sędziego w stan spoczynku na podstawie art. 69, sędziego zawiadamia Minister

Sprawiedliwości.

Art. 73. § 1. W sprawach przeniesienia sędziego w stan spoczynku, o których

mowa w art. 70 i 71, podejmuje decyzję Krajowa Rada Sądownictwa, na wniosek

sędziego, kolegium właściwego sądu albo Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. Od decyzji Krajowej Rady Sądownictwa w sprawach, o których mowa w art.

70 i 71, przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.

§ 3. Odwołanie wnosi się, za pośrednictwem Krajowej Rady Sądownictwa, w

terminie miesiąca od doręczenia skarżącemu decyzji. Odwołanie przysługuje

sędziemu i prezesowi właściwego sądu, a w sprawach, w których wniosek został

złożony przez kolegium sądu albo przez Ministra Sprawiedliwości – także temu

kolegium albo Ministrowi Sprawiedliwości.

Art. 74. § 1. Sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których mowa

w art. 71 § 3, ma prawo powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio albo otrzymać

stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli ustały przyczyny będące

podstawą przeniesienia w stan spoczynku.

§ 1a. Sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których mowa w art.

70 § 1 i art. 71 § 1, ma prawo powrotu na stanowisko zajmowane poprzednio albo

stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli przedstawi zaświadczenie

stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków

sędziego, wydane przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

§ 2. W celu wykonania prawa, o którym mowa w § 1 i 1a, sędzia zgłasza

Krajowej Radzie Sądownictwa zamiar powrotu na stanowisko zajmowane poprzednio

albo wniosek o wyznaczenie stanowiska równorzędnego, jeżeli powrót na stanowisko

zajmowane poprzednio nie jest możliwy z przyczyn, o których mowa w art. 75 § 2 pkt

1. Krajowa Rada Sądownictwa w terminie miesiąca wydaje w tej sprawie decyzję. W

razie decyzji negatywnej sędziemu przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.

2016-11-23

©Telksinoe s. 64/156

Art. 75. § 1. Przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe może nastąpić

tylko za jego zgodą.

§ 2. Zgoda sędziego na przeniesienie na inne miejsce służbowe nie jest

wymagana w przypadkach:

1) zniesienia stanowiska wywołanego zmianą w organizacji sądownictwa lub

zniesienia danego sądu lub wydziału zamiejscowego albo przeniesienia siedziby

sądu;

2) niedopuszczalności zajmowania stanowiska sędziego w danym sądzie wskutek

wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 6;

3) gdy wymaga tego wzgląd na powagę stanowiska, na podstawie orzeczenia sądu

dyscyplinarnego, wydanego na wniosek kolegium właściwego sądu lub Krajowej

Rady Sądownictwa;

4) przeniesienia w wyniku kary dyscyplinarnej.

§ 3. O przeniesieniu sędziego w przypadkach określonych w § 1 i 2, wydaje

decyzję Minister Sprawiedliwości, z tym że przeniesienie sędziego z przyczyn

wymienionych w § 2 pkt 1 może nastąpić, jeżeli uwzględnienie wniosku sędziego co

do nowego miejsca służbowego nie jest możliwe.

§ 4. W przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, od decyzji Ministra

Sprawiedliwości sędziemu przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.

Art. 75a. § 1. W razie przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe sędziemu

nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za dni niewykorzystanego urlopu

wypoczynkowego. Sędzia zachowuje prawo do wykorzystania tego urlopu w czasie

pełnienia służby w miejscu, do którego przeniesienie nastąpiło.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w przypadku awansowania sędziego na

wyższe stanowisko sędziowskie.

Art. 76. W razie przeniesienia sędziego do innej miejscowości, przysługuje mu

zwrot kosztów przeniesienia, z wyjątkiem przypadku, gdy przeniesienie nastąpiło w

drodze dyscyplinarnej lub na wniosek sędziego. Sędziemu przenoszonemu na jego

wniosek Minister Sprawiedliwości, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może

przyznać zwrot kosztów przeniesienia.

Art. 77. § 1. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą,

do pełnienia obowiązków sędziego lub czynności administracyjnych:

2016-11-23

©Telksinoe s. 65/156

1) w innym sądzie równorzędnym lub niższym, a w szczególnie uzasadnionych

wypadkach także w sądzie wyższym, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego oraz potrzeby wynikające z

obciążenia zadaniami poszczególnych sądów,

2) w Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce organizacyjnej podległej

Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej,

3) w Sądzie Najwyższym – na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego,

4) w sądzie administracyjnym – na wniosek Prezesa Naczelnego Sądu

Administracyjnego

– na czas określony, nie dłuższy niż 2 lata, albo na czas nieokreślony.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, na

wniosek Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa do pełnienia czynności w

Biurze tej Rady.

§ 2a. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, do

pełnienia czynności lub prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowej Szkole

Sądownictwa i Prokuratury.

§ 2b. Sędzia nie może łączyć funkcji orzekania z wykonywaniem czynności

administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce

organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej.

§ 3. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego na jego wniosek do

pełnienia obowiązków w międzynarodowej sędziowskiej organizacji pozarządowej.

§ 3a. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, do

pełnienia obowiązków lub pełnienia określonej funkcji poza granicami państwa w

ramach działań podejmowanych przez organizacje międzynarodowe lub

ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe, działające na podstawie umów

międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje międzynarodowe,

ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, zgodnie z kwalifikacjami sędziego, na

czas określony, nie dłuższy niż cztery lata, z możliwością ponownego delegowania na

kolejny okres, nieprzekraczający czterech lat.

§ 4. Sędzia delegowany na podstawie § 1 pkt 2, na czas nieokreślony, może być

odwołany z delegowania, względnie z niego ustąpić za trzymiesięcznym

uprzedzeniem. W pozostałych przypadkach delegowania sędziego, odwołanie lub

ustąpienie sędziego następuje bez zachowania okresu uprzedzenia.

2016-11-23

©Telksinoe s. 66/156

§ 5. (uchylony)

§ 6. Jeżeli delegowanie sędziego następuje do innej miejscowości, niż

miejscowość w której znajduje się miejsce służbowe sędziego, niebędącej miejscem

jego stałego zamieszkania, sędziemu delegowanemu w okresie delegowania, jako

pracownikowi w podróży służbowej, przysługują następujące należności,

rekompensujące niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce

pełnienia służby:

1) prawo do nieodpłatnego zakwaterowania, w warunkach odpowiadających

godności urzędu albo zwrot kosztów zamieszkania w miejscu delegowania, w

jednej z następujących form:

a) zwrotu kosztów faktycznie poniesionych – w wysokości określonej w

fakturze,

b) miesięcznego ryczałtu – w kwocie nie wyższej niż 78% podstawy ustalenia

wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art. 91 § 1c;

2) zwrot kosztów pierwszego przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do miejsca

delegowania, zwrot kosztów ostatniego przejazdu z miejsca delegowania do

miejsca stałego zamieszkania oraz zwrot kosztów przejazdów odbywanych nie

częściej niż raz w tygodniu do miejsca stałego zamieszkania i z powrotem na

warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy

z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 i 1662)

według zasad obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju;

3) ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej, o

którym mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania

należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub

samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na

obszarze kraju;

4) diety, o których mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków

ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w

państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży

służbowej na obszarze kraju;

5) zwrot kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów, stanowiących

własność pracownika, do celów służbowych, o którym mowa w przepisach w

sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów

2016-11-23

©Telksinoe s. 67/156

używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i

motorowerów niebędących własnością pracodawcy;

6) zwrot kosztów codziennych dojazdów do miejscowości delegowania, o których

mowa w § 6b.

§ 6a. Świadczenia i należności, o których mowa w § 6 pkt 1 i 2, nie przysługują

w wypadkach, gdy odległość od miejscowości w której sędzia delegowany ma miejsce

stałego zamieszkania do miejscowości delegowania nie przekracza 60 km, chyba że

organ powołany do kierowania jednostką do której delegowanie następuje, na wniosek

sędziego delegowanego uzna, że nie jest celowy codzienny dojazd sędziego

delegowanego do miejscowości delegowania.

§ 6b. Sędzia delegowany, o którym mowa w § 6a, któremu nie przysługują

świadczenia i należności, o których mowa w § 6 pkt 1 i 2, ma prawo do zwrotu kosztów

codziennych dojazdów do miejscowości delegowania w wysokości nie wyższej niż

równowartość przejazdu środkami komunikacji kolejowej lub innym środkiem

komunikacji publicznej, z uwzględnieniem przysługującej sędziemu delegowanemu

ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje.

§ 7. W razie delegowania sędziego do sądu równorzędnego, sędziemu

przysługuje dodatek funkcyjny wizytatora sądu okręgowego.

§ 7a. (utracił moc)14)

§ 7b. (utracił moc)15)

§ 8. Prezes sądu apelacyjnego może delegować sędziego sądu rejonowego,

sędziego sądu okręgowego albo sędziego sądu apelacyjnego do pełnienia obowiązków

sędziego w sądzie równorzędnym lub niższym na obszarze apelacji, po uzyskaniu

zgody sędziego i kolegium sądu okręgowego właściwego ze względu na siedzibę sądu,

do którego ma nastąpić delegowanie, na nieprzerwany okres, nie dłuższy jednak niż

sześć miesięcy w ciągu roku.

§ 9. W szczególnie uzasadnionych wypadkach prezes sądu apelacyjnego może

delegować sędziego sądu rejonowego albo sędziego sądu okręgowego do pełnienia

obowiązków sędziego w sądzie wyższym, po uzyskaniu zgody sędziego i kolegium

14)

Z dniem 22 stycznia 2009 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 stycznia

2009 r., sygn. akt K 45/07 (Dz. U. Nr 9, poz. 57).

15)

Z dniem 22 stycznia 2009 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 stycznia

2009 r., sygn. akt K 45/07 (Dz. U. Nr 9, poz. 57).

2016-11-23

©Telksinoe s. 68/156

sądu, do którego ma nastąpić delegowanie, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr oraz potrzeby wynikające z obciążenia zadaniami poszczególnych

sądów działających na obszarze apelacji; łączny okres delegowania nie może

przekroczyć 14 dni w ciągu roku.

§ 10. Aktu delegowania nie dołącza się do akt spraw sądowych.

Art. 77a. Sędziemu, delegowanemu do wykonania czynności służbowych w

innej miejscowości niż miejscowość w której znajduje się jego miejsce służbowe lub

miejsce delegowania, o którym mowa w art. 77 § 1–3a, przysługują należności,

określone w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności

przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej

jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Art. 78. § 1. Sędziemu delegowanemu do pełnienia czynności w Ministerstwie

Sprawiedliwości mogą być powierzane obowiązki na stanowiskach urzędniczych, z

wyłączeniem stanowiska dyrektora generalnego urzędu.

§ 1a. Obowiązki, o których mowa w § 1, mogą być powierzane sędziemu

delegowanemu do pełnienia czynności w Krajowej Szkole Sądownictwa i

Prokuratury.

§ 1b. Do Ministerstwa Sprawiedliwości albo Krajowej Szkoły Sądownictwa i

Prokuratury może być delegowany jedynie sędzia wyróżniający się wysokim

poziomem wiedzy prawniczej oraz wykazujący znajomość problematyki w zakresie

powierzanych mu obowiązków.

§ 2. Sędzia delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w

Ministerstwie Sprawiedliwości lub Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, a

także do prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowej Szkole Sądownictwa i

Prokuratury ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na

zajmowanym stanowisku sędziowskim oraz dodatku za długoletnią pracę. W okresie

delegowania sędzia otrzymuje dodatek funkcyjny, określony w rozporządzeniu

wydanym na podstawie art. 91 § 8.

§ 3. Ponadto w okresie delegowania, ze względu na charakter pracy i zakres

wykonywanych zadań, sędziemu może być przyznany przez Ministra Sprawiedliwości

dodatek specjalny w kwocie nieprzekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia

2016-11-23

©Telksinoe s. 69/156

zasadniczego i dodatku funkcyjnego. Dodatek przyznaje się na czas określony, a w

indywidualnych przypadkach – także na czas nieokreślony.

§ 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dodatek ten może przekraczać

wysokość, o której mowa w § 3.

§ 5. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa określi, w drodze rozporządzenia, tryb i szczegółowe warunki

delegowania sędziów do pełnienia obowiązków w Ministerstwie Sprawiedliwości, a

także pełnienia czynności administracyjnych lub prowadzenia zajęć szkoleniowych w

Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury oraz tryb i szczegółowe warunki

realizacji prawa do nieodpłatnego zakwaterowania i zwrotu kosztów zamieszkania w

miejscu delegowania, w tym maksymalną wysokość zwrotu kosztów faktycznie

poniesionych oraz wysokość miesięcznego ryczałtu, z uwzględnieniem możliwości

zróżnicowania jego wysokości w zależności od miejscowości delegowania, a także

tryb, szczegółowe warunki i zakres innych świadczeń, mając na względzie zakres

świadczeń przysługujących pracownikom odbywającym podróże służbowe oraz

czasowo przenoszonym.

Art. 78a. § 1. Sędzia delegowany na podstawie art. 77 § 3a ma prawo do

wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku

sędziowskim oraz dodatku za długoletnią pracę, a także do świadczeń

odszkodowawczych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jeżeli

zdarzenie powodujące powstanie prawa do tych świadczeń zaistniało w czasie

pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa. W okresie delegowania do

pełnienia funkcji sędzia otrzymuje dodatek funkcyjny, określony w rozporządzeniu

wydanym na podstawie art. 91 § 8.

§ 2. Sędziemu delegowanemu w czasie pełnienia obowiązków lub funkcji poza

granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie polskiej lub obcej:

1) dodatek zagraniczny na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z

pełnieniem obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, ustalany

odpowiednio do warunków i zakresu ich pełnienia;

2) w przypadku powierzenia pełnienia obowiązków lub funkcji pociągających za

sobą zmianę miejsca pobytu trwającą co najmniej rok:

a) jednorazowy dodatek adaptacyjny,

2016-11-23

©Telksinoe s. 70/156

b) pokrycie kosztów podróży przesiedleniowej sędziego delegowanego i

każdego przenoszącego się z nim członka rodziny, w tym przewozu ich

mienia, niezależnie od terminów ich faktycznego przesiedlenia,

c) pokrycie, raz na dwa lata, kosztów przejazdu sędziego delegowanego oraz

członków jego rodziny przebywających z nim na stałe poza granicami

państwa, z miejsca delegacji do miejsca stałego zamieszkania na urlop

wypoczynkowy i z powrotem;

3) zwrot kosztów podróży w związku z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia

obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, podróży służbowej na

terytorium obcego państwa poza miejscem delegowania, przejazdu z miejsca

delegowania do kraju i z powrotem w uzasadnionych przypadkach służbowych

lub losowych;

4) zwrot kosztów leczenia, gdy delegacja następuje do państwa niebędącego

członkiem Unii Europejskiej;

5) pokrycie kosztów zamieszkania w miejscu delegacji do wysokości

udokumentowanych wydatków, nieprzekraczających wysokości ustalonego

limitu.

§ 3. Sumę należności, o których mowa w § 2, zmniejsza się o kwotę środków

pieniężnych otrzymanych przez sędziego delegowanego od strony zagranicznej na

pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem przez niego obowiązków lub funkcji

poza granicami państwa. Należności te nie przysługują, jeżeli sędzia delegowany nie

ponosi kosztów, na pokrycie których są one przeznaczone.

§ 4. Wydatki związane z delegacją sędziów poza granice państwa są pokrywane

z budżetu państwa ze środków pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości.

§ 5. Wydatki, o których mowa w § 4, mogą być również pokrywane w całości

lub w części ze środków przeznaczonych na ten cel przez organizację

międzynarodową, którymi dysponowanie powierzono Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 6. Do wydatków, o których mowa w § 4, nie zalicza się wynagrodzenia

zasadniczego sędziego oraz dodatku za długoletnią pracę przysługujących na

zajmowanym stanowisku sędziowskim, do których sędzia zachowuje prawo w czasie

delegacji do pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa.

§ 7. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, tryb, wysokość i szczegółowe

2016-11-23

©Telksinoe s. 71/156

warunki przyznawania i wypłaty należności, o których mowa w § 2, limity, do

wysokości których podlegają zwrotowi koszty zamieszkania, oraz walutę, w której

należności takie są wypłacane, uwzględniając zakres ich przyznawania zależnie od

miejsca pełnienia obowiązków i powierzonej sędziemu funkcji, a także potrzebę

zapewnienia warunków do prawidłowego ich wykonywania oraz konieczność

pokrycia zwiększonych kosztów związanych z wykonywaniem tych obowiązków lub

funkcji poza granicami państwa oraz z sytuacjami szczególnymi, w tym zdarzeniami

losowymi.

Art. 79. Sędzia nie może, powołując się na zasadę niezawisłości sędziowskiej,

uchylić się od wykonania poleceń w zakresie czynności administracyjnych, jeżeli z

mocy przepisów ustawy należą do obowiązków sędziowskich, a także poleceń

dotyczących sprawności postępowania sądowego; może jednak domagać się wydania

polecenia na piśmie.

Art. 80. § 1.16) Sędzia nie może być zatrzymany ani pociągnięty do

odpowiedzialności karnej bez zezwolenia właściwego sądu dyscyplinarnego. Nie

dotyczy to zatrzymania w razie ujęcia sędziego na gorącym uczynku przestępstwa,

jeżeli zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania.

Do czasu wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie sędziego do

odpowiedzialności karnej wolno podejmować tylko czynności niecierpiące zwłoki.

§ 2. O zatrzymaniu sędziego niezwłocznie powiadamia się prezesa sądu

apelacyjnego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania. Może on nakazać

natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego sędziego. O fakcie zatrzymania sędziego

prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia Krajową Radę Sądownictwa,

Ministra Sprawiedliwości i Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

§ 2a. Wniosek o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności

karnej, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany

przez adwokata albo radcę prawnego będącego pełnomocnikiem.

§ 2b. Jeżeli wniosek o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do

odpowiedzialności karnej nie odpowiada warunkom formalnym pisma procesowego

16)

Uznany wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2015 r. , sygn. akt P 31/12 (Dz. U.

poz. 509), który wszedł w życie z dniem 10 kwietnia 2015 r., za niezgodny z Konstytucją RP w

zakresie, w jakim nie obejmuje odpowiedzialności za złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia

lustracyjnego.

2016-11-23

©Telksinoe s. 72/156

określonym w Kodeksie postępowania karnego lub jest oczywiście bezzasadny, prezes

sądu dyscyplinarnego odmawia jego przyjęcia.17) Na zarządzenie o odmowie przyjęcia

wniosku przysługuje zażalenie do sądu dyscyplinarnego właściwego do rozpoznania

wniosku.

§ 2c. Sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie sędziego

do odpowiedzialności karnej, jeżeli zachodzi dostatecznie uzasadnione podejrzenie

popełnienia przez niego przestępstwa. Uchwała zawiera rozstrzygnięcie w

przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej wraz

z uzasadnieniem.

§ 2d. Sąd dyscyplinarny rozpoznaje wniosek o zezwolenie na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej w terminie czternastu dni od dnia jego

wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego, z zastrzeżeniem art. 80a § 1.

§ 2e. Przed wydaniem uchwały sąd dyscyplinarny wysłuchuje rzecznika

dyscyplinarnego, a także sędziego, przedstawiciela organu lub osobę, którzy wnieśli o

zezwolenie, jeżeli się stawią. Ich niestawiennictwo nie wstrzymuje rozpoznania

wniosku.

§ 2f. Sędzia, którego dotyczy postępowanie, ma prawo wglądu do dokumentów,

które zostały załączone do wniosku. Jednak prokurator, kierując wniosek do sądu

dyscyplinarnego, może zastrzec, że dokumenty te lub ich część nie mogą być sędziemu

udostępnione z uwagi na dobro postępowania przygotowawczego.

§ 2g. Jeżeli prokurator złożył zastrzeżenie, o którym mowa w § 2f,

przewodniczący sądu dyscyplinarnego niezwłocznie kieruje sprawę na posiedzenie.

Sąd dyscyplinarny może odmówić sędziemu wglądu do dokumentów dołączonych do

wniosku.

§ 2h.18) Jeżeli prokurator składając wniosek o zezwolenie na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej wnosi jednocześnie o zezwolenie na

17)

Zdanie pierwsze rozumiane w ten sposób, że „oczywista bezzasadność wniosku o zezwolenie na

pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej” obejmuje także zagadnienie wymagające

zasadniczej wykładni ustawy, zostało uznane za niezgodne z Konstytucją RP wyrokiem Trybunału

Konstytucyjnego z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt K 10/08 (Dz. U. Nr 205, poz. 1364), który

wszedł w życie z dniem 3 listopada 2010 r.

18)

Uznany wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt K 45/07 (Dz.

U. Nr 9, poz. 57), który wszedł w życie z dniem 22 stycznia 2009 r., za niezgodny z Konstytucją RP

w zakresie, w jakim ustanawia domniemanie, że uchwała zezwalająca na pociągnięcie sędziego do

odpowiedzialności karnej obejmuje również zezwolenie na zatrzymanie sędziego i zastosowanie

tymczasowego aresztowania.

2016-11-23

©Telksinoe s. 73/156

tymczasowe aresztowanie sędziego, uchwała zezwalająca na pociągnięcie sędziego do

odpowiedzialności karnej obejmuje również zezwolenie na zatrzymanie sędziego i

zastosowanie tymczasowego aresztowania, chyba że sąd dyscyplinarny postanowi

inaczej.

§ 3. (uchylony)

§ 4. Orzekając w sprawie, o której mowa w § 1, sąd dyscyplinarny może

poprzestać na oświadczeniu sędziego, że wnosi o wydanie uchwały o zezwoleniu na

pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej.

Art. 80a. (utracił moc)19)

Art. 80b. (utracił moc)

Art. 80c. (utracił moc)

Art. 80d. (utracił moc)

Art. 81. § 1. Za wykroczenie sędzia odpowiada tylko dyscyplinarnie, z

zastrzeżeniem § 2.

§ 2. Sędzia może wyrazić zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej

za wykroczenia, o których mowa w § 3, w trybie określonym w tym przepisie.

§ 3. W przypadku popełnienia przez sędziego wykroczenia, o którym mowa w

rozdziale XI ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2015 r. poz.

1094), przyjęcie przez sędziego mandatu karnego albo uiszczenie grzywny, w

przypadku ukarania mandatem karnym zaocznym, o którym mowa w art. 98 § 1 pkt 3

ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia

(Dz. U. z 2013 r. poz. 395, z późn. zm.20)), stanowi oświadczenie o wyrażeniu przez

niego zgody na pociągnięcie go do odpowiedzialności w tej formie.

Rozdział 2

Prawa i obowiązki sędziów

Art. 82. § 1. Sędzia jest obowiązany postępować zgodnie ze ślubowaniem

sędziowskim.

19)

Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. akt K 39/07

(Dz. U. Nr 230, poz. 1698, pkt 5), który wszedł w życie z dniem 11 grudnia 2007 r. Na tej samej

podstawie utraciły moc art. 80b–80d.

20)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 765 i

1247, z 2014 r. poz. 486, 579, 786 i 969 oraz z 2015 r. poz. 21, 396, 841, 1186 i 1269.

2016-11-23

©Telksinoe s. 74/156

§ 2. Sędzia powinien w służbie i poza służbą strzec powagi stanowiska sędziego

i unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę godności sędziego lub osłabiać

zaufanie do jego bezstronności.

§ 3. (uchylony)

Art. 82a. § 1. Sędzia jest obowiązany stale podnosić kwalifikacje zawodowe.

§ 2. Po objęciu pierwszego stanowiska sędziowskiego sędzia, który nie zajmował

stanowiska asesora sądowego, odbywa trzymiesięczne szkolenie z zakresu metodyki

pracy sędziego, organizowane przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury.

§ 3. Sędzia jest obowiązany uczestniczyć, w miarę możliwości corocznie, w

szkoleniu i doskonaleniu zawodowym organizowanym przez Krajową Szkołę

Sądownictwa i Prokuratury lub innych formach doskonalenia zawodowego, w celu

uzupełnienia specjalistycznej wiedzy i umiejętności zawodowych.

§ 4. Prezes sądu apelacyjnego, nie później niż do końca października każdego

roku, przekazuje Dyrektorowi Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury

informację o potrzebach szkoleniowych sędziów sądów działających na obszarze

apelacji.

Art. 82b. Sędziemu, za jego zgodą, może zostać powierzony obowiązek

sprawowania patronatu nad przebiegiem praktyk i staży aplikantów w Krajowej

Szkole Sądownictwa i Prokuratury.

Art. 83. Czas pracy sędziego jest określony wymiarem jego zadań.

Art. 84. § 1. Sędzia na rozprawie i posiedzeniu z udziałem stron, odbywającym

się w budynku sądu, używa stroju urzędowego. Strojem urzędowym sędziego jest toga,

a sędziego przewodniczącego na rozprawie lub posiedzeniu – także nakładany na

kołnierz togi łańcuch z wizerunkiem orła. Jeżeli w posiedzeniu uczestniczy małoletni

sędzia może zaniechać używania stroju urzędowego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, wzór stroju urzędowego sędziów,

uwzględniając uroczysty charakter stroju, odpowiedni dla powagi sądu i utrwalonej

tradycji.

§ 3. Sędzia otrzymuje legitymację służbową, wymieniającą zajmowane przez

niego stanowisko i miejsce służbowe. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze

zarządzenia, wzór legitymacji służbowej sędziego.

2016-11-23

©Telksinoe s. 75/156

Art. 85. § 1. Sędzia jest obowiązany zachować w tajemnicy okoliczności sprawy,

o których powziął wiadomość ze względu na swój urząd, poza jawną rozprawą

sądową.

§ 2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa także po ustaniu stosunku

służbowego.

§ 3. Obowiązek zachowania tajemnicy ustaje, gdy sędzia składa zeznania jako

świadek przed sądem, chyba że ujawnienie tajemnicy zagraża dobru państwa albo

takiemu ważnemu interesowi prywatnemu, który nie jest sprzeczny z celami wymiaru

sprawiedliwości. W tych przypadkach od obowiązku zachowania tajemnicy może

zwolnić sędziego Minister Sprawiedliwości.

§ 4. Wobec osoby pełniącej urząd na stanowisku sędziego postępowania

sprawdzającego przewidzianego w ustawie z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie

informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228 oraz z 2015 r. poz. 21) nie

przeprowadza się. Przed przystąpieniem do pełnienia obowiązków sędzia zapoznaje

się z przepisami o ochronie informacji niejawnych i składa oświadczenie o znajomości

tych przepisów. Informacje niejawne mogą być udostępnione sędziemu tylko w

zakresie niezbędnym do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, pełnienia

powierzonej funkcji lub wykonywania powierzonych czynności.

Art. 86. § 1. Sędzia nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia, z

wyjątkiem zatrudnienia na stanowisku dydaktycznym, naukowo-dydaktycznym lub

naukowym w łącznym wymiarze nieprzekraczającym pełnego wymiaru czasu pracy

pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach, jeżeli wykonywanie tego

zatrudnienia nie przeszkadza w pełnieniu obowiązków sędziego.

§ 2. Sędziemu nie wolno także podejmować innego zajęcia ani sposobu

zarobkowania, które przeszkadzałoby w pełnieniu obowiązków sędziego, mogło

osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub przynieść ujmę godności urzędu sędziego.

§ 3. Sędzia nie może:

1) być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółki prawa

handlowego;

2) być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółdzielni;

3) być członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą;

4) posiadać w spółce prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziały

przedstawiające więcej niż 10% kapitału zakładowego;

2016-11-23

©Telksinoe s. 76/156

5) prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi

osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem bądź

pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.

§ 4. O zamiarze podjęcia dodatkowego zatrudnienia, o którym mowa w § 1, a

także o podjęciu innego zajęcia lub sposobu zarobkowania, sędzia sądu apelacyjnego

oraz sędzia sądu okręgowego zawiadamia prezesa właściwego sądu, a prezesi tych

sądów – Ministra Sprawiedliwości. Sędzia sądu rejonowego kieruje zawiadomienie, o

którym mowa w zdaniu pierwszym, do prezesa właściwego sądu okręgowego.

§ 5. Prezes właściwego sądu w stosunku do sędziego, a Minister Sprawiedliwości

w stosunku do prezesa sądu apelacyjnego i prezesa sądu okręgowego wydaje decyzję

o sprzeciwie wobec zamiaru podjęcia zatrudnienia na stanowisku dydaktycznym,

naukowo-dydaktycznym lub naukowym w szkole wyższej, jeżeli uzna, że będzie ono

przeszkadzało w pełnieniu obowiązków sędziego oraz wobec podejmowania lub

kontynuowania innego zajęcia, które przeszkadza w pełnieniu obowiązków sędziego,

osłabia zaufanie do jego bezstronności lub przynosi ujmę godności urzędu sędziego.

§ 6. Jeżeli prezes sądu sprzeciwił się podjęciu przez sędziego dodatkowego

zatrudnienia lub zajęcia, o których mowa w § 4, sprawę, na wniosek sędziego,

rozstrzyga kolegium właściwego sądu.

Art. 87. § 1. Sędziowie są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie

majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego21) oraz

objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w

szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach,

udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez

sędziego albo jego małżonka od Skarbu Państwa albo innej państwowej lub

samorządowej osoby prawnej mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu.

§ 1a. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się w dwóch egzemplarzach.

§ 2. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, sędziowie składają właściwemu

terytorialnie prezesowi sądu apelacyjnego.

21)

Obecnie: rozumianego jako majątek osobisty na podstawie art. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.

o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 162,

poz. 1691), która weszła w życie z dniem 20 stycznia 2005 r.

2016-11-23

©Telksinoe s. 77/156

§ 3. Analizy danych zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w § 1, dokonuje

właściwe kolegium sądu apelacyjnego w terminie do końca czerwca każdego roku i

przedstawia jej wyniki zgromadzeniu ogólnemu sędziów apelacji.

§ 4. Prezesi sądów apelacyjnych składają oświadczenie, o którym mowa w § 1,

Krajowej Radzie Sądownictwa, która dokonuje analizy zawartych w nim danych w

terminie do dnia 30 czerwca każdego roku.

§ 5. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się przed objęciem urzędu

sędziego, a następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku

poprzedniego, a także w dniu opuszczenia urzędu.

§ 6. Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w § 1, stanowią

tajemnicę prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji

niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone” określonej w przepisach o ochronie

informacji niejawnych, chyba że sędzia, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną

zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach podmiot

uprawniony, zgodnie z § 2 lub § 4, do odebrania oświadczenia może je ujawnić

pomimo braku zgody składającego oświadczenie.

§ 7. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, przechowuje się przez sześć lat.

§ 8. Jeden egzemplarz oświadczenia o stanie majątkowym podmiot uprawniony

do odebrania oświadczenia zgodnie z § 2 lub § 4 przekazuje do urzędu skarbowego

właściwego ze względu na miejsce zamieszkania sędziego. Właściwy urząd skarbowy

jest uprawniony do analizy danych zawartych w oświadczeniu, w tym również do

porównania jego treści z treścią uprzednio złożonych oświadczeń oraz rocznych

zeznań podatkowych (PIT). Jeżeli wynik analizy budzi uzasadnione wątpliwości co do

legalności pochodzenia majątku ujawnionego w oświadczeniu, urząd skarbowy

kieruje sprawę do właściwego postępowania, prowadzonego na podstawie odrębnych

przepisów.

Art. 88. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 87 § 1, stosuje się

odpowiednio formularz określony przepisami o ograniczeniu prowadzenia

działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.

Art. 89. § 1. Żądania, wystąpienia i zażalenia w sprawach związanych z

pełnionym urzędem sędzia może wnosić tylko w drodze służbowej. W takich sprawach

2016-11-23

©Telksinoe s. 78/156

sędzia nie może zwracać się do instytucji i osób postronnych ani podawać tych spraw

do wiadomości publicznej.

§ 2. W sprawach o roszczenia ze stosunku służbowego sędziemu przysługuje

droga sądowa.

Art. 90. Sędzia sądu rejonowego i sędzia sądu okręgowego jest obowiązany

niezwłocznie zawiadomić prezesa sądu okręgowego, sędzia sądu apelacyjnego i

prezes sądu okręgowego – prezesa sądu apelacyjnego, a prezes sądu apelacyjnego –

Ministra Sprawiedliwości o toczącej się sprawie sądowej, w której występuje jako

strona lub uczestnik postępowania.

Art. 91. § 1. Wysokość wynagrodzenia sędziów, zajmujących równorzędne

stanowiska sędziowskie, różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje.

§ 1a. (uchylony)

§ 1b. (uchylony)

§ 1c. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w danym roku

stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane

w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa

Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia

1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z

zastrzeżeniem § 1d.

§ 1d. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 1c, jest niższe od

przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego –

przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w

dotychczasowej wysokości.

§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawkach, których

wysokość ustala się z zastosowaniem mnożników podstawy ustalenia wynagrodzenia

zasadniczego, o której mowa w § 1c. Stawki wynagrodzenia zasadniczego na

poszczególnych stanowiskach sędziowskich oraz mnożniki, służące do ustalenia

wysokości wynagrodzenia zasadniczego sędziów w poszczególnych stawkach, określa

załącznik do ustawy.

§ 2a. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

§ 4. (uchylony)

2016-11-23

©Telksinoe s. 79/156

§ 4a. (uchylony)

§ 5. (uchylony)

§ 6. W związku z pełnioną funkcją sędziemu przysługuje dodatek funkcyjny.

§ 7. Wynagrodzenie sędziów różnicuje ponadto dodatek za długoletnią pracę,

wynoszący, począwszy od szóstego roku pracy, 5% wynagrodzenia zasadniczego i

wzrastający po każdym roku o 1%, aż do osiągnięcia 20% wynagrodzenia

zasadniczego.

§ 8. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, funkcje z tytułu których przysługują

sędziom dodatki funkcyjne oraz sposób ustalania tych dodatków, biorąc pod uwagę

rodzaj funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej oraz zakres obowiązków.

§ 9. Od wynagrodzenia sędziów nie odprowadza się składek na ubezpieczenie

społeczne.

§ 10. W razie rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego w

sposób, o którym mowa w art. 68, od wynagrodzenia wypłaconego sędziemu w okresie

służby, od którego nie odprowadzano składki na ubezpieczenie społeczne, przekazuje

się składkę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, przewidzianą za ten okres w

przepisach o ubezpieczeniu społecznym.

§ 11. Składka na ubezpieczenie społeczne, o której mowa w § 10, podlega

waloryzacji:

1) za okres do 31 grudnia 1998 r. wskaźnikiem wzrostu płac wynikającym ze

wzrostu prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, określanego corocznie w

ustawie budżetowej, które stanowiło podstawę do ustalania środków i limitów na

wynagrodzenia sędziów;

2) za okres od 1 stycznia 1999 r. wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na

podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych.

§ 12. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie

§ 11 pkt 2, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998

r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. ...).

§ 13. Składki, o której mowa w § 10, nie przekazuje się, jeżeli sędzia zrzekł się

urzędu w związku z powołaniem na stanowisko prokuratorskie. Jeżeli stosunek

służbowy prokuratora ulega następnie rozwiązaniu lub wygaśnięciu w sposób, o

2016-11-23

©Telksinoe s. 80/156

którym mowa w art. 16 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, składkę

należną za okres służby na stanowisku sędziowskim przekazuje się na zasadach

określonych w § 10–12.

Art. 91a. § 1. Sędziemu obejmującemu stanowisko w sądzie rejonowym

przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce pierwszej. Sędziemu obejmującemu

stanowisko w sądzie okręgowym przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce

czwartej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w stawce

czwartej albo piątej – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce,

odpowiednio, piątej albo szóstej. Sędziemu obejmującemu stanowisko w sądzie

apelacyjnym przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce siódmej, a jeżeli na

niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w stawce siódmej albo ósmej –

przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce, odpowiednio, ósmej albo

dziewiątej.

§ 2. Jeżeli przed objęciem stanowiska sędziowskiego sędzia zajmował inne,

odpowiednio równorzędne, stanowisko sędziowskie lub prokuratorskie, na

obejmowanym stanowisku przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce nie

niższej od stawki, w której przysługiwało mu na stanowisku zajmowanym poprzednio.

§ 3. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawce bezpośrednio

wyższej po upływie kolejnych pięciu lat pracy na danym stanowisku sędziowskim.

§ 4. Do okresu pracy na stanowisku sędziego sądu rejonowego dolicza się okres

pracy na stanowisku asesora sądowego.

§ 5. Sędziemu, któremu z chwilą objęcia stanowiska w sądzie okręgowym

przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce czwartej albo piątej, a także

sędziemu, któremu z chwilą objęcia stanowiska w sądzie apelacyjnym przysługiwało

wynagrodzenie zasadnicze w stawce siódmej albo ósmej, do okresu pracy niezbędnego

do uzyskania wynagrodzenia w stawce bezpośrednio wyższej zalicza się okres pracy

na stanowisku bezpośrednio niższym, w którym sędziemu przysługiwało

wynagrodzenie zasadnicze w stawce, odpowiednio, trzeciej albo czwartej, szóstej albo

siódmej.

§ 6. Okres pracy, o którym mowa w § 3, ulega wydłużeniu o trzy lata w razie

ukarania sędziego w tym czasie karą dyscyplinarną, dwukrotnego wytknięcia

uchybienia, o którym mowa w art. 40, lub dwukrotnego zwrócenia uwagi w trybie

określonym w art. 37 § 4.

2016-11-23

©Telksinoe s. 81/156

Art. 92. § 1. Sędziemu przysługuje corocznie urlop dodatkowy w wymiarze:

1) sześciu dni roboczych – po dziesięciu latach pracy;

2) dwunastu dni roboczych – po piętnastu latach pracy.

§ 2. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu dodatkowego, wlicza się

wszystkie okresy zatrudnienia w sądzie lub prokuraturze na stanowiskach: asesorów

sądowych, asesorów prokuratorskich, sędziów i prokuratorów, w Prokuratorii

Generalnej Skarbu Państwa na stanowiskach: prezesa, wiceprezesa, starszego radcy

lub radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, a także okresy wykonywania

zawodu adwokata, radcy prawnego lub zajmowania samodzielnego stanowiska w

organach władzy publicznej, z którym związana była praktyka prawnicza, oraz inne

okresy zatrudnienia, jeżeli z tego tytułu przysługiwał zwiększony wymiar urlopu.

§ 3. Sędziemu przysługuje gratyfikacja jubileuszowa w wysokości:

1) po dwudziestu latach pracy – 100% wynagrodzenia miesięcznego;

2) po dwudziestu pięciu latach pracy – 150% wynagrodzenia miesięcznego;

3) po trzydziestu latach pracy – 200% wynagrodzenia miesięcznego;

4) po trzydziestu pięciu latach pracy – 250% wynagrodzenia miesięcznego;

5) po czterdziestu latach pracy – 350% wynagrodzenia miesięcznego;

6) po czterdziestu pięciu latach pracy – 400% wynagrodzenia miesięcznego.

§ 4. Do okresu pracy uprawniającego do gratyfikacji jubileuszowej wlicza się

wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy

odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą

uprawnienia pracownicze.

§ 5. Gratyfikację jubileuszową wypłaca się niezwłocznie po nabyciu przez

sędziego prawa do gratyfikacji, a jeżeli w aktach osobowych sędziego brak jest

dokumentów potwierdzających upływ okresów, o których mowa w § 4 – niezwłocznie

po wykazaniu przez sędziego nabycia prawa do gratyfikacji; podstawę ustalenia

wysokości gratyfikacji jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące sędziemu

w dniu nabycia prawa do gratyfikacji, obliczone według przepisów dotyczących

obliczania ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Przy ustalaniu

wysokości gratyfikacji jubileuszowej uwzględnia się obniżenie wysokości

wynagrodzenia, o którym mowa w art. 129 § 3.

Art. 93. § 1. Sędziemu można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.

2016-11-23

©Telksinoe s. 82/156

§ 2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy i nie

może być udzielony, jeżeli sędzia nie pełnił służby przez okres roku z powodu

choroby.

§ 3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Minister Sprawiedliwości.

Art. 94. § 1. W okresie nieobecności w pracy z powodu choroby sędzia

otrzymuje 80% wynagrodzenia, nie dłużej jednak niż przez okres roku.

§ 1a. Jeżeli nieobecność sędziego w pracy nastąpiła z powodu:

1) wypadku przy pracy albo w drodze do pracy lub z pracy,

2) choroby przypadającej w okresie ciąży,

3) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami

wykonywania czynności sędziego,

4) choroby spowodowanej przez inną osobę w wyniku popełnienia przez nią

umyślnego czynu zabronionego, w związku z wykonywaniem czynności

sędziego, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ,

5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów

na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania

komórek, tkanek i narządów

– sędzia zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.

§ 1b. W razie ujawnienia u sędziego choroby, co do której zachodzi podejrzenie,

że powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami

wykonywania czynności sędziego, prezes danego sądu kieruje sędziego do lekarza

orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z urzędu lub na wniosek sędziego. Od

orzeczenia lekarza orzecznika sędziemu przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego

orzeczenia.

§ 1c. Za chorobę powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub

warunkami wykonywania czynności sędziego uznaje się chorobę spowodowaną

działaniem czynników szkodliwych występujących w miejscu wykonywania

czynności sędziego.

§ 1d. Koszty badania i wydania orzeczenia przez lekarza orzecznika oraz komisję

lekarską Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pokrywa Skarb Państwa ze środków

pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości.

2016-11-23

©Telksinoe s. 83/156

§ 2. W razie niemożności wykonywania pracy z innych przyczyn,

uprawniających do uzyskania świadczeń, określonych w przepisach o świadczeniach

pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, sędziemu przysługuje wynagrodzenie w

wysokości świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, przez okres

przewidziany w tych przepisach.

§ 2a. Okres nieobecności w pracy z powodu choroby oraz niemożności

wykonywania pracy, o której mowa w § 2, stwierdza zaświadczenie lekarskie

wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.

o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i

macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 159 oraz z 2015 r. poz. 1066) albo wydruk

zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym że w

przypadku:

1) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów

na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do pracy wskutek

poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów – zaświadczenie

wystawione przez lekarza na zwykłym druku, zgodnie z art. 53 ust. 3 ustawy z

dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia

społecznego w razie choroby i macierzyństwa;

2) o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o

świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i

macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo uprawniony

podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i

chorób zakaźnych u ludzi;

3) urlopu macierzyńskiego – zaświadczenie lekarskie wystawione na zwykłym

druku, określające przewidywaną datę porodu – za okres przed porodem, odpis

skrócony aktu urodzenia dziecka lub jego kopia – za okres po porodzie;

4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub

małżonka sędziego, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym na

wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia, w przypadku:

a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub

szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani,

z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art.

50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3

2016-11-23

©Telksinoe s. 84/156

(Dz. U. z 2013 r. poz. 1457 oraz z 2015 r. poz. 1045), lub dziennego

opiekuna, sprawujących opiekę nad dzieckiem,

b) porodu lub choroby małżonka sędziego lub rodzica dziecka sędziego, stale

opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu

małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,

c) pobytu małżonka sędziego lub rodzica dziecka sędziego, stale opiekujących

się dzieckiem, w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym podmiotu

leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i

całodobowe świadczenia zdrowotne

– oświadczenie sędziego.

§ 2aa. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy wykorzystaniu

profilu informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca

1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i

macierzyństwa, na zasadach określonych w tej ustawie. Prezesi sądów wykorzystują

lub tworzą profil informacyjny płatnika składek, o którym mowa w art. 58 ust. 1 tej

ustawy.

§ 2b. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6

ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia

społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o którym

mowa w art. 55a ust. 7 tej ustawy, zaświadczenie wystawione przez lekarza na

zwykłym druku w przypadkach, o których mowa w § 2a pkt 1 i 3, decyzję, odpis

skrócony aktu urodzenia dziecka lub jego kopię, sędzia jest obowiązany dostarczyć

prezesowi sądu w terminie siedmiu dni od dnia ich otrzymania.

§ 2c. Sędzia jest obowiązany złożyć prezesowi sądu oświadczenie o wystąpieniu

okoliczności, o których mowa w § 2a pkt 4, w terminie siedmiu dni od dnia ich

zaistnienia.

§ 2d. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w § 2b i 2c,

nieobecność uznaje się za nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie

zaświadczenia, decyzji, odpisu skróconego aktu urodzenia dziecka lub jego kopii lub

niezłożenie oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od sędziego.

§ 3. Za inną usprawiedliwioną nieobecność w pracy sędziemu przysługuje

wynagrodzenie.

2016-11-23

©Telksinoe s. 85/156

§ 4. W przypadkach, w których pracownikom podlegającym ubezpieczeniu

społecznemu przysługują zasiłki niezależnie od prawa do wynagrodzenia, sędziemu

przysługuje świadczenie pieniężne w wysokości zasiłku z ubezpieczenia społecznego.

Art. 94a. § 1. Sędziemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej, doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje

jednorazowe odszkodowanie.

§ 2. Członkom rodziny sędziego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub

choroby zawodowej, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Odszkodowanie to

przysługuje również w razie śmierci w następstwie wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej sędziego w stanie spoczynku, który zmarł uznany za trwale niezdolnego

do pełnienia obowiązków sędziego wskutek wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej.

§ 3. Jednorazowe odszkodowanie i jego zwiększenie, a także jednorazowe

odszkodowanie dla członków rodziny sędziego lub sędziego w stanie spoczynku,

ustala się na zasadach i w wysokości określonej w ustawie z dnia 30 października 2002

r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322, z późn. zm.22)).

§ 4. Odszkodowanie przewidziane w niniejszym artykule przysługuje niezależnie

od innych świadczeń określonych w ustawie.

§ 5. Skarb Państwa pokrywa koszty skutków wypadków przy pracy lub chorób

zawodowych, związane ze świadczeniami zdrowotnymi z zakresu stomatologii i

szczepień ochronnych, na które sędzia został skierowany przez lekarza orzecznika

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na wniosek lekarza prowadzącego, a

nierefundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia na podstawie odrębnych

przepisów. Skarb Państwa pokrywa także koszty przedmiotów ortopedycznych w

wysokości udziału własnego ubezpieczonego, określonego w przepisach o

ubezpieczeniu zdrowotnym.

Art. 94b. § 1. Oceny uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem

przy pracy lub chorobą zawodową, a także ustalenia związku śmierci sędziego lub

sędziego w stanie spoczynku z takim wypadkiem lub chorobą dokonuje, w formie

22)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 257, poz.

1725, z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 122, poz. 696 i Nr 138, poz. 808 oraz z 2012 r. poz. 637.

2016-11-23

©Telksinoe s. 86/156

orzeczenia, lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Koszty badania i

wydania orzeczenia pokrywa Skarb Państwa ze środków pozostających w dyspozycji

Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. Orzeczenie, o którym mowa w § 1, lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych doręcza zainteresowanemu sędziemu albo członkom rodziny zmarłego

sędziego, albo zmarłego sędziego w stanie spoczynku oraz prezesowi sądu

apelacyjnego właściwemu do wydania decyzji, o której mowa w § 4, lub Ministrowi

Sprawiedliwości.

§ 3. Jednorazowe odszkodowanie przyznaje się na wniosek sędziego, a w razie

śmierci sędziego lub sędziego w stanie spoczynku – na wniosek uprawnionych

członków jego rodziny. Z wnioskiem o przyznanie świadczenia może również

wystąpić kolegium właściwego sądu.

§ 4. Jednorazowe odszkodowanie przyznaje lub odmawia przyznania oraz ustala

jego wysokość, w drodze decyzji, a także świadczenie to wypłaca:

1) prezes właściwego sądu apelacyjnego – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej sędziego sądu rejonowego, okręgowego i apelacyjnego;

2) Minister Sprawiedliwości – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej

prezesa sądu apelacyjnego oraz sędziego delegowanego do wykonywania

czynności w Ministerstwie Sprawiedliwości.

§ 5. Decyzję, o której mowa w § 4, prezes sądu apelacyjnego lub Minister

Sprawiedliwości wydaje w ciągu 14 dni od dnia:

1) otrzymania orzeczenia lekarza orzecznika;

2) wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

§ 6. Jednorazowe odszkodowanie wypłaca się z urzędu w terminie 30 dni od dnia

wydania decyzji, o której mowa w § 4.

§ 7. Od decyzji, o której mowa w § 4, sędziemu lub uprawnionym członkom

rodziny sędziego lub sędziego w stanie spoczynku, przysługuje odwołanie do sądu

okręgowego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Do postępowania w tych

sprawach stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o

postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.

§ 8. W zakresie nieuregulowanym ustawą, do wypadków przy pracy i chorób

zawodowych sędziego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pracowników

określone w ustawie, o której mowa w art. 94a § 3.

2016-11-23

©Telksinoe s. 87/156

Art. 94c. § 1. Prezes sądu, oraz na jego wniosek Zakład Ubezpieczeń

Społecznych, są uprawnieni do kontrolowania prawidłowości wykorzystywania przez

sędziego zwolnienia lekarskiego od pracy z powodu choroby zgodnie z jego celem.

§ 2. Na wniosek prezesa sądu Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony

do kontrolowania prawidłowości i zasadności udzielenia sędziom zwolnienia

lekarskiego od pracy z powodu choroby.

§ 3. Sędzia wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę

zarobkową, w tym w sposób określony w art. 86 § 1 i 2, lub wykorzystujący zwolnienie

lekarskie od pracy z powodu choroby niezgodnie z jego celem traci prawo do

wynagrodzenia za cały okres tego zwolnienia.

§ 4. Sędzia traci prawo do wynagrodzenia w razie odmowy poddania się

badaniom kontrolnym lub w razie niedostarczenia dokumentacji medycznej lekarzowi

orzecznikowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od dnia następującego po upływie

wyznaczonego terminu badania lub po upływie wyznaczonego terminu dostarczenia

dokumentacji medycznej. Utratę wynagrodzenia stwierdza prezes sądu.

§ 5. Koszty postępowań kontrolnych pokrywa Skarb Państwa ze środków

pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości.

§ 6. W zakresie dotyczącym kontrolowania prawidłowości wykorzystania

zwolnienia lekarskiego, kontrolowania prawidłowości zwolnienia lekarskiego, zasad

utraty prawa do wynagrodzenia, o których mowa w § 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio

przepisy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i

macierzyństwa.

Art. 95. § 1. Sędzia powinien mieszkać w miejscowości będącej siedzibą sądu,

w którym pełni służbę.

§ 2. Prezes sądu okręgowego w stosunku do sędziego sądu rejonowego oraz

sędziego sądu okręgowego, prezes sądu apelacyjnego w stosunku do sędziego tego

sądu, a Minister Sprawiedliwości w stosunku do prezesa sądu okręgowego i prezesa

sądu apelacyjnego, w uzasadnionych przypadkach, może wyrazić zgodę na

zamieszkanie sędziego w innej miejscowości.

§ 3. W razie uzyskania zgody, o której mowa w § 2, sędziemu przysługuje zwrot

kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do siedziby sądu, ustalonych na zasadach

obowiązujących przy ustalaniu wysokości należności przysługujących pracownikom

z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Zwrot kosztów jednak nie przysługuje,

2016-11-23

©Telksinoe s. 88/156

jeżeli zmiana miejsca służbowego nastąpiła w wyniku orzeczenia kary dyscyplinarnej

wymienionej w art. 109 § 1 pkt 4 oraz orzeczenia sądu dyscyplinarnego o przeniesieniu

sędziego na inne miejsce służbowe ze względu na powagę stanowiska.

Art. 96. § 1. Sędziemu może być przyznana, jako pożyczka, pomoc finansowa

na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych.

§ 2. Środki na pomoc finansową, o której mowa w § 1, stanowią do 6% rocznego

funduszu wynagrodzeń osobowych sędziów.

§ 3. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób planowania i

wykorzystywania środków na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów oraz

warunki przyznawania pomocy, o której mowa w § 1, z uwzględnieniem

zaangażowania środków własnych sędziego, udziału kolegiów sądów w przyznawaniu

pomocy oraz zasady racjonalności gospodarowania środkami oraz przy przyjęciu

zasady, że w razie rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego w

sposób, o którym mowa w art. 68, pożyczka podlega zwrotowi wraz z

oprocentowaniem w wysokości obowiązującej przy powszechnie dostępnych

kredytach bankowych.

Art. 97. § 1. W razie powołania sędziego do niezawodowej służby wojskowej,

jego prawa i obowiązki służbowe ulegają zawieszeniu na czas trwania służby. Sędzia

zachowuje jednak swoje stanowisko i prawo do wynagrodzenia, a czas służby

wojskowej wlicza się do okresu stosunku służbowego na stanowisku sędziego.

§ 2. Inne szczególne uprawnienia związane ze stosunkiem służbowym sędziego

powołanego do czynnej służby wojskowej i zwolnionego z tej służby normują przepisy

o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej lub przepisy o służbie

wojskowej żołnierzy zawodowych.

§ 3. Sędzia powołany do niezawodowej służby wojskowej odbywa ją w organach

sądownictwa wojskowego.

Art. 98. § 1. Sędziemu ubiegającemu się o mandat posła albo senatora, albo

radnego udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej.

§ 2. Sędzia, który został mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia funkcji

w organach państwowych, samorządu terytorialnego, w służbie dyplomatycznej,

konsularnej lub w organach organizacji międzynarodowych oraz ponadnarodowych

2016-11-23

©Telksinoe s. 89/156

działających na podstawie umów międzynarodowych ratyfikowanych przez

Rzeczpospolitą Polską, jest obowiązany zrzec się niezwłocznie swojego urzędu, chyba

że przechodzi w stan spoczynku.

§ 3. Sędzia, który zrzekł się urzędu z przyczyn określonych w § 2, może powrócić

na urząd sędziego i poprzednio zajmowane stanowisko, jeżeli przerwa w pełnieniu

obowiązków sędziego nie przekracza dziewięciu lat, chyba że pełnił funkcje

sędziowskie lub prokuratorskie w międzynarodowych lub ponadnarodowych organach

sądowych.

§ 4. W przypadku przewidzianym w § 3, Krajowa Rada Sądownictwa, z

inicjatywy zainteresowanego, przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej

wniosek o powołanie byłego sędziego na urząd sędziego, chyba że nie spełnia on

warunków wymaganych do powołania na urząd sędziego. Po powołaniu na urząd,

sędziemu wyznacza się poprzednio zajmowane stanowisko i miejsce służbowe,

niezależnie od liczby stanowisk sędziowskich w danym sądzie.

§ 5. W razie odmowy przedstawienia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej

wniosku, o którym mowa w § 4, zainteresowanemu służy skarga do Sądu

Najwyższego.

§ 6. Przepisów § 2–5 nie stosuje się do powołania sędziego na stanowisko

podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W takim przypadku, na okres

pełnienia tego stanowiska, sędziego deleguje się do Ministerstwa Sprawiedliwości na

zasadach określonych w art. 77 § 1.

Art. 99. Sędzia w stanie spoczynku może używać dotychczasowego tytułu z

dodaniem wyrazów „w stanie spoczynku”.

Art. 100. § 1. Sędziemu, który został przeniesiony w stan spoczynku, w razie

zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, przysługuje do czasu

osiągnięcia wieku 67 lat albo do osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 69 § 1a,

uposażenie w wysokości wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym

stanowisku.

§ 2. Sędziemu przechodzącemu lub przeniesionemu w stan spoczynku z powodu

wieku, choroby lub utraty sił przysługuje uposażenie w wysokości 75%

wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat, pobieranych na ostatnio

zajmowanym stanowisku.

2016-11-23

©Telksinoe s. 90/156

§ 3. Uposażenie, o którym mowa w § 1 i 2, podwyższa się stosownie do zmian

wysokości wynagrodzeń zasadniczych sędziów czynnych zawodowo.

§ 4. Sędziemu przechodzącemu w stan spoczynku przysługuje jednorazowa

odprawa w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia.

§ 4a. W przypadku, o którym mowa w § 1, sędzia w stanie spoczynku otrzymuje

jednorazową odprawę z chwilą osiągnięcia wieku 67 lat albo wieku, o którym mowa

w art. 69 § 1a.

§ 4b. Sędziemu, który powrócił na stanowisko poprzednio zajmowane albo

stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu w trybie art. 74 § 1a, w razie

przejścia lub przeniesienia w stan spoczynku przysługuje jednorazowa odprawa w

kwocie stanowiącej różnicę między wysokością odprawy wyliczonej na dzień

przejścia lub przeniesienia w stan spoczynku a wysokością odprawy wypłaconej. W

przypadku, o którym mowa w § 1, odprawa przysługuje z chwilą osiągnięcia wieku 67

lat albo wieku, o którym mowa w art. 69 § 1a.

§ 5. Z tytułu pracy na stanowisku sędziego nie przysługuje prawo do emerytury

lub renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z zastrzeżeniem przypadków, o

których mowa w art. 91 § 10.

§ 6. W razie zbiegu prawa do uposażenia w stanie spoczynku z prawem do

emerytury lub renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się wyłącznie

uposażenie, z zastrzeżeniem § 7.

§ 6a. Jeżeli zbieg praw, o którym mowa w § 6, dotyczy sędziego przechodzącego

lub przeniesionego w stan spoczynku zgodnie z § 2, który jest członkiem otwartego

funduszu emerytalnego, środki zgromadzone na rachunku w tym funduszu otwarty

fundusz emerytalny przekazuje za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

na dochody budżetu państwa.

§ 6b. W razie zbiegu prawa do uposażenia w stanie spoczynku z prawem do

uposażenia rodzinnego, na wniosek uprawnionego wypłaca się uposażenie w stanie

spoczynku albo uposażenie rodzinne.

§ 7. Jeżeli zbieg praw, o którym mowa w § 6, dotyczy sędziego w stanie

spoczynku, który do chwili przejścia w stan spoczynku był zatrudniony na podstawie

powołania na stanowisko sędziowskie w niepełnym wymiarze czasu pracy stosownie

do art. 62, wypłaca się emeryturę oraz uposażenie, z tym jednak, że wypłatę

uposażenia ogranicza się w taki sposób, aby suma emerytury i uposażenia nie

2016-11-23

©Telksinoe s. 91/156

przekraczała wysokości całego uposażenia sędziego w stanie spoczynku, jakie by

otrzymywał, gdyby nie został powołany w połowie wymiaru czasu pracy.

§ 8. Wynagrodzenie z tytułu pracy na stanowisku sędziego oraz uposażenie

przysługujące w stanie spoczynku jest osiąganiem przychodu powodującym

zawieszenie prawa do emerytury lub renty albo zmniejszenie tych świadczeń, w

rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Prezes właściwego sądu i sędzia uprawniony do świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych są obowiązani do powiadamiania organu rentowego o osiąganiu

wynagrodzenia albo uposażenia i jego wysokości, na zasadach i w terminach

określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych.

Art. 101. § 1. W razie śmierci sędziego jego rodzinie przysługuje odprawa

pośmiertna na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy dla rodzin pracowników.

Do okresu zatrudnienia, od którego zależy wysokość odprawy, wlicza się wszystkie

okresy zatrudnienia na stanowiskach asesora sądowego lub sędziego.

§ 2. W razie śmierci sędziego albo sędziego w stanie spoczynku lub członka jego

rodziny, osobie, która pokryła koszty pogrzebu, przysługuje świadczenie pieniężne w

wysokości i na zasadach określonych dla zasiłku pogrzebowego z ubezpieczenia

społecznego.

§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio w razie śmierci osoby pobierającej

uposażenie rodzinne albo członka rodziny tej osoby.

§ 4. W razie zbiegu prawa do świadczenia, o którym mowa w § 2 i 3, z prawem

do zasiłku pogrzebowego z ubezpieczenia społecznego, przysługuje prawo do jednego

ze świadczeń, wybranego przez uprawnionego.

Art. 102. § 1. W razie śmierci sędziego albo sędziego w stanie spoczynku,

członkom jego rodziny, spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty

rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych, przysługuje uposażenie rodzinne w wysokości:

1) dla jednej osoby uprawnionej – 85%,

2) dla dwóch osób uprawnionych – 90%,

3) dla trzech lub więcej osób uprawnionych – 95%

– podstawy wymiaru.

2016-11-23

©Telksinoe s. 92/156

§ 2. Podstawę wymiaru uposażenia rodzinnego przysługującego rodzinie

stanowi:

1) w przypadku rodziny zmarłego sędziego w stanie spoczynku – uposażenie, jakie

przysługiwało w chwili śmierci zmarłemu sędziemu w stanie spoczynku, z

zastrzeżeniem pkt 2;

2) w przypadku rodziny zmarłego sędziego albo zmarłego sędziego w stanie

spoczynku przeniesionego na podstawie art. 100 § 1 – uposażenie, jakie

przysługiwałoby mu w chwili śmierci zgodnie z art. 100 § 2.

§ 3. Do uposażenia, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio art. 100 § 3.

§ 4. W razie zbiegu prawa do uposażenia rodzinnego z prawem do emerytury lub

renty, na wniosek uprawnionego, przysługuje albo uposażenie rodzinne, albo

emerytura lub renta.

§ 5. Do uposażenia rodzinnego przysługuje dodatek dla sierot zupełnych w

wysokości i na zasadach określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu

Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 103. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb ustalania i

wypłacania uposażeń oraz uposażeń rodzinnych sędziom w stanie spoczynku i

członkom ich rodzin oraz terminy przekazania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

składek, o których mowa w art. 91 § 10 i 11, mając na względzie w szczególności

konieczność zapewnienia osobom uprawnionym ciągłości źródeł utrzymania oraz

udogodnień w odbiorze uposażeń i uposażeń rodzinnych.

Art. 104. § 1. Sędzia w stanie spoczynku jest obowiązany dochować godności

sędziego.

§ 2. Za uchybienie godności sędziego po przejściu w stan spoczynku oraz

uchybienie godności urzędu sędziego w okresie pełnienia służby sędzia w stanie

spoczynku odpowiada dyscyplinarnie.

§ 3. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów w stanie spoczynku stosuje

się odpowiednio przepisy o odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów, z tym że

zamiast kar przewidzianych dla sędziów sąd dyscyplinarny orzeka kary:

1) upomnienia;

2) nagany;

2016-11-23

©Telksinoe s. 93/156

3) zawieszenia podwyższenia uposażenia, o którym mowa w art. 100 § 3, na okres

od roku do trzech lat;

4) pozbawienia prawa do stanu spoczynku wraz z prawem do uposażenia.

§ 4. Skazanie sędziego w stanie spoczynku prawomocnym wyrokiem sądu na

pozbawienie praw publicznych za przestępstwo popełnione po przejściu w stan

spoczynku, jak również przed przejściem w stan spoczynku, lub prawomocne

orzeczenie kary wydalenia ze służby, za przewinienie popełnione, w tym przed

przejściem w stan spoczynku, powoduje utratę uprawnień do stanu spoczynku i

uposażenia sędziego oraz uposażenia rodzinnego członków jego rodziny.

§ 5. W razie orzeczenia kary wymienionej w § 3 pkt 4, lub w przypadkach

przewidzianych w § 4, sędzia pozbawiony prawa do stanu spoczynku i uposażenia

albo członek jego rodziny pozbawiony prawa do uposażenia rodzinnego nabywa

prawo do emerytury lub renty, jeżeli spełnia warunki określone w przepisach o

ubezpieczeniu społecznym.

Art. 105. § 1. Do sędziów w stanie spoczynku stosuje się odpowiednio przepisy

art. 84 § 3 i art. 86. Do sędziów w stanie spoczynku, którym powierzono pełnienie

funkcji wizytatora, stosuje się odpowiednio także przepisy art. 77 § 1, 6–6b i 8, art.

79, art. 82–83, art. 85, art. 87–90 oraz art. 94a i 94b.

§ 2. Sędziemu, który przeszedł w stan spoczynku w trybie art. 69 § 1 i 2, oraz

sędziemu przeniesionemu w stan spoczynku w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany

granic okręgów sądowych można powierzyć, za jego zgodą, pełnienie funkcji

wizytatora w Ministerstwie Sprawiedliwości lub sądzie. W takim przypadku sędziemu

w stanie spoczynku przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości przewidzianej dla

sędziego wizytatora. Do powierzenia funkcji wizytatora w sądzie stosuje się

odpowiednio przepisy art. 37d § 1 i 2. Pełnienie funkcji wizytatora w Ministerstwie

Sprawiedliwości powierza Minister Sprawiedliwości, na czas określony, nie dłuższy

niż dwa lata, albo na czas nieokreślony.

§ 3. Powierzenie sędziemu w stanie spoczynku funkcji wizytatora oraz zgoda na

pełnienie tej funkcji przez sędziego w stanie spoczynku mogą zostać cofnięte, z

zachowaniem miesięcznego uprzedzenia.

§ 4. Możliwość pełnienia funkcji wizytatora jest wyłączona w przypadku

ubiegania się przez sędziego w stanie spoczynku o mandat posła, senatora albo

radnego bądź pełnienia przez niego funkcji, o których mowa w art. 98 § 2.

2016-11-23

©Telksinoe s. 94/156

Art. 106. W razie utraty uprawnień do stanu spoczynku i uposażenia w

przypadkach, o których mowa w art. 104 § 5, stosuje się odpowiednio przepisy art. 91

§ 10 i 11.

Rozdział 2a

System oceny pracy i planowania rozwoju zawodowego sędziego

Art. 106a. § 1. Efektywność pracy oraz kompetencje zawodowe sędziego w

zakresie metodyki pracy i kultury urzędowania, jak również specjalizacji w

rozpoznawaniu poszczególnych rodzajów spraw oraz pełnieniu poszczególnych

funkcji, podlegają ocenie (ocena pracy sędziego).

§ 2. Oceny pracy sędziego dokonuje się z punktu widzenia:

1) sprawności i efektywności podejmowanych czynności i organizowania pracy

przy rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych powierzonych zadań bądź

funkcji;

2) kultury urzędowania, obejmującej kulturę osobistą i kulturę organizacji pracy,

oraz poszanowania praw stron lub uczestników postępowania przy

rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych powierzonych zadań bądź

funkcji;

3) sposobu formułowania wypowiedzi przy wydawaniu i uzasadnianiu orzeczeń;

4) procesu doskonalenia zawodowego.

§ 3. Zakres oceny pracy sędziego nie może wkraczać w dziedzinę, w której

sędziowie są niezawiśli.

§ 4. Przy dokonywaniu oceny pracy sędziego uwzględnia się rodzaj i stopień

zawiłości przydzielonych sędziemu spraw lub powierzonych zadań bądź funkcji,

obciążenie pracą oraz warunki pracy w całym okresie objętym oceną.

Art. 106b. Ocenę pracy sędziego przeprowadza się w ramach wizytacji wydziału

sądu, o której mowa w art. 37c.

Art. 106c. § 1. Prezes sądu zapoznaje sędziego z oceną jego pracy, w tym w

szczególności z jej wynikami i ich podsumowaniem, opracowując na tej podstawie

indywidualny plan rozwoju zawodowego sędziego.

§ 2. Indywidualny plan rozwoju zawodowego sędziego sporządza się na okres

nie krótszy niż cztery lata.

2016-11-23

©Telksinoe s. 95/156

§ 3. Sędzia, w terminie dwóch tygodni od zapoznania się z oceną pracy, ma

prawo zgłosić pisemne uwagi wraz z uzasadnieniem. Uwagi rozpatruje i dokonuje

ostatecznego podsumowania wyników oceny pracy sędziego prezes sądu

przełożonego, a w przypadku sędziego sądu apelacyjnego – prezes innego sądu

apelacyjnego.

§ 4. Prezes sądu zapoznaje sędziego z ostatecznym podsumowaniem wyników

oceny jego pracy i w razie potrzeby dokonuje na tej podstawie zmiany indywidualnego

planu rozwoju zawodowego sędziego w niezbędnym zakresie.

§ 5. W przypadku sędziego pełniącego funkcję prezesa sądu czynności, o których

mowa w § 1 i 4, dokonuje prezes sądu przełożonego. Uwagi, o których mowa w § 3,

rozpatruje i dokonuje ostatecznego podsumowania wyników oceny pracy sędziego

pełniącego funkcję:

1) prezesa sądu rejonowego – prezes przełożonego sądu apelacyjnego;

2) prezesa sądu okręgowego – prezes innego sądu apelacyjnego.

Art. 106d. § 1. Prezes sądu, a w przypadku prezesa sądu – prezes sądu

przełożonego, podejmuje działania w celu umożliwienia realizacji indywidualnego

planu rozwoju sędziego.

§ 2. Sędzia ma obowiązek uczestniczyć w opracowaniu i realizacji własnego

indywidualnego planu rozwoju zawodowego.

Art. 106e. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór arkusza oceny pracy sędziego, w tym podsumowania jej wyników, mając

na względzie konieczność sprawnego i rzetelnego dokonania oceny oraz

dostosowania metodyki jej przeprowadzania do zakresu analizy pracy sędziego;

2) wzór arkusza indywidualnego planu rozwoju zawodowego sędziego, mając na

uwadze konieczność uwzględniania w takim planie indywidualnych

predyspozycji sędziego, a także potrzeb wymiaru sprawiedliwości w zakresie

stałego podnoszenia jakości wykonywania przez sędziów powierzonych im

obowiązków.

Art. 106f. Informacje dotyczące oceny pracy, opracowania i realizacji

indywidualnego planu rozwoju zawodowego sędziego stanowią tajemnicę prawnie

chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych o klauzuli

2016-11-23

©Telksinoe s. 96/156

tajności „zastrzeżone”, określonej w przepisach o ochronie informacji niejawnych,

chyba że sędzia, którego dotyczą, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie.

Art. 106g. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do sędziego

pełniącego funkcję prezesa sądu apelacyjnego – przez czas trwania kadencji.

Rozdział 2b

Asesorzy sądowi

Art. 106h. § 1. Na stanowisko asesora sądowego może być powołany ten, kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł

zawodowy magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w

Rzeczypospolitej Polskiej;

4) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków asesora

sądowego;

5) ukończył aplikację sędziowską w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury;

6) złożył egzamin sędziowski;

7) przez okres co najmniej 18 miesięcy wykonywał wymagające wiedzy prawniczej

czynności bezpośrednio związane ze świadczeniem pomocy prawnej,

stosowaniem lub tworzeniem prawa.

§ 2. Wymagania, o których mowa w § 1 pkt 5 i 6, nie dotyczą osób, które złożyły

egzamin prokuratorski, egzamin adwokacki, radcowski lub notarialny.

§ 3. Wymagania, o których mowa w § 1 pkt 5–7, nie dotyczą osób, które:

1) zajmowały stanowisko asesora prokuratorskiego, wykonywały zawód adwokata,

radcy prawnego lub notariusza albo zajmowały stanowisko prezesa, wiceprezesa,

starszego radcy lub radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa przez okres

18 miesięcy;

2) złożyły egzamin sędziowski na podstawie art. 151c albo art. 155 § 7;

3) zajmowały stanowisko prokuratora;

4) pracowały w polskiej szkole wyższej, w Polskiej Akademii Nauk, w instytucie

badawczym lub innej placówce naukowej i mają tytuł naukowy profesora albo

stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych.

2016-11-23

©Telksinoe s. 97/156

Art. 106i. § 1. Asesorów sądowych powołuje Prezydent Rzeczypospolitej

Polskiej, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, na okres pięciu lat.

§ 2. Powołując asesora sądowego, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

wyznacza miejsce służbowe (siedzibę) asesora sądowego w sądzie rejonowym.

§ 3. Przy powołaniu asesor sądowy składa ślubowanie wobec Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej według następującej roty:

„Ślubuję uroczyście jako asesor sądowy służyć wiernie Rzeczypospolitej

Polskiej, stać na straży prawa, obowiązki asesora sądowego wypełniać sumiennie,

sprawiedliwość wymierzać zgodnie z przepisami prawa, bezstronnie według mego

sumienia, dochować tajemnicy prawnie chronionej, a w postępowaniu kierować się

zasadami godności i uczciwości.”; składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot:

„Tak mi dopomóż Bóg.”.

§ 4. Stosunek służbowy asesora sądowego nawiązuje się po doręczeniu mu aktu

powołania.

§ 5. Asesor sądowy zgłasza się w celu objęcia stanowiska w ciągu czternastu dni

od dnia otrzymania aktu powołania.

§ 6. W razie nieusprawiedliwionego nieobjęcia stanowiska asesorskiego w

terminie określonym w § 5, powołanie traci moc; okoliczność tę stwierdza Minister

Sprawiedliwości.

Art. 106j. § 1. Asesor sądowy w sprawowaniu swojego urzędu jest niezawisły i

podlega tylko Konstytucji oraz ustawom.

§ 2. Asesor sądowy nie może należeć do partii politycznej, związku

zawodowego, ani prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić z

zasadami niezależności sądów i niezawisłości asesorów sądowych.

§ 3. Asesorowi sądowemu ubiegającemu się o mandat posła, senatora albo

radnego udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej. Okresu

udzielonego urlopu nie wlicza się do okresu, o którym mowa w art. 61 § 1 pkt 7.

§ 4. Asesor sądowy, który został mianowany, powołany lub wybrany do

pełnienia funkcji w organach państwowych, samorządu terytorialnego, w służbie

dyplomatycznej, konsularnej lub w organach organizacji międzynarodowych oraz

ponadnarodowych działających na podstawie umów międzynarodowych

2016-11-23

©Telksinoe s. 98/156

ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, jest obowiązany zrzec się niezwłocznie

swojego urzędu.

Art. 106k. § 1. Asesor sądowy w okresie sprawowania urzędu jest nieusuwalny.

§ 2. Stosunek służbowy asesora sądowego wygasa z upływem okresu, na który

został powołany lub z dniem poprzedzającym powołanie na stanowisko sędziowskie.

§ 3. Stosunek służbowy asesora sądowego rozwiązuje się z mocy prawa, jeżeli

zrzekł się urzędu. Zrzeczenie się urzędu jest skuteczne po upływie trzech miesięcy od

dnia złożenia Ministrowi Sprawiedliwości oświadczenia, chyba że na wniosek asesora

sądowego Minister Sprawiedliwości określi inny termin. O zrzeczeniu się urzędu

przez asesora sądowego Minister Sprawiedliwości zawiadamia Krajową Radę

Sądownictwa i Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 4. Prawomocne orzeczenie sądu dyscyplinarnego o złożeniu asesora sądowego

z urzędu oraz prawomocne orzeczenie sądu skazujące na środek karny pozbawienia

praw publicznych lub zakazu zajmowania stanowiska asesora sądowego powoduje, z

mocy prawa, utratę urzędu i stanowiska asesora sądowego; stosunek służbowy asesora

sądowego wygasa z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

§ 5. Stosunek służbowy asesora sądowego wygasa z dniem utraty przez niego

obywatelstwa polskiego.

§ 6. Stosunek służbowy asesora sądowego wygasa, jeżeli z powodu choroby lub

utraty sił został uznany za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków asesora

sądowego.

§ 7. Minister Sprawiedliwości zawiadamia asesora sądowego o wygaśnięciu lub

rozwiązaniu stosunku służbowego.

Art. 106l. § 1. Przeniesienie asesora sądowego na inne miejsce służbowe może

nastąpić tylko za jego zgodą.

§ 2. Zgoda asesora sądowego na przeniesienie na inne miejsce służbowe nie jest

wymagana w przypadkach:

1) zniesienia stanowiska wywołanego zmianą w organizacji sądownictwa lub

zniesienia danego sądu lub wydziału zamiejscowego albo przeniesienia siedziby

sądu;

2) niedopuszczalności zajmowania stanowiska asesora sądowego w danym sądzie

wskutek wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 6;

2016-11-23

©Telksinoe s. 99/156

3) gdy wymaga tego wzgląd na powagę stanowiska, na podstawie orzeczenia sądu

dyscyplinarnego, wydanego na wniosek kolegium właściwego sądu lub Krajowej

Rady Sądownictwa;

4) przeniesienia w wyniku kary dyscyplinarnej.

§ 3. O przeniesieniu asesora sądowego w przypadkach określonych w § 1 i 2

Minister Sprawiedliwości wydaje decyzję, z tym że przeniesienie asesora sądowego z

przyczyn wymienionych w § 2 pkt 1 może nastąpić, jeżeli uwzględnienie wniosku

asesora sądowego co do nowego miejsca służbowego nie jest możliwe.

§ 4. W przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, od decyzji Ministra

Sprawiedliwości asesorowi sądowemu przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.

Art. 106m. § 1. W przypadku przeniesienia asesora sądowego na inne miejsce

służbowe nie przysługuje mu ekwiwalent pieniężny za dni niewykorzystanego urlopu

wypoczynkowego. Asesor sądowy zachowuje prawo do wykorzystania tego urlopu w

czasie pełnienia służby w miejscu, do którego przeniesienie nastąpiło.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w przypadku powołania asesora

sądowego na stanowisko sędziowskie.

§ 3. W przypadku przeniesienia asesora sądowego do innej miejscowości,

przysługuje mu zwrot kosztów przeniesienia, z wyjątkiem przypadku, gdy

przeniesienie nastąpiło w drodze dyscyplinarnej lub na jego wniosek. Asesorowi

sądowemu przenoszonemu na jego wniosek Minister Sprawiedliwości, w szczególnie

uzasadnionych przypadkach, może przyznać zwrot kosztów przeniesienia.

Art. 106n. § 1. Każdy, kto spełnia warunki do objęcia stanowiska asesora

sądowego, może zgłosić swoją kandydaturę na jedno stanowisko asesorskie w terminie

trzydziestu dni od dnia obwieszczenia, o którym mowa w art. 20a § 4.

§ 2. Kandydaturę na wolne stanowisko asesorskie zgłasza się prezesowi

właściwego sądu okręgowego.

§ 3. Zgłoszenia kandydatury na wolne stanowisko asesorskie oraz innych

czynności w toku postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na

stanowisku asesorskim, kandydat dokonuje za pośrednictwem systemu

teleinformatycznego, o którym mowa w art. 57 § 2. Przepisy art. 57 § 3–8, art. 57aa,

art. 57ab § 2, art. 57ad–57af, art. 57ah, art. 58 § 2a, 4–4b i 6 stosuje się odpowiednio.

2016-11-23

©Telksinoe s. 100/156

§ 4. Prezes sądu zasięga od właściwego ze względu na siedzibę sądu komendanta

wojewódzkiego Policji albo Komendanta Stołecznego Policji informacji o każdym z

kandydatów. Informacje o kandydacie do objęcia stanowiska asesorskiego uzyskuje

się i sporządza w oparciu o dane zawarte w policyjnych systemach

teleinformatycznych. Komendant Policji przedstawia pisemną informację o

kandydacie prezesowi sądu w terminie czternastu dni od dnia wpływu wniosku i

przekazuje mu wszystkie zebrane materiały służące do jej sporządzenia. Informacji

nie zasięga się, jeżeli kandydat zajmuje stanowisko prokuratora.

§ 5. Jeżeli zgłoszenie na wolne stanowisko asesorskie nie spełnia wymogów, o

których mowa w art. 57 § 6 i 7 lub art. 106o § 1–8, prezes właściwego sądu

okręgowego wzywa kandydata do jego uzupełnienia w terminie siedmiu dni.

§ 6. Jeżeli swoją kandydaturę na wolne stanowisko asesorskie zgłosiła osoba,

która nie spełnia warunków do objęcia stanowiska asesora sądowego, o których mowa

w art. 106h § 1 pkt 1, 3–7, albo osoba, która nie spełnia warunków, o których mowa

w art. 106h § 1 pkt 1, 3, 4 i 7 oraz § 2, albo osoba, która nie spełnia warunków, o

których mowa w art. 106h § 1 pkt 1, 3 i 4 oraz § 3, albo zgłoszenie nastąpiło po upływie

terminu, o którym mowa w § 1, zgłoszenie nie zostało uzupełnione w wyznaczonym

terminie lub wobec zgłaszającego toczy się inne postępowanie w sprawie powołania

do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim lub asesorskim, prezes właściwego

sądu okręgowego zawiadamia zgłaszającego o pozostawieniu zgłoszenia bez

rozpatrzenia, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, podając przyczynę

pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia.

§ 7. Osoba, której zgłoszenie pozostawiono bez rozpatrzenia, może w terminie

siedmiu dni od zawiadomienia, o którym mowa w § 6, złożyć zastrzeżenie za

pośrednictwem systemu teleinformatycznego. W razie nieuwzględnienia zastrzeżenia

prezes właściwego sądu niezwłocznie przekazuje je za pośrednictwem systemu

teleinformatycznego wraz ze zgłoszeniem Krajowej Radzie Sądownictwa. W

przedmiocie pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia rozstrzyga Krajowa Rada

Sądownictwa.

§ 8. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych zawartych w karcie

zgłoszenia na wolne stanowisko asesorskie, mając na względzie, aby dane te

2016-11-23

©Telksinoe s. 101/156

umożliwiały weryfikację w niezbędnym zakresie spełnienia warunków wymaganych

przez ustawę od kandydatów na to stanowisko.

§ 9. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi, w drodze

rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób przeprowadzania badań lekarskich i

psychologicznych kandydatów do objęcia urzędu asesora sądowego oraz kwalifikacje

wymagane od lekarzy i psychologów uprawnionych do przeprowadzania tych badań i

wydawania zaświadczeń o zdolności do pełnienia obowiązków asesora sądowego, jak

również terminy wykorzystania wydawanych zaświadczeń w postępowaniu w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku asesorskim, mając na względzie

zapewnienie należytej oceny zdolności kandydatów do objęcia urzędu asesora

sądowego, uwzględniającej charakter tego urzędu.

§ 10. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji,

określi, w drodze rozporządzenia, tryb zakładania konta w systemie

teleinformatycznym, sposób dostępu do konta, sposób korzystania z systemu

teleinformatycznego oraz podejmowania w nim czynności związanych z wnoszeniem

karty zgłoszenia i dołączonych dokumentów, szczegółowy tryb doręczeń i

zawiadomień elektronicznych, jak również sposób przechowywania, udostępniania i

usuwania – po zakończeniu postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu

na stanowisku asesorskim – zamieszczonych w systemie dokumentów, mając na

względzie potrzebę zapewnienia sprawności postępowania dotyczącego objęcia

stanowiska asesorskiego, dostępność drogi elektronicznej dla uczestników

postępowania oraz potrzebę zabezpieczenia danych zgromadzonych w systemie, w

tym danych osobowych kandydatów.

Art. 106o. § 1. Kandydat na wolne stanowisko asesorskie, który zajmuje

stanowisko referendarza sądowego, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur akt

pięćdziesięciu spraw sądowych, w których rozpoznawaniu brał udział, a w przypadku

mniejszej liczby spraw – wykaz sygnatur akt wszystkich spraw.

§ 2. Kandydat na wolne stanowisko asesorskie, który zajmuje stanowisko

prokuratora albo asesora prokuratorskiego, do karty zgłoszenia dołącza wykaz

sygnatur akt pięćdziesięciu spraw, w których prowadził lub nadzorował postępowanie

przygotowawcze, sporządził akt oskarżenia lub środki zaskarżenia albo występował

2016-11-23

©Telksinoe s. 102/156

przed sądem lub składał pisma procesowe, a w przypadku mniejszej liczby spraw –

wykaz sygnatur akt wszystkich spraw.

§ 3. Kandydat na wolne stanowisko asesorskie, który wykonuje zawód adwokata

lub radcy prawnego albo zajmuje stanowisko starszego radcy lub radcy Prokuratorii

Generalnej Skarbu Państwa, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur akt

pięćdziesięciu spraw sądowych różnych kategorii, w których występował w

charakterze zastępcy procesowego, a jeżeli występował w mniejszej liczbie spraw –

wykaz sygnatur akt wszystkich spraw, ze wskazaniem sądów, w których sprawy te

toczyły się lub toczą, a także odpisy pięćdziesięciu, opinii prawnych i innych

dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa;

starszy radca i radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa dołączają ponadto opinię

przełożonego.

§ 4. Kandydat na wolne stanowisko asesorskie, który wykonuje zawód

notariusza, do karty zgłoszenia dołącza wykaz pięćdziesięciu aktów notarialnych

obejmujących różne kategorie spraw, a jeżeli sporządził mniejszą ich liczbę – wykaz

wszystkich aktów.

§ 5. Kandydat na wolne stanowisko asesorskie, który ma tytuł naukowy profesora

lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych, do karty zgłoszenia

dołącza wykaz publikacji wraz z opiniami recenzentów, jeżeli były sporządzone,

odpisy sporządzonych opinii prawnych oraz charakterystykę osiągnięć w zakresie

kształcenia kadr lub dorobku naukowego.

§ 6. Kandydat na wolne stanowisko asesorskie, który zajmuje stanowisko

asystenta sędziego, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur pięćdziesięciu

projektów orzeczeń lub uzasadnień w sprawach różnych kategorii, a w przypadku

mniejszej liczby projektów – wykaz sygnatur wszystkich projektów, natomiast na

żądanie prezesa sądu kandydat składa projekty orzeczeń poświadczone przez

sędziego, pod nadzorem którego wykonywał czynności.

§ 7. Kandydat na wolne stanowisko asesorskie, który po złożeniu egzaminu

sędziowskiego, prokuratorskiego, adwokackiego, radcowskiego lub notarialnego

przez okres co najmniej 18 miesięcy wykonywał wymagające wiedzy prawniczej

czynności bezpośrednio związane ze świadczeniem pomocy prawnej, stosowaniem

lub tworzeniem prawa, do karty zgłoszenia dołącza wykaz pięćdziesięciu sygnatur akt,

w których wykonywał czynności zastępstwa procesowego, a w przypadku mniejszej

2016-11-23

©Telksinoe s. 103/156

liczby wykaz sygnatur wszystkich akt lub pięćdziesiąt potwierdzonych przez

przełożonego odpisów opinii prawnych i innych dokumentów sporządzonych w

związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, a w przypadku mniejszej liczby –

odpisy wszystkich opinii prawnych i innych dokumentów.

§ 8. Kandydat na wolne stanowisko asesorskie, zajmujący stanowisko

prokuratora, referendarza sądowego albo asystenta sędziego, który w okresie

poprzedzającym obwieszczenie był delegowany do pełnienia czynności

administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce

organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości lub przez niego nadzorowanej,

do karty zgłoszenia dołącza także opis wykonywanych w okresie delegowania

czynności wraz z opinią przełożonego.

§ 9. Przepis § 8 stosuje się odpowiednio w przypadku delegowania do pełnienia:

1) czynności w Biurze Krajowej Rady Sądownictwa;

2) czynności lub prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowej Szkole

Sądownictwa i Prokuratury;

3) obowiązków lub pełnienia określonej funkcji poza granicami państwa w ramach

działań podejmowanych przez organizacje międzynarodowe lub ponadnarodowe

oraz zespoły międzynarodowe działające na podstawie umów

międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje

międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską.

§ 10. Przełożonym, o którym mowa w § 7 i 8, jest osoba kierująca jednostką, do

której delegowanie, o którym mowa w § 8, nastąpiło lub w ramach albo na zlecenie

bądź zamówienie której wykonywane były czynności, o których mowa w § 7, a w

przypadku podziału tej jednostki na departamenty, biura albo inne równorzędne

komórki organizacyjne – osoba kierująca taką komórką. Za przełożonego osoby

kierującej daną jednostką lub komórką organizacyjną uznaje się osobę sprawującą

funkcję nadrzędną.

§ 11. Do kandydata na wolne stanowisko asesorskie, który zajmuje stanowisko

prezesa lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, stosuje się

odpowiednio, stosownie do zawodu wykonywanego przed powołaniem na to

stanowisko, przepisy § 2–5 lub 8, a w przypadku zajmowania przed powołaniem na

stanowisko prezesa lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej stanowiska sędziego sądu

2016-11-23

©Telksinoe s. 104/156

powszechnego, sędziego sądu administracyjnego lub sędziego sądu wojskowego –

odpowiednio przepis § 1.

§ 12. Do kandydata na wolne stanowisko asesorskie, który wykonywał więcej

niż jeden z zawodów wskazanych w przepisach § 1–6 i 11 lub czynności, o których

mowa w § 7, stosuje się przepisy § 1–8, z tym że łączna liczba zamieszczonych w

wykazie sygnatur akt spraw lub odpisów opinii prawnych i innych dokumentów, o

których mowa w tych przepisach, nie może przekraczać stu.

§ 13. Do karty zgłoszenia kandydat może dołączyć także inne dokumenty

popierające jego kandydaturę, w szczególności opinie lub rekomendacje.

Art. 106p. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata, zajmującego stanowisko

referendarza sądowego obejmuje badanie poziomu merytorycznego orzecznictwa oraz

sprawności i efektywności podejmowanych czynności i organizowania pracy przy

rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych powierzonych zadań bądź funkcji, z

uwzględnieniem stopnia obciążenia wykonywanymi zadaniami i ich złożoności,

realizacji procesu doskonalenia zawodowego, a także kultury urzędowania,

obejmującej kulturę osobistą i kulturę organizacji pracy oraz poszanowania praw stron

lub uczestników postępowania przy rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych

powierzonych zadań bądź funkcji.

§ 2. Ocena kwalifikacji, o której mowa w § 1, jest dokonywana na podstawie

badania akt co najmniej dziesięciu spraw, wybranych losowo spośród wymienionych

w wykazie, o którym mowa w art. 106o § 1, a ponadto akt co najmniej pięciu innych

spraw spoza wykazu wybranych przez sędziego dokonującego oceny, jak również na

podstawie danych ewidencjonowanych w sądach, w tym na potrzeby statystyki

sądowej.

§ 3. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, z

urzędu obejmuje badaniem także nieujęte w wykazie akta pięciu spraw

niezakończonych, przydzielonych kandydatowi do rozpoznania, w których od

momentu pierwszej rejestracji upłynął najdłuższy okres, a także akta wszystkich

spraw, których referentem był kandydat, w których w okresie ostatnich trzech lat

poprzedzających zgłoszenie na wolne stanowisko asesorskie zmieniono lub uchylono

orzeczenie i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania oraz w których

stwierdzono przewlekłość postępowania lub niezgodność z prawem prawomocnego

orzeczenia.

2016-11-23

©Telksinoe s. 105/156

§ 4. Jeżeli ze względu na szczególny zakres czynności kandydata, o którym

mowa w § 1, lub z innych przyczyn zbadanie liczby spraw wskazanej w § 2 i 3 nie jest

możliwe, przyjmuje się, z podaniem przyczyn, inną liczbę.

§ 5. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się odpis

zaświadczenia o złożonym egzaminie, okresowe oceny, o których mowa w art. 148 §

2, odpisy pism obejmujących przypadki prawomocnego wymierzenia kar

porządkowych oraz prawomocnych orzeczeń o ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że

kary zostały uznane za niebyłe.

Art. 106q. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko asystenta

sędziego obejmuje badanie jakości, sprawności, terminowości i prawidłowości

dokonywanych czynności.

§ 2. Ocena kwalifikacji, o której mowa w § 1, jest dokonywana na podstawie

badania wybranych losowo co najmniej dwudziestu pięciu projektów, o których mowa

w art. 106o § 6. Przepis art. 106p § 4 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się odpis

zaświadczenia o złożonym egzaminie, okresowe oceny, o których mowa w art. 148 §

2, pisemne opinie i informacje uzyskane od prezesa sądu lub przewodniczącego

wydziału sądu, w którym kandydat był lub jest zatrudniony, jak również od sędziów,

do których został przydzielony, oraz odpisy pism obejmujących przypadki

prawomocnego wymierzenia kar porządkowych, chyba że kary zostały uznane za

niebyłe.

Art. 106r. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko

prokuratora albo asesora prokuratorskiego jest dokonywana pod względem

prawidłowości i poziomu merytorycznego, jak również efektywności wykonywania

powierzonych obowiązków służbowych, z uwzględnieniem stopnia obciążenia

wykonywanymi zadaniami i ich złożoności, a także podnoszenia kwalifikacji

zawodowych i kultury urzędowania obejmującej kulturę osobistą oraz sposób

zachowania wobec uczestników postępowania i współpracowników. Przepisy art.

106p § 2 i 4 stosuje się odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może

objąć badaniem także akta spraw nieujęte w wykazie oraz zwracać się do prezesów

sądów lub jednostek organizacyjnych prokuratury o wskazanie sygnatur i

przedstawienie akt takich spraw.

2016-11-23

©Telksinoe s. 106/156

§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się

okresowe oceny oraz indywidualne plany rozwoju zawodowego prokuratora, o

których mowa w art. 62g ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, opinie

przełożonych, a także odpisy znajdujących się w aktach osobowych prokuratora

prawomocnych wyroków orzekających karę dyscyplinarną lub prawomocnych decyzji

o wymierzeniu kary porządkowej upomnienia, jak również odpisy prawomocnych

decyzji prokuratora przełożonego, zawierających wytknięcie uchybienia w razie

oczywistej obrazy prawa, chyba że uprawniony organ zarządził usunięcie tych

wyroków lub decyzji z akt osobowych.

Art. 106s. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata,

radcy prawnego, notariusza albo zajmującego stanowisko starszego radcy lub radcy

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa jest dokonywana w oparciu o badanie jakości,

sprawności, rzetelności i terminowości dokonywanych czynności bądź jakości i

rzetelności sporządzonych opinii prawnych lub innych dokumentów sporządzonych w

związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, a także podnoszenia kwalifikacji

zawodowych i kultury urzędowania obejmującej kulturę osobistą oraz sposób

zachowania wobec uczestników postępowania i współpracowników.

§ 2. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub radcy

prawnego albo zajmującego stanowisko starszego radcy lub radcy Prokuratorii

Generalnej Skarbu Państwa jest dokonywana na podstawie badania akt co najmniej

dwudziestu pięciu spraw różnych kategorii lub opinii prawnych i innych dokumentów

sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, wybranych losowo

spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 106o § 3. Przepis art. 106p

§ 4 stosuje się odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może objąć

badaniem także akta spraw sądowych, w których kandydat występował w charakterze

zastępcy procesowego, a których nie ujęto w wykazie, oraz zwracać się do prezesów

sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.

§ 3. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód notariusza jest

dokonywana na podstawie badania co najmniej dwudziestu pięciu aktów notarialnych

obejmujących różne kategorie spraw wybranych losowo spośród wymienionych w

wykazie, o którym mowa w art. 106o § 4. Przepis art. 106p § 4 stosuje się

odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może objąć badaniem także

nieujęte w wykazie akty notarialne lub akta spraw sądowych, w których rozpoznano

2016-11-23

©Telksinoe s. 107/156

środki odwoławcze na odmowę dokonania wpisu lub odmowę dokonania czynności,

oraz zwracać się do prezesów sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich

spraw.

§ 4. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy

prawnego albo notariusza dołącza się wykaz prawomocnych orzeczeń bądź decyzji o

ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że właściwy organ zarządził usunięcie wzmianki

o ukaraniu lub odpisu orzeczenia sądu dyscyplinarnego z akt osobowych kandydata.

§ 5. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub radcy

prawnego dołącza się także wykaz ostrzeżeń udzielonych przez właściwe organy

samorządu zawodowego oraz zawiadomień o naruszeniu obowiązków procesowych

dokonanych przez sąd lub prokuratora.

§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko starszego radcy

lub radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa dołącza się protokoły okresowych

ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, oraz odpisy prawomocnych orzeczeń o

ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że kara została uznana za niebyłą.

§ 7. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy

prawnego albo notariusza dołącza się protokoły wizytacji, kontroli lub ocen

przeprowadzonych w trybie art. 36 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o

adwokaturze, art. 221 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych albo art. 44 §

2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie.

Art. 106t. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata, mającego tytuł naukowy profesora

lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych jest dokonywana z

uwzględnieniem osiągnięć naukowych, rodzaju i jakości publikacji, opinii

recenzentów, jakości i rzetelności opinii prawnych bądź innych dokumentów

sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa.

§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się odpisy

prawomocnych orzeczeń o udzieleniu kary dyscyplinarnej, chyba że kara uległa

zatarciu.

Art. 106u. Do oceny kwalifikacji kandydata, który zajmuje stanowisko prezesa

lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej, stosuje się odpowiednio, stosownie do

2016-11-23

©Telksinoe s. 108/156

zawodu wykonywanego przed powołaniem na to stanowisko, przepisy art. 57b lub art.

106r–106t.

Art. 106v. § 1. Ocena kandydata, który po złożeniu egzaminu prokuratorskiego,

adwokackiego, radcowskiego lub notarialnego przez okres co najmniej 18 miesięcy

wykonywał wymagające wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związane ze

świadczeniem pomocy prawnej, stosowaniem lub tworzeniem prawa, jest

dokonywana w oparciu o badanie jakości, sprawności, rzetelności i terminowości

dokonywanych czynności oraz sporządzonych opinii prawnych lub innych

dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, a

także podnoszenia kwalifikacji zawodowych i kultury osobistej oraz sposób

zachowania wobec współpracowników.

§ 2. Ocena kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, jest dokonywana na

podstawie badania co najmniej dwudziestu pięciu opinii prawnych i innych

dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, a

także akt spraw w razie wskazania ich sygnatur, wybranych losowo spośród

wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 106o § 7. Przepis art. 106p § 4

stosuje się odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może objąć badaniem

także akta spraw sądowych, w których kandydat występował w charakterze zastępcy

procesowego, a których nie ujęto w wykazie, oraz zwracać się do prezesów sądów o

wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.

Art. 106w. § 1. Przy ocenie kwalifikacji kandydata na wolne stanowisko

asesorskie uwzględnia się predyspozycje osobowościowe kandydata do sprawowania

wymiaru sprawiedliwości oraz przestrzeganie zasad etyki wykonywanego zawodu.

§ 2. Prezes właściwego sądu okręgowego zwraca się do organów sprawujących

nadzór administracyjny nad sądami, Prokuratora Generalnego, Prezesa Prokuratorii

Generalnej Skarbu Państwa, organów sprawujących nadzór nad działalnością

notariuszy, organów samorządów zawodowych adwokatów i radców prawnych, a w

przypadku kandydata mającego tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora

habilitowanego nauk prawnych do kierownika danej polskiej szkoły wyższej, Polskiej

Akademii Nauk, instytutu badawczego lub innej placówki naukowej o udzielenie

informacji lub nadesłanie dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia oceny

kwalifikacji kandydata.

2016-11-23

©Telksinoe s. 109/156

§ 3. Prezes właściwego sądu okręgowego może zwrócić się do przełożonych

kandydata, o którym mowa w art. 106o § 7, o udzielenie informacji lub nadesłanie

dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia oceny kwalifikacji kandydata.

§ 4. Do oceny kwalifikacji dołącza się informację o postępowaniach karnych,

dyscyplinarnych bądź wyjaśniających toczących się przeciwko kandydatowi.

§ 5. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowy tryb i sposób dokonywania oceny kwalifikacji kandydata na wolne

stanowisko asesorskie, mając na uwadze konieczność zachowania metodyki

uwzględniającej specyfikę wykonywanego przez kandydata zawodu lub

zajmowanego stanowiska oraz potrzebę jej dostosowania do zakresu analizy i

kryteriów wskazanych w ustawie;

2) sposób gromadzenia, poświadczania i przechowywania dokumentów, na

podstawie których jest dokonywana ocena kwalifikacji kandydata na wolne

stanowisko asesorskie, zajmującego stanowisko asystenta sędziego, mając na

uwadze konieczność uzyskania materiału pozwalającego na rzetelną i

kompleksową ocenę kwalifikacji.

Art. 106x. § 1. Efektywność pracy oraz kompetencje zawodowe asesora

sądowego w zakresie metodyki pracy i kultury urzędowania, jak również specjalizacji

w rozpoznawaniu poszczególnych rodzajów spraw oraz pełnieniu poszczególnych

funkcji, podlegają ocenie (ocena pracy asesora sądowego).

§ 2. Oceny pracy asesora sądowego dokonuje się po raz pierwszy po upływie

dwudziestu czterech miesięcy od dnia powołania.

§ 3. Oceny pracy asesora sądowego dokonuje się w zakresie:

1) sprawności i efektywności podejmowanych czynności i organizowania pracy

przy rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych powierzonych zadań;

2) kultury urzędowania, obejmującej kulturę osobistą i kulturę organizacji pracy

oraz poszanowania praw stron lub uczestników postępowania przy

rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych powierzonych zadań;

3) sposobu formułowania wypowiedzi przy wydawaniu i uzasadnianiu orzeczeń.

§ 4. Zakres oceny pracy asesora sądowego nie może wkraczać w dziedzinę, w

której asesorzy sądowi są niezawiśli.

2016-11-23

©Telksinoe s. 110/156

§ 5. Przy dokonywaniu oceny pracy asesora sądowego uwzględnia się rodzaj i

stopień zawiłości przydzielonych asesorowi sądowemu spraw lub powierzonych

zadań bądź funkcji, obciążenie pracą oraz warunki pracy w całym okresie objętym

oceną.

§ 6. W przypadku negatywnej oceny pracy asesora sądowego, ocenia się asesora

sądowego ponownie nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od dnia

zapoznania się przez niego z oceną, jednak nie później niż po upływie roku od dnia

dokonania tej oceny.

§ 7. Ocenę pracy asesora sądowego przeprowadza sędzia wizytator zajmujący

stanowisko sędziego sądu okręgowego.

§ 8. Prezes sądu zapoznaje asesora sądowego z oceną jego pracy.

§ 9. Asesor sądowy, w terminie dwóch tygodni od dnia zapoznania się z oceną

pracy, ma prawo zgłosić pisemne uwagi wraz z uzasadnieniem. Uwagi rozpatruje i

dokonuje ostatecznej oceny pracy asesora sądowego prezes sądu okręgowego.

§ 10. Prezes sądu zapoznaje asesora sądowego z ostateczną oceną jego pracy.

§ 11. Informacje dotyczące oceny pracy asesora sądowego stanowią tajemnicę

prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych o

klauzuli tajności „zastrzeżone”, określonej w przepisach o ochronie informacji

niejawnych, chyba że asesor sądowy, którego dotyczą, wyraził pisemną zgodę na ich

ujawnienie.

§ 12. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, wzór arkusza oceny pracy asesora

sądowego, mając na względzie konieczność sprawnego i rzetelnego dokonania oceny

pracy oraz dostosowania metodyki jej przeprowadzania do zakresu analizy pracy

asesora sądowego.

Art. 106y. § 1. Wynagrodzenie zasadnicze asesora sądowego wynosi 80%

wynagrodzenia zasadniczego w stawce pierwszej sędziego sądu rejonowego,

powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.

§ 2. Wysokość wynagrodzenia asesorów sądowych różnicują pełnione funkcje.

§ 3. W związku z pełnioną funkcją asesorowi sądowemu przysługuje dodatek

funkcyjny.

§ 4. Wynagrodzenie asesorów sądowych różnicuje ponadto dodatek za

długoletnią pracę wynoszący, począwszy od szóstego roku pracy, 5% wynagrodzenia

2016-11-23

©Telksinoe s. 111/156

zasadniczego i wzrastający po każdym roku o 1%, aż do osiągnięcia 20%

wynagrodzenia zasadniczego.

§ 5. Czas pracy asesora sądowego jest określony wymiarem jego zadań.

§ 6. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, funkcje z tytułu których przysługują

asesorom sądowym dodatki funkcyjne oraz sposób ustalania tych dodatków, biorąc

pod uwagę rodzaj funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej oraz zakres obowiązków.

Art. 106z. § 1. Asesorowi sądowemu można udzielić płatnego urlopu dla

poratowania zdrowia.

§ 2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać trzech miesięcy i nie

może być udzielony, jeżeli asesor sądowy nie pełnił służby przez okres roku z powodu

choroby.

§ 3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Minister Sprawiedliwości.

Art. 106za. § 1. Strojem urzędowym asesora sądowego jest strój urzędowy

sędziego.

§ 2. Asesor sądowy otrzymuje legitymację służbową, wymieniającą zajmowane

przez niego stanowisko i miejsce służbowe. Minister Sprawiedliwości określi, w

drodze zarządzenia, wzór legitymacji służbowej asesora sądowego.

Art. 106zb. § 1. Prezes sądu okręgowego może delegować asesora sądowego, za

jego zgodą, do pełnienia obowiązków asesora sądowego w innym sądzie rejonowym

w okręgu sądowym, a prezes sądu apelacyjnego do sądu rejonowego w innym okręgu

sądowym na obszarze apelacji, na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata. Przepisy

art. 77 § 6–7 i 10 stosuje się odpowiednio.

§ 2. Asesorowi sądowemu, delegowanemu do wykonania czynności służbowych

w innej miejscowości niż miejscowość w której znajduje się jego miejsce służbowe

lub miejsce delegowania, o którym mowa w § 1, przysługują należności, określone w

przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących

pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery

budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Art. 106zc. Asesor sądowy nie może, powołując się na zasadę niezawisłości,

uchylić się od wykonania poleceń w zakresie czynności administracyjnych, jeżeli z

mocy przepisów ustawy należą do obowiązków asesorskich, a także poleceń

2016-11-23

©Telksinoe s. 112/156

dotyczących sprawności postępowania sądowego; może domagać się wydania

polecenia na piśmie.

Art. 106zd. § 1. Asesor sądowy nie może być zatrzymany ani pociągnięty do

odpowiedzialności karnej bez zezwolenia właściwego sądu dyscyplinarnego. Nie

dotyczy to zatrzymania w razie ujęcia asesora sądowego na gorącym uczynku

przestępstwa, jeżeli zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku

postępowania. Do czasu wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie asesora

sądowego do odpowiedzialności karnej wolno podejmować tylko czynności

niecierpiące zwłoki.

§ 2. O zatrzymaniu asesora sądowego niezwłocznie powiadamia się prezesa sądu

apelacyjnego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania. Może on nakazać

natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. O fakcie zatrzymania asesora sądowego

prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia Krajową Radę Sądownictwa,

Ministra Sprawiedliwości i Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

§ 3. Wniosek o zezwolenie na pociągnięcie asesora sądowego do

odpowiedzialności karnej, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być

sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego będącego

pełnomocnikiem.

§ 4. Na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku przysługuje zażalenie do sądu

dyscyplinarnego właściwego do rozpoznania wniosku.

§ 5. Sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie asesora

sądowego do odpowiedzialności karnej, jeżeli zachodzi dostatecznie uzasadnione

podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa. Uchwała zawiera rozstrzygnięcie

w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie asesora sądowego do odpowiedzialności

karnej wraz z uzasadnieniem.

§ 6. Sąd dyscyplinarny rozpoznaje wniosek o zezwolenie na pociągnięcie asesora

sądowego do odpowiedzialności karnej w terminie czternastu dni od dnia jego

wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego.

§ 7. Przed wydaniem uchwały sąd dyscyplinarny wysłuchuje rzecznika

dyscyplinarnego, a także asesora sądowego, przedstawiciela organu lub osobę, którzy

wnieśli o zezwolenie, jeżeli się stawią. Ich niestawiennictwo nie wstrzymuje

rozpoznania wniosku.

2016-11-23

©Telksinoe s. 113/156

§ 8. Asesor sądowy, którego dotyczy postępowanie, ma prawo wglądu do

dokumentów, które zostały załączone do wniosku. Jednak prokurator, kierując

wniosek do sądu dyscyplinarnego, może zastrzec, że dokumenty te lub ich część nie

mogą być asesorowi sądowemu udostępnione z uwagi na dobro postępowania

przygotowawczego.

§ 9. Jeżeli prokurator złożył zastrzeżenie przewodniczący sądu dyscyplinarnego

niezwłocznie kieruje sprawę na posiedzenie. Sąd dyscyplinarny może odmówić

asesorowi sądowemu wglądu do dokumentów dołączonych do wniosku.

§ 10. Orzekając w sprawie, o której mowa w § 1, sąd dyscyplinarny może

poprzestać na oświadczeniu asesora sądowego, że wnosi o wydanie uchwały o

zezwoleniu na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej.

Art. 106ze. Za wykroczenia asesor sądowy odpowiada wyłącznie

dyscyplinarnie.

Art. 106zf. § 1. Asesor sądowy jest obowiązany stale podnosić kwalifikacje

zawodowe.

§ 2. Po objęciu stanowiska asesorskiego asesor sądowy odbywa trzymiesięczne

szkolenie z zakresu metodyki pracy sędziego, organizowane przez Krajową Szkołę

Sądownictwa i Prokuratury. Z obowiązku tego jest zwolniony asesor sądowy, który

ukończył aplikację sędziowską.

§ 3. Asesor sądowy jest obowiązany uczestniczyć, w miarę możliwości

corocznie, w szkoleniu i doskonaleniu zawodowym organizowanym przez Krajową

Szkołę Sądownictwa i Prokuratury lub innych formach doskonalenia zawodowego, w

celu uzupełnienia specjalistycznej wiedzy i umiejętności zawodowych.

§ 4. Prezes sądu apelacyjnego, nie później niż do końca października każdego

roku, przekazuje Dyrektorowi Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury

informację o potrzebach szkoleniowych asesorów sądowych na obszarze apelacji.

Art. 106zg. § 1. Do asesorów sądowych stosuje się odpowiednio przepisy art.

85–90, art. 95 i art. 97.

§ 2. Krajowa Rada Sądownictwa rozpatruje kandydatury na stanowiska asesorów

sądowych, w trybie określonym w odrębnej ustawie.

2016-11-23

©Telksinoe s. 114/156

Rozdział 3

Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów i asesorów sądowych

Art. 107. § 1. Za przewinienia służbowe, w tym za oczywistą i rażącą obrazę

przepisów prawa i uchybienia godności urzędu (przewinienia dyscyplinarne), sędzia

odpowiada dyscyplinarnie.

§ 2. Sędzia odpowiada dyscyplinarnie także za swoje postępowanie przed

objęciem stanowiska, jeżeli przez nie uchybił obowiązkowi piastowanego wówczas

urzędu państwowego lub okazał się niegodnym urzędu sędziego.

Art. 107a. Asesor sądowy za przewinienia służbowe, w tym za oczywistą i

rażącą obrazę przepisów prawa i uchybienia godności urzędu (przewinienia

dyscyplinarne) oraz za swoje postępowanie przed objęciem stanowiska, jeżeli przez

nie uchybił obowiązkowi piastowanego wówczas urzędu państwowego lub okazał się

niegodny urzędu asesora sądowego odpowiada dyscyplinarnie tak jak sędzia.

Art. 108. § 1. Po upływie trzech lat od chwili czynu nie można wszcząć

postępowania dyscyplinarnego.

§ 2. W razie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przed upływem terminu,

o którym mowa w § 1, przedawnienie dyscyplinarne następuje z upływem pięciu lat

od chwili czynu. Jeżeli jednak przed upływem terminu, o którym mowa w § 1, sprawa

nie została prawomocnie zakończona, sąd dyscyplinarny orzeka o popełnieniu

przewinienia dyscyplinarnego, umarzając postępowanie w zakresie wymierzenia kary

dyscyplinarnej.

§ 3. W zakresie odpowiedzialności dyscyplinarnej za wykroczenie

przedawnienie dyscyplinarne następuje jednocześnie z przedawnieniem

przewidzianym dla wykroczeń.

§ 4. Jeżeli jednak przewinienie dyscyplinarne zawiera znamiona przestępstwa,

przedawnienie dyscyplinarne nie może nastąpić wcześniej niż przedawnienie

przewidziane w przepisach Kodeksu karnego.

Art. 109. § 1. Karami dyscyplinarnymi są:

1) upomnienie;

2) nagana;

3) usunięcie z zajmowanej funkcji;

4) przeniesienie na inne miejsce służbowe;

2016-11-23

©Telksinoe s. 115/156

5) złożenie sędziego z urzędu.

§ 2. Sąd może podać prawomocne orzeczenie dyscyplinarne do wiadomości

publicznej.

§ 3. Wymierzenie kary określonej w § 1 pkt 3 lub 4 pociąga za sobą pozbawienie

możliwości awansowania na wyższe stanowisko sędziowskie przez okres pięciu lat,

niemożność udziału w tym okresie w kolegium sądu, orzekania w sądzie

dyscyplinarnym oraz uzyskania utraconej funkcji.

§ 4. Wymierzenie kary określonej w § 1 pkt 5 pociąga za sobą utratę możliwości

ponownego powołania ukaranego do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim.

§ 5. W przypadku przewinienia dyscyplinarnego lub wykroczenia mniejszej

wagi, sąd dyscyplinarny może odstąpić od wymierzenia kary.

Art. 110. § 1. Sądami dyscyplinarnymi w sprawach dyscyplinarnych sędziów są:

1) w pierwszej instancji – sądy apelacyjne;

2) w drugiej instancji – Sąd Najwyższy.

§ 2. Sądy dyscyplinarne są ponadto właściwe do orzekania w sprawach, o których

mowa w art. 37 § 5, art. 75 § 2 pkt 3 oraz w art. 80.

§ 3. Do rozpoznania spraw wymienionych w § 1 i 2 właściwy miejscowo jest sąd

dyscyplinarny, w okręgu którego pełni służbę sędzia objęty postępowaniem. Jeżeli

jednak sprawa dotyczy sędziego sądu apelacyjnego albo sędziego sądu okręgowego,

właściwy jest inny sąd dyscyplinarny wyznaczony, na wniosek rzecznika

dyscyplinarnego, przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

§ 4. Sądy dyscyplinarne orzekają w składzie trzech sędziów. Do orzekania w

sądzie dyscyplinarnym są uprawnieni wszyscy sędziowie danego sądu

dyscyplinarnego, z wyjątkiem prezesa sądu, wiceprezesów sądu oraz rzecznika

dyscyplinarnego.

§ 5. Sąd dyscyplinarny pierwszej instancji może orzekać na sesjach

wyjazdowych w sądzie okręgowym, na obszarze właściwości którego obwiniony

zajmuje stanowisko sędziego, chyba że sprzeciwia się temu dobro wymiaru

sprawiedliwości.

Art. 111. Skład sądu dyscyplinarnego wyznacza się w drodze losowania, z listy

wszystkich sędziów danego sądu, z tym że w składzie sądu zasiada przynajmniej jeden

2016-11-23

©Telksinoe s. 116/156

sędzia stale orzekający w sprawach karnych. Składowi sądu dyscyplinarnego

przewodniczy sędzia stale orzekający w sprawach karnych, najstarszy służbą.

Art. 112. § 1. Uprawnionym oskarżycielem przed sądem dyscyplinarnym, w

sprawach sędziów sądów apelacyjnych, a także prezesów oraz wiceprezesów sądów

okręgowych, jest rzecznik dyscyplinarny, w sprawach zaś pozostałych sędziów –

zastępca rzecznika dyscyplinarnego.

§ 2. Rzecznika dyscyplinarnego wybiera, spośród kandydatów zgłoszonych

przez zgromadzenia ogólne sędziów apelacji, Krajowa Rada Sądownictwa. Rzecznik

dyscyplinarny działa przy Krajowej Radzie Sądownictwa. Kadencja rzecznika

dyscyplinarnego trwa cztery lata.

§ 3. Zgromadzenia wymienione w § 2 wybierają spośród sędziów sądu

apelacyjnego po jednym kandydacie na rzecznika dyscyplinarnego i wybranych

kandydatów zgłaszają Krajowej Radzie Sądownictwa, najpóźniej na trzy miesiące

przed upływem kadencji rzecznika dyscyplinarnego albo w ciągu miesiąca po jego

ustąpieniu.

§ 4. Zastępców rzecznika dyscyplinarnego wybierają dla każdej apelacji kolegia

sądów apelacyjnych, a dla każdego okręgu kolegia sądów okręgowych spośród

sędziów danego sądu. Kadencja zastępców rzecznika trwa dwa lata.

§ 5. Rzecznik dyscyplinarny i jego zastępcy są związani wskazaniem organu

uprawnionego, w zakresie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.

§ 6. Rzecznik dyscyplinarny jest uprawniony do przejęcia każdej sprawy

prowadzonej przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego, jeżeli uzna to za uzasadnione

interesem wymiaru sprawiedliwości.

§ 7. W razie niemożności prowadzenia sprawy przez właściwego zastępcę

rzecznika dyscyplinarnego, rzecznik dyscyplinarny wyznaczy do jej prowadzenia

zastępcę rzecznika dyscyplinarnego z innego okręgu.

§ 8. W razie przeszkód w pełnieniu obowiązków przez rzecznika

dyscyplinarnego, jego obowiązki przejmuje najstarszy służbą sędziowską zastępca

rzecznika dyscyplinarnego, do czasu ustania przeszkody.

§ 9. Do zastępców rzecznika dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy

o rzeczniku dyscyplinarnym.

2016-11-23

©Telksinoe s. 117/156

Art. 113. Obwiniony może ustanowić obrońcę spośród sędziów, adwokatów lub

radców prawnych.

Art. 114. § 1. Rzecznik dyscyplinarny podejmuje czynności dyscyplinarne na

żądanie Ministra Sprawiedliwości, prezesa sądu apelacyjnego lub okręgowego oraz

kolegium sądu apelacyjnego lub okręgowego, Krajowej Rady Sądownictwa, a także z

własnej inicjatywy, po wstępnym wyjaśnieniu okoliczności koniecznych do ustalenia

znamion przewinienia, a także złożeniu wyjaśnień przez sędziego, chyba że złożenie

tych wyjaśnień nie jest możliwe.

§ 2. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w § 1, jeżeli zachodzą

podstawy do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, rzecznik dyscyplinarny

wszczyna postępowanie dyscyplinarne i przedstawia sędziemu na piśmie zarzuty.

Jednocześnie w sprawach, o których mowa w art. 110 § 3 zdanie drugie, rzecznik

dyscyplinarny zwraca się do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o wyznaczenie

właściwego sądu dyscyplinarnego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji.

Wyznaczenie tego sądu powinno nastąpić w terminie siedmiu dni.

§ 3. Po przedstawieniu zarzutów obwiniony, w terminie czternastu dni, może

złożyć wyjaśnienia i zgłosić wnioski o przeprowadzenie dowodów.

§ 4. Po upływie terminu, o którym mowa w § 3, a w razie potrzeby po

przeprowadzeniu dalszych dowodów, rzecznik dyscyplinarny składa wniosek o

rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej do właściwego sądu dyscyplinarnego. Wniosek

powinien zawierać dokładne określenie czynu, który jest przedmiotem postępowania,

oraz uzasadnienie.

§ 5. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny nie znajduje podstaw do wszczęcia

postępowania dyscyplinarnego na żądanie uprawnionego organu, wydaje

postanowienie o odmowie jego wszczęcia. Odpis postanowienia doręcza się organowi,

który złożył wniosek o wszczęcie postępowania, kolegium odpowiednio sądu

okręgowego lub apelacyjnego i obwinionemu.

§ 6. W terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa

w § 5, lub postanowienia o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego, obwinionemu,

organowi, który złożył wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i

właściwemu kolegium służy zażalenie do sądu dyscyplinarnego.

§ 7. Zażalenie powinno być rozpoznane w terminie dwóch tygodni od dnia

wniesienia zażalenia do sądu.

2016-11-23

©Telksinoe s. 118/156

Art. 115. § 1. Po wpłynięciu wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej

prezes sądu dyscyplinarnego wyznacza rozprawę.

§ 2. Pomiędzy wpływem wniosku a terminem rozprawy nie powinno upłynąć

więcej niż miesiąc.

§ 3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy nie

wstrzymuje rozpoznania sprawy.

Art. 116. § 1. Postępowanie dyscyplinarne jest jawne.

§ 2. Sąd dyscyplinarny może wyłączyć jawność postępowania dyscyplinarnego

ze względu na moralność, bezpieczeństwo państwa i porządek publiczny oraz ze

względu na ochronę życia prywatnego stron lub inny ważny interes prywatny.

§ 3. W razie wyłączenia jawności postępowania dyscyplinarnego orzeczenie

ogłaszane jest publicznie.

Art. 117. Jeżeli w toku rozprawy ujawni się inne przewinienie, oprócz objętego

wnioskiem o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, sąd może wydać co do tego

przewinienia wyrok tylko za zgodą rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego lub jego

obrońcy; w razie braku zgody rzecznik dyscyplinarny prowadzi w tym zakresie

odrębne postępowanie dyscyplinarne.

Art. 118. W razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego

w toku postępowania dyscyplinarnego, postępowanie to toczy się nadal. Jeżeli

obwiniony podjął pracę w urzędzie państwowym, Prokuratorii Generalnej Skarbu

Państwa, adwokaturze lub jako radca prawny albo notariusz, sąd przesyła wyrok

odpowiednio temu urzędowi, Prezesowi Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa,

Naczelnej Radzie Adwokackiej lub Krajowej Radzie Radców Prawnych albo

Krajowej Radzie Notarialnej.

Art. 119. Jeżeli przewinienie zawiera znamiona przestępstwa, sąd dyscyplinarny

z urzędu rozpoznaje sprawę w zakresie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do

odpowiedzialności karnej i wydaje uchwałę, o której mowa w art. 80 § 1, co nie

wstrzymuje biegu postępowania dyscyplinarnego.

Art. 120. § 1. Po prawomocnym zakończeniu postępowania karnego przeciwko

sędziemu, sąd lub prokurator przesyła akta sprawy właściwemu rzecznikowi

dyscyplinarnemu. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne nie było wszczęte, rzecznik

2016-11-23

©Telksinoe s. 119/156

dyscyplinarny podejmuje czynności dyscyplinarne, choćby w postępowaniu karnym

został wydany wyrok uniewinniający.

§ 2. Jeżeli przeciwko sędziemu zapadł prawomocny wyrok pociągający za sobą,

w myśl ustawy, utratę stanowiska, sąd dyscyplinarny zawiadamia o tym Ministra

Sprawiedliwości, który zarządza złożenie ukaranego sędziego z urzędu, chociażby

wykonano już wyrok dyscyplinarny skazujący na karę łagodniejszą niż złożenie z

urzędu.

Art. 121. § 1. Od wydanych w pierwszej instancji wyroków sądu

dyscyplinarnego oraz postanowień i zarządzeń zamykających drogę do wydania

wyroku przysługuje odwołanie obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu, a także

Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 2. Odwołanie powinno być rozpoznane w terminie dwóch miesięcy od dnia

jego wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji.

Art. 122. Od wyroku sądu dyscyplinarnego drugiej instancji kasacja nie

przysługuje.

Art. 123. § 1. Jeżeli orzeczona została kara złożenia sędziego z urzędu, a sąd

dyscyplinarny wcześniej nie zawiesił sędziego w czynnościach służbowych, wyrok

wywołuje zawieszenie sędziego w czynnościach służbowych, z jednoczesnym

obniżeniem do 50% jego wynagrodzenia na czas trwania zawieszenia. Art. 129 § 3

stosuje się odpowiednio.

§ 2. Przewodniczący sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji przesyła odpis

prawomocnego wyroku sądu dyscyplinarnego Krajowej Radzie Sądownictwa i

Ministrowi Sprawiedliwości, a ponadto – prezesowi właściwego sądu i kolegium tego

sądu.

§ 3. Wykonanie wyroku należy do Ministra Sprawiedliwości co do kar

wymienionych w art. 109 § 1 pkt 4 i 5, a co do kar wymienionych w art. 109 § 1 pkt 3

– do prezesa sądu okręgowego oraz do prezesa sądu apelacyjnego w stosunku do

sędziów tego sądu.

Art. 124. § 1. Odpis prawomocnego wyroku skazującego na karę dyscyplinarną

dołącza się do akt osobowych obwinionego.

§ 2. Po upływie pięciu lat od uprawomocnienia się wyroku orzekającego karę

przewidzianą w art. 109 § 1 pkt 1–4 Minister Sprawiedliwości zarządza usunięcie

2016-11-23

©Telksinoe s. 120/156

odpisu wyroku z akt osobowych, jeżeli w tym okresie nie wydano przeciwko

ukaranemu innego wyroku skazującego. W takim przypadku dopuszczalne jest tylko

jednoczesne usunięcie z akt osobowych sędziego odpisów wszystkich wyroków

skazujących.

Art. 125. Krajowa Rada Sądownictwa, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego i

Minister Sprawiedliwości mogą wystąpić o wznowienie postępowania

dyscyplinarnego.

Art. 126. § 1. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść

obwinionego może nastąpić, jeżeli umorzenie postępowania lub wydanie wyroku

nastąpiło wskutek przestępstwa albo jeżeli w ciągu pięciu lat od umorzenia lub od

wydania wyroku wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody, które mogły

uzasadniać skazanie lub wymierzenie kary surowszej.

§ 2. Wznowienie postępowania na korzyść skazanego może nastąpić także po

jego śmierci, jeżeli wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody, które mogłyby

uzasadniać uniewinnienie lub wymierzenie kary łagodniejszej.

§ 3. W razie śmierci skazanego, wniosek o wznowienie postępowania mogą

złożyć jego małżonek, krewni w linii prostej, rodzeństwo, przysposabiający lub

przysposobiony oraz rzecznik dyscyplinarny.

Art. 127. Rozstrzygnięcia zapadające w toku postępowania dyscyplinarnego

wymagają z urzędu uzasadnienia na piśmie i doręczenia ich stronom. Wyroki oraz

postanowienia i zarządzenia zamykające drogę do wydania wyroku doręcza się także

Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości.

Art. 128. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się

odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

Art. 129. § 1. Sąd dyscyplinarny może zawiesić w czynnościach służbowych

sędziego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne lub o

ubezwłasnowolnienie, a także jeżeli wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej.

§ 2. Jeżeli sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia

publicznego, z urzędu zawiesza sędziego w czynnościach służbowych.

2016-11-23

©Telksinoe s. 121/156

§ 3. Sąd dyscyplinarny, zawieszając sędziego w czynnościach służbowych,

obniża w granicach od 25% do 50% wysokość jego wynagrodzenia na czas trwania

tego zawieszenia; nie dotyczy to osób, w stosunku do których wszczęto postępowanie

o ubezwłasnowolnienie.

§ 4. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone lub zakończyło się

uniewinnieniem, dokonuje się wyrównania wszystkich składników wynagrodzenia do

pełnej wysokości.

Art. 130. § 1. Jeżeli sędziego zatrzymano z powodu schwytania na gorącym

uczynku popełnienia przestępstwa umyślnego albo jeżeli ze względu na rodzaj czynu

dokonanego przez sędziego powaga sądu lub istotne interesy służby wymagają

natychmiastowego odsunięcia go od wykonywania obowiązków służbowych, prezes

sądu albo Minister Sprawiedliwości mogą zarządzić natychmiastową przerwę w

czynnościach służbowych sędziego aż do czasu wydania uchwały przez sąd

dyscyplinarny, nie dłużej niż na miesiąc.

§ 2. Jeżeli sędzia, o którym mowa w § 1, pełni funkcję prezesa sądu, zarządzenie

przerwy w czynnościach służbowych należy do Ministra Sprawiedliwości.

§ 3. O wydaniu zarządzenia, o którym mowa w § 1, prezes sądu albo Minister

Sprawiedliwości, w terminie trzech dni od dnia jego wydania, zawiadamia sąd

dyscyplinarny, który niezwłocznie, nie później niż przed upływem terminu, na który

przerwa została zarządzona, wydaje uchwałę o zawieszeniu sędziego w czynnościach

służbowych albo uchyla zarządzenie o przerwie w wykonywaniu tych czynności. Sąd

dyscyplinarny zawiadamia sędziego o posiedzeniu, jeżeli uzna to za celowe.

Art. 131. § 1. W przypadkach przewidzianych w art. 37 § 4a lub w art. 75 § 2

pkt 3 oraz w sprawie zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych lub uchylenia

zarządzenia o przerwie w wykonywaniu czynności, o której mowa w art. 130 § 1, sąd

dyscyplinarny wydaje uchwałę po wysłuchaniu rzecznika dyscyplinarnego.

Wysłuchuje także sędziego, jeżeli stawił się na posiedzenie.

§ 2. Na uchwałę odmawiającą uwzględnienia wniosku, o którym mowa w art. 75

§ 2 pkt 3, przysługuje zażalenie Krajowej Radzie Sądownictwa oraz kolegium sądu,

które złożyło wniosek.

§ 3. Na uchwałę odmawiającą uwzględnienia zastrzeżenia, o którym mowa w art.

37 § 4a, sędziemu przysługuje zażalenie.

2016-11-23

©Telksinoe s. 122/156

§ 4. Na uchwałę o zawieszeniu w czynnościach służbowych sędziemu

przysługuje zażalenie, a rzecznikowi dyscyplinarnemu – także na uchwałę o uchyleniu

zarządzenia o przerwie w wykonywaniu czynności, o której mowa w art. 130 § 2;

zażalenie nie wstrzymuje wykonania uchwały.

§ 5. Zażalenie rozpoznaje sąd dyscyplinarny drugiej instancji, a w przypadkach,

o których mowa w § 3, ten sam sąd dyscyplinarny w innym równorzędnym składzie.

Art. 132. Zawieszenie w czynnościach służbowych ustaje z chwilą

prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego, chyba że sąd

dyscyplinarny uchylił je wcześniej.

Art. 132a. § 1. Okres zawieszenia w czynnościach służbowych stanowi okres

zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

§ 2. W okresie zawieszenia w czynnościach służbowych sędzia nie nabywa

prawa do urlopu wypoczynkowego. Przepisy art. 1551 § 1 pkt 2 i art. 1552 § 2 Kodeksu

pracy stosuje się odpowiednio.

Art. 133. Koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Skarb Państwa.

DZIAŁ III

(uchylony)

DZIAŁ IV

Referendarze sądowi, kuratorzy sądowi, pracownicy sądów, stali mediatorzy,

ławnicy oraz organy pomocnicze sądów

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 147. § 1. W sądach rejonowych i okręgowych do wykonywania określonych

w ustawach czynności należących do sądów w zakresie ochrony prawnej zatrudniani

są referendarze sądowi i starsi referendarze sądowi, zwani dalej „referendarzami”.

§ 2. W sądach działają kuratorzy sądowi (kuratorzy rodzinni i kuratorzy dla

dorosłych), którzy stanowią służbę kuratorską i wykonują czynności o charakterze

wychowawczo-resocjalizacyjnym i profilaktycznym oraz inne czynności określone w

przepisach szczególnych.

§ 3. W sądach są zatrudniani urzędnicy i inni pracownicy sądowi.

2016-11-23

©Telksinoe s. 123/156

§ 4. W sądach mogą być zatrudniani asystenci sędziów i starsi asystenci sędziów.

Ilekroć w przepisach jest mowa o asystentach sędziów, rozumie się przez to także

starszych asystentów sędziów.

Art. 148. § 1. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia,

organizację i zakres działania sekretariatów sądowych oraz innych działów

administracji sądowej, a także kategorie pracowników sądowych obowiązanych do

noszenia stroju urzędowego lub oznak i warunki ich przydziału.

§ 2. Referendarze i asystenci sędziów podlegają okresowym ocenom,

obejmującym jakość i terminowość wykonywania zadań, kulturę urzędowania,

efektywność wykorzystania czasu pracy oraz realizację doskonalenia zawodowego.

§ 2a. Okresową ocenę sporządza się na piśmie i niezwłocznie zapoznaje z nią

referendarza albo asystenta sędziego. Referendarz oraz asystent sędziego, w terminie

siedmiu dni od zapoznania z oceną, ma prawo zgłosić sprzeciw do prezesa sądu.

Sprzeciw rozpatruje się w terminie czternastu dni.

§ 2b. W razie uwzględnienia sprzeciwu okresową ocenę zmienia się albo

sporządza się po raz drugi. Od oceny sporządzonej po raz drugi przysługuje sprzeciw

na zasadach określonych w § 2a.

§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

kryteria oraz szczegółowy sposób dokonywania okresowych ocen referendarzy i

asystentów sędziów, mając na uwadze konieczność dostosowania metodyki ich

przeprowadzania do zakresu analizy i kryteriów wskazanych w § 2, oraz zapewnienia

sprawnego i rzetelnego przeprowadzenia oceny.

Rozdział 2

Referendarze sądowi

Art. 149. § 1. Na stanowisko referendarza sądowego może być mianowany ten,

kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra prawa lub

zagraniczne uznane w Polsce;

4) ukończył 24 lata;

5) zdał egzamin sędziowski, prokuratorski, notarialny, adwokacki lub radcowski.

2016-11-23

©Telksinoe s. 124/156

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

Art. 149a. § 1. Nabór kandydatów organizuje się w drodze konkursu, który ma

na celu wyłonienie kandydata o największej wiedzy i najwyższych umiejętnościach,

predyspozycjach i zdolnościach ogólnych, niezbędnych do wykonywania

obowiązków referendarza. Przepisy art. 155a § 2, 3 i 5 stosuje się odpowiednio.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy

sposób i tryb przeprowadzania konkursu, o którym mowa w § 1, w szczególności skład

komisji konkursowych oraz sposób i tryb ich działania, etapy i przebieg konkursu, a

także zakres i sposób udostępniania informacji kandydatowi, mając na uwadze

właściwy dobór kadry referendarzy w sądach.

Art. 150. § 1. Na stanowisko starszego referendarza sądowego może być

mianowany referendarz, który zajmował stanowisko referendarza sądowego przez co

najmniej dziesięć lat, nie był karany za przewinienia dyscyplinarne i uzyskiwał

pozytywne okresowe oceny.

§ 2. Stosunek pracy z referendarzem nawiązuje się na podstawie mianowania, z

dniem określonym w akcie mianowania.

§ 3. Referendarza mianuje i rozwiązuje z nim stosunek pracy prezes sądu

apelacyjnego. Przed mianowaniem prezes sądu apelacyjnego zasięga informacji z

Krajowego Rejestru Karnego oraz zwraca się do właściwego komendanta

wojewódzkiego Policji albo Komendanta Stołecznego Policji o nadesłanie informacji

o kandydacie. Informacje o kandydacie do objęcia stanowiska referendarza sądowego

uzyskuje się i sporządza na zasadach określonych dla informacji o kandydacie do

objęcia pierwszego stanowiska sędziowskiego.

§ 4. Przed podjęciem pracy referendarz sądowy składa ślubowanie wobec prezesa

sądu okręgowego według następującej roty:

„Ślubuję uroczyście na powierzonym mi stanowisku referendarza służyć

wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, sumiennie i starannie wykonywać

obowiązki urzędowe, przestrzegać prawa, kierować się zasadami godności

i uczciwości oraz dochować tajemnicy prawnie chronionej.”; składający

ślubowanie może dodać zwrot: „Tak mi dopomóż Bóg.”.

2016-11-23

©Telksinoe s. 125/156

Art. 151. § 1. W zakresie wykonywanych obowiązków referendarz jest

niezależny co do treści wydawanych orzeczeń i zarządzeń określonych w ustawach.

§ 2. Referendarze zatrudnieni na obszarze tego samego sądu okręgowego co

najmniej raz w roku odbywają zebranie referendarzy okręgu. Zebranie zwołuje prezes

sądu okręgowego.

§ 3. Zebranie referendarzy okręgu zajmuje stanowisko we wszystkich sprawach

istotnych dla wykonywania zadań przez referendarzy, wybiera na okres kadencji

przedstawiciela, reprezentuje referendarzy okręgu wobec organów sądu okręgowego.

Przewodniczącym zebrania referendarzy okręgu jest referendarz najstarszy wiekiem.

Art. 151a. § 1. Referendarz może zostać przeniesiony na inne miejsce służbowe

tylko za jego zgodą. Przeniesienia na inne miejsce służbowe na obszarze danej apelacji

dokonuje prezes sądu apelacyjnego, a poza obszar apelacji – Minister

Sprawiedliwości.

§ 2. Zgoda referendarza na przeniesienie na inne miejsce służbowe nie jest

wymagana w przypadku:

1) zniesienia stanowiska w wyniku zmiany w organizacji sądownictwa lub

zniesienia danego sądu lub wydziału albo przeniesienia siedziby sądu;

2) niedopuszczalności zajmowania stanowiska referendarza w danym sądzie

wskutek zawarcia związku małżeńskiego albo powstania stosunku

powinowactwa, o którym mowa w art. 6;

3) gdy wymaga tego wzgląd na powagę stanowiska referendarza, na wniosek

kolegium właściwego sądu okręgowego.

§ 3. Do przeniesienia referendarza na inne miejsce służbowe przepis art. 76

stosuje się odpowiednio.

§ 4. Prezes sądu apelacyjnego może delegować referendarza, za jego zgodą, do

pełnienia czynności referendarza w innym sądzie na obszarze danej apelacji, na czas

określony.

§ 5. Minister Sprawiedliwości może delegować referendarza, za jego zgodą:

1) do pełnienia czynności referendarza w innym sądzie na obszarze innej apelacji,

2) do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub

innej jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez

niego nadzorowanej

2016-11-23

©Telksinoe s. 126/156

– na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na czas nieokreślony. Przepis art.

78 § 1b stosuje się odpowiednio.

§ 6. Jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, delegowanie

referendarza do pełnienia czynności referendarza w innym sądzie może nastąpić nawet

bez jego zgody, na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. Delegowanie referendarza

bez jego zgody może być powtórzone nie wcześniej niż po upływie trzech lat.

§ 7. W okresie delegowania, w przypadkach wskazanych w § 4–6, referendarz

ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego, przysługującego na jego stanowisku, oraz

dodatku za długoletnią pracę; przepisy art. 77 § 4 i 6 oraz art. 78 § 1 i 3 stosuje się

odpowiednio.

§ 8. W przypadku delegowania referendarza do innego sądu bez jego zgody lub

na okres dłuższy niż 6 miesięcy, referendarzowi przysługuje dodatek w wysokości

10% wynagrodzenia zasadniczego. W przypadku delegowania do Ministerstwa

Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi

Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej referendarzowi przysługuje dodatek

funkcyjny. Do ustalania wysokości dodatku funkcyjnego stosuje się przepisy o

dodatkach funkcyjnych przysługujących sędziom.

§ 9. Minister Sprawiedliwości może delegować referendarza, za zgodą

referendarza i zgodnie z jego kwalifikacjami, do pełnienia obowiązków lub funkcji

poza granicami państwa, w ramach działań podejmowanych przez organizacje

międzynarodowe lub ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe, działające na

podstawie umów międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje

międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, na czas określony, nie

dłuższy niż cztery lata. Delegowanie może zostać powtórzone na kolejny okres,

nieprzekraczający czterech lat. Przepisy art. 78a stosuje się odpowiednio.

§ 10. Rozwiązanie stosunku pracy z referendarzem może nastąpić w drodze

wypowiedzenia w przypadku:

1) uzyskania dwukrotnej, następującej po sobie, negatywnej okresowej oceny;

2) zniesienia sądu lub jego reorganizacji, powodującej utratę możliwości dalszego

zatrudnienia referendarza;

3) uznania przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale

niezdolnego do pełnienia obowiązków referendarza;

4) (uchylony)

2016-11-23

©Telksinoe s. 127/156

5) skazania referendarza za przestępstwo inne niż wymienione w § 16.

§ 11. W przypadku rozwiązania stosunku pracy z referendarzem na podstawie §

10 pkt 2, w okresie między ustaniem zatrudnienia w likwidowanym lub

reorganizowanym sądzie a podjęciem pracy lub działalności gospodarczej,

referendarzowi przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa przez

okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, obliczone jak ekwiwalent pieniężny za urlop

wypoczynkowy; świadczenie to nie przysługuje referendarzowi, który nabył prawo do

emerytury.

§ 12. Referendarz może wypowiedzieć stosunek pracy.

§ 13. Okres wypowiedzenia wynosi trzy miesiące.

§ 14. Stosunek pracy z referendarzem może być rozwiązany za porozumieniem

stron.

§ 15. W przypadku wszczęcia przeciwko referendarzowi postępowania karnego

lub postępowania dyscyplinarnego prezes sądu apelacyjnego może zawiesić

referendarza w czynnościach służbowych, z obniżeniem na czas trwania zawieszenia

wysokości wynagrodzenia w granicach od 25% do 50%. Jeżeli postępowanie

dyscyplinarne lub postępowanie karne zostało umorzone lub zakończyło się

uniewinnieniem, referendarzowi wypłaca się zatrzymane wynagrodzenie.

§ 16. W przypadku utraty obywatelstwa polskiego lub skazania za umyślnie

popełnione przestępstwo ścigane z urzędu lub przestępstwo skarbowe, stosunek pracy

z referendarzem rozwiązuje się bez wypowiedzenia. Stosunek pracy z referendarzem

może być rozwiązany bez wypowiedzenia z przyczyn określonych w art. 53 Kodeksu

pracy.

Art. 151b. § 1. Wynagrodzenie zasadnicze referendarza sądowego wynosi 75%

wynagrodzenia zasadniczego w stawce pierwszej sędziego sądu rejonowego,

powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. Po siedmiu

latach pracy na stanowisku referendarza sądowego wynagrodzenie zasadnicze

podwyższa się do wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu

rejonowego w stawce drugiej, powiększonego o należną składkę z tytułu

ubezpieczenia społecznego, a po dalszych siedmiu latach pracy – do wysokości 75%

wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce trzeciej,

powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.

2016-11-23

©Telksinoe s. 128/156

§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze starszego referendarza sądowego wynosi 85%

wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce drugiej,

powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. Po siedmiu

latach pracy na stanowisku starszego referendarza sądowego wynagrodzenie

zasadnicze podwyższa się do wysokości 85% wynagrodzenia zasadniczego sędziego

sądu rejonowego w stawce trzeciej, powiększonego o należną składkę z tytułu

ubezpieczenia społecznego.

§ 2a. W przypadku nieuzyskania przez referendarza pozytywnej okresowej

oceny, okresy pracy wskazane w § 1 i 2 ulegają wydłużeniu o trzy lata.

§ 2b. Poza wynagrodzeniem zasadniczym referendarzowi przysługuje dodatek za

długoletnią pracę, o którym mowa w art. 91 § 7, oraz gratyfikacja jubileuszowa, na

zasadach określonych w art. 92 § 3–5, a także jednorazowa odprawa w razie ustania

stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub

emeryturę, na zasadach określonych w przepisach o pracownikach sądów i

prokuratury.

§ 2c. W związku z pełnioną funkcją referendarzowi przysługuje dodatek

funkcyjny. Do ustalania wysokości dodatku funkcyjnego stosuje się przepisy o

dodatkach funkcyjnych przysługujących sędziom.

§ 2d. Czas pracy referendarza wynosi 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin

w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym

nieprzekraczającym 3 miesięcy.

§ 2e. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebami sądu wynikającymi z obciążenia

zadaniami lub organizacją pracy wydziału, wobec referendarzy może być stosowany

równoważny lub zadaniowy czas pracy.

§ 2f. Dobowy czas pracy w systemie równoważnego czasu pracy nie może

przekraczać 12 godzin w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 3 miesięcy.

§ 2g. Stosowanie systemów czasu pracy, o których mowa w § 2e, wprowadza

prezes sądu w drodze zarządzenia. W zarządzeniu wskazuje się wydziały sądu lub

referendarzy, objętych danym systemem czasu pracy. Zarządzenie wchodzi w życie

po upływie 7 dni od dnia podania go do wiadomości referendarza.

§ 2h. W zarządzeniu wprowadzającym stosowanie systemu zadaniowego czasu

pracy prezes sądu określa także normy pracy dotyczące powierzonych referendarzom

zadań, biorąc pod uwagę obowiązujący referendarzy czas pracy. Normy pracy ustala

2016-11-23

©Telksinoe s. 129/156

się uwzględniając obciążenie zadaniami, stopień złożoności powierzonych zadań oraz

stosowane rozwiązania w zakresie organizacji pracy.

§ 2i. Normy pracy, o których mowa w § 2h, prezes sądu może określić także dla

referendarzy objętych podstawowym lub równoważnym systemem czasu pracy.

§ 2j. Rozkład czasu pracy referendarzy oraz jego wymiar w poszczególnych

dniach tygodnia określa prezes sądu. Na pisemny wniosek referendarza uzasadniony

ważnymi względami rodzinnymi lub osobistymi prezes sądu może ustalić

indywidualny rozkład jego czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym jest

objęty.

§ 2k. Jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby sądu, prezes sądu lub

przewodniczący wydziału może polecić referendarzowi wykonywanie pracy poza

obowiązującym go czasem pracy, a w wyjątkowych wypadkach także w niedzielę i

święta.

§ 2l. Referendarzowi sądowemu za pracę wykonywaną poza obowiązującym go

czasem pracy przysługuje według jego wyboru czas wolny w tym samym wymiarze

albo wynagrodzenie, bez dodatków, o których mowa w art. 1511 § 1 Kodeksu pracy.

Za pracę wykonaną ponad obowiązujący referendarza sądowego czas pracy w

niedzielę lub święto przysługuje inny dzień wolny. Przepis art. 15111 Kodeksu pracy

stosuje się odpowiednio.

§ 3. Przepisy art. 45 § 1, art. 82a, art. 87–89, art. 92 § 1 i 2, art. 93 oraz art. 97 §

1 i 2 stosuje się odpowiednio do referendarzy, z tym że urlopu, o którym mowa w art.

93, udziela prezes sądu apelacyjnego.

§ 4. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do referendarzy stosuje się

odpowiednio przepisy o pracownikach sądów i prokuratury.

Art. 151c. § 1. Referendarz może przystąpić do egzaminu sędziowskiego po

przepracowaniu trzech lat na stanowisku referendarza lub asystenta sędziego. Wniosek

o dopuszczenie do egzaminu sędziowskiego referendarz zgłasza Dyrektorowi

Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury na trzy miesiące przed terminem

egzaminu, uiszczając wymaganą opłatę.

§ 2. W przypadku złożenia przez referendarza, nie później niż 14 dni przed

terminem egzaminu sędziowskiego, pisemnego oświadczenia o odstąpieniu od udziału

w egzaminie, Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury zwraca 2/3

uiszczonej opłaty.

2016-11-23

©Telksinoe s. 130/156

Art. 152. § 1. Za naruszenie swoich obowiązków, w tym za oczywistą i rażącą

obrazę przepisów prawa i uchybienie godności stanowiska, referendarz ponosi

odpowiedzialność dyscyplinarną.

§ 2. Karami dyscyplinarnymi są:

1) nagana;

2) nagana z ostrzeżeniem;

3) nagana z obniżeniem wynagrodzenia zasadniczego o 10% na okres dwóch lat;

4) wydalenie z pracy.

§ 3. W sprawach dyscyplinarnych referendarzy orzekają komisje dyscyplinarne.

§ 4. Komisje dyscyplinarne powołują prezesi sądów okręgowych do

rozpatrywania w pierwszej instancji spraw dyscyplinarnych referendarzy

zatrudnionych w okręgu sądowym.

§ 5. Minister Sprawiedliwości powołuje komisję dyscyplinarną do rozpatrywania

spraw dyscyplinarnych referendarzy w drugiej instancji.

§ 6. Do składu komisji dyscyplinarnych, o których mowa w § 4 i 5, powołuje się

referendarzy.

§ 7. Za przewinienia mniejszej wagi referendarz ponosi odpowiedzialność

porządkową. Karą porządkową wymierzaną przez prezesa sądu jest upomnienie.

§ 8. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do odpowiedzialności

dyscyplinarnej i porządkowej referendarzy stosuje się odpowiednio przepisy o

odpowiedzialności dyscyplinarnej i porządkowej urzędników państwowych

mianowanych.

Art. 153. (uchylony)

Art. 153a. (uchylony)

Art. 153b. § 1. Minister Sprawiedliwości przydziela nowe stanowiska

referendarza sądowego poszczególnym sądom, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego i potrzeby wynikające z obciążenia

zadaniami poszczególnych sądów.

§ 2. W razie zwolnienia stanowiska referendarza sądowego w sądach

działających na obszarze danej apelacji, prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie

zawiadamia o tym Ministra Sprawiedliwości, który, w oparciu o kryteria wymienione

w § 1, przydziela stanowisko do danego albo innego sądu albo je znosi.

2016-11-23

©Telksinoe s. 131/156

Rozdział 3

Kuratorzy sądowi

Art. 154. § 1. Kuratorzy sądowi pełnią swoje czynności zawodowo (kuratorzy

zawodowi) albo społecznie (kuratorzy społeczni).

§ 2. Zasady organizacji służby kuratorskiej i wykonywania obowiązków przez

kuratorów sądowych oraz status kuratorów sądowych określa odrębna ustawa.

Rozdział 4

Asystenci sędziów

Art. 155. § 1. Asystent sędziego wykonuje czynności zmierzające do

przygotowania spraw sądowych do rozpoznania oraz czynności z zakresu działalności

administracyjnej sądów, o której mowa w art. 8 pkt 2.

§ 2. Na stanowisku asystenta sędziego może byś zatrudniony ten, kto:

1) jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej i korzysta z pełni praw cywilnych i

obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra lub

zagraniczne uznane w Polsce;

4) ukończył 24 lata.

5) (uchylony)

§ 2a. Nabór kandydatów następuje w drodze konkursu, który ma na celu

wyłonienie kandydata o największej wiedzy i najwyższych kwalifikacjach,

predyspozycjach i zdolnościach ogólnych, niezbędnych do wykonywania

obowiązków asystenta sędziego.

§ 3. Prezes sądu przed zatrudnieniem asystenta sędziego zasięga informacji o

kandydacie z Krajowego Rejestru Karnego.

§ 3a. (uchylony)

§ 3b. Na stanowisku starszego asystenta sędziego może być zatrudniony:

1) asystent, który zajmował stanowisko asystenta sędziego przez co najmniej

dziesięć lat, i nie był karany za przewinienia dyscyplinarne oraz uzyskiwał

pozytywne okresowe oceny, albo

2) osoba, która złożyła egzamin sędziowski lub egzamin prokuratorski.

2016-11-23

©Telksinoe s. 132/156

§ 4. Asystentowi sędziego przysługuje wynagrodzenie zasadnicze. Poza

wynagrodzeniem zasadniczym asystentowi sędziego przysługuje dodatek za

wieloletnią pracę, nagrody jubileuszowe oraz jednorazowa odprawa w razie ustania

stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub

emeryturę, na zasadach określonych w przepisach o pracownikach sądów i

prokuratury. Na zasadach określonych w przepisach o pracownikach sądów i

prokuratury asystentowi sędziego mogą być przyznane:

1) dodatek specjalny z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków lub

powierzenia dodatkowych zadań;

2) nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej.

§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy

zakres i sposób wykonywania czynności przez asystentów sędziów, mając na uwadze

zasady sprawności, racjonalności, ekonomicznego i szybkiego działania, zapewniając

rzetelne wykonywanie powierzonych zadań.

§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość

wynagrodzenia zasadniczego asystentów sędziów, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter

czynności wykonywanych przez asystentów sędziów oraz poziom wynagrodzeń

urzędników sądów.

§ 7. Asystent sędziego po przepracowaniu pięciu lat na tym stanowisku może

przystąpić do egzaminu sędziowskiego. Asystent sędziego, który złożył egzamin

notarialny, adwokacki lub radcowski może przystąpić do egzaminu sędziowskiego po

przepracowaniu czterech lat na stanowisku asystenta sędziego lub referendarza

sądowego. Wniosek o dopuszczenie do egzaminu sędziowskiego asystent sędziego

zgłasza Dyrektorowi Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury na trzy miesiące

przed terminem egzaminu, uiszczając wymaganą opłatę.

§ 7a. W przypadku złożenia przez asystenta sędziego, nie później niż 14 dni przed

terminem egzaminu sędziowskiego, pisemnego oświadczenia o odstąpieniu od udziału

w egzaminie, Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury zwraca 2/3

uiszczonej opłaty.

§ 8. Do asystentów sędziów stosuje się odpowiednio przepis art. 82a § 1.

§ 9. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do asystentów sędziów stosuje się

odpowiednio przepisy o pracownikach sądów i prokuratury.

2016-11-23

©Telksinoe s. 133/156

Art. 155a. § 1. Konkurs, o którym mowa w art. 155 § 2a, organizuje właściwy

prezes sądu, określony w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów

i prokuratury, zwany dalej „prezesem”.

§ 2. Prezes informuje o konkursie przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu

powszechnie dostępnym w siedzibie sądu, we właściwym ze względu na siedzibę sądu

urzędzie pracy, w Biuletynie Informacji Publicznej oraz może poinformować w inny

sposób, w szczególności przez umieszczenie ogłoszenia w prasie.

§ 3. Konkurs przeprowadza komisja konkursowa powołana przez prezesa.

§ 4. (uchylony)

§ 5. Komisja konkursowa po przeprowadzeniu konkursu, w oparciu o jego

wyniki, może wyłonić rezerwową listę kandydatów na wypadek zaistnienia

możliwości zatrudnienia większej liczby osób lub rezygnacji kandydata.

§ 6. Warunkiem ubiegania się o zatrudnienie w sądzie jest złożenie przez osobę

ubiegającą się o przyjęcie na stanowisko asystenta sędziego oświadczenia, że nie jest

prowadzone przeciwko niej postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia

publicznego lub przestępstwo skarbowe.

§ 7. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb

przeprowadzania konkursu, o którym mowa w art. 155 § 2a, w szczególności skład

komisji konkursowych oraz sposób i tryb ich działania, etapy i przebieg konkursu, a

także zakres i sposób udostępniania informacji kandydatowi, mając na uwadze

właściwy dobór kadry asystentów w sądach.

Art. 155b. (uchylony)

Art. 155c. (uchylony)

Art. 155ca. § 1. W okresie pierwszych dwóch lat pracy asystent sędziego odbywa

staż asystencki organizowany przez prezesa sądu apelacyjnego.

§ 2. Do czasu ukończenia stażu asystenckiego asystenta sędziego zatrudnia się

na podstawie umowy o pracę na czas określony, z możliwością jej wcześniejszego

rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

§ 3. Z obowiązku odbycia stażu asystenckiego są zwolnione osoby, które zdały

egzamin sędziowski, prokuratorski, notarialny, adwokacki lub radcowski.

2016-11-23

©Telksinoe s. 134/156

Art. 155cb. § 1. Staż asystencki trwa 12 miesięcy i ma na celu teoretyczne i

praktyczne przygotowanie do wykonywania czynności asystenta sędziego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki organizacji i

trybu odbywania stażu asystenckiego, harmonogram zajęć praktycznych i

teoretycznych, zakres programowy stażu asystenckiego oraz wzór dokumentu

potwierdzającego odbycie stażu asystenckiego, mając na względzie konieczność

zapewnienia odpowiednio wysokiego poziomu przygotowania do wykonywania

czynności na stanowisku asystenta sędziego.

Art. 155d. § 1. Minister Sprawiedliwości przydziela nowe stanowiska asystenta

sędziego poszczególnym sądom, mając na względzie racjonalne wykorzystanie kadr

sądownictwa powszechnego i potrzeby wynikające z obciążenia zadaniami

poszczególnych sądów.

§ 2. W razie zwolnienia stanowiska asystenta sędziego w sądach działających na

obszarze danej apelacji, prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia o tym

Ministra Sprawiedliwości, który, w oparciu o kryteria wymienione w § 1, przydziela

stanowisko do danego albo innego sądu albo je znosi.

Art. 155e. § 1. Prezes sądu apelacyjnego może delegować asystenta sędziego, za

jego zgodą, do pełnienia czynności asystenta sędziego w innym sądzie na obszarze

danej apelacji, na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na czas nieokreślony.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może delegować asystenta sędziego, za jego

zgodą:

1) do pełnienia czynności asystenta sędziego w innym sądzie na obszarze innej

apelacji,

2) do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub

innej jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez

niego nadzorowanej

– na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na czas nieokreślony. Przepis art.

78 § 1b stosuje się odpowiednio.

§ 3. Jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, delegowanie asystenta

sędziego do pełnienia czynności w innym sądzie może nastąpić nawet bez jego zgody,

2016-11-23

©Telksinoe s. 135/156

na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. Delegowanie asystenta sędziego bez jego

zgody może być powtórzone nie wcześniej niż po upływie trzech lat.

§ 4. W okresie delegowania, w przypadkach wskazanych w § 1–3, asystent

sędziego ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego, przysługującego na jego

stanowisku, oraz dodatku za wieloletnią pracę; przepisy art. 77 § 4 i 6 oraz art. 78 § 1

i 3 stosuje się odpowiednio. W razie delegowania asystenta sędziego do innego sądu

bez jego zgody lub na okres dłuższy niż sześć miesięcy, asystentowi sędziego

przysługuje dodatek w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego. W razie

delegowania do Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej

podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej asystentowi

sędziego przysługuje dodatek funkcyjny. Do ustalania wysokości dodatku

funkcyjnego stosuje się przepisy o dodatkach funkcyjnych przysługujących

pracownikom sądów i prokuratury.

§ 5. Minister Sprawiedliwości może delegować asystenta sędziego, za zgodą

asystenta i zgodnie z jego kwalifikacjami, do pełnienia obowiązków lub funkcji poza

granicami państwa, w ramach działań podejmowanych przez organizacje

międzynarodowe lub ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe, działające na

podstawie umów międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje

międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, na czas określony, nie

dłuższy niż cztery lata. Delegowanie może zostać powtórzone na kolejny okres,

nieprzekraczający czterech lat. Przepisy art. 78a stosuje się odpowiednio.

Rozdział 5

Urzędnicy i inni pracownicy sądowi

Art. 156. Zasady zatrudniania urzędników i innych pracowników sądowych oraz

ich obowiązki i prawa określają odrębne przepisy.

Rozdział 6

Biegli

Art. 157. § 1. Prezes sądu okręgowego ustanawia biegłych sądowych i prowadzi

ich listę.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb

ustanawiania biegłych sądowych, pełnienia przez nich czynności oraz zwalniania ich

2016-11-23

©Telksinoe s. 136/156

z funkcji. W tym samym trybie Minister Sprawiedliwości może również określić

szczegółowe zasady powoływania i działania zespołów biegłych sądowych.

§ 3. W związku z wykonywaniem czynności wynikających z postanowienia

o zasięgnięciu opinii biegły korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla

funkcjonariuszy publicznych.

Rozdział 6a

Stali mediatorzy

Art. 157a. Stałym mediatorem może być osoba fizyczna, która:

1) spełnia warunki określone w art. 1832 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r.

– Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.23));

2) ma wiedzę i umiejętności w zakresie prowadzenia mediacji;

3) ukończyła 26 lat;

4) zna język polski;

5) nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo lub umyślne

przestępstwo skarbowe;

6) została wpisana na listę stałych mediatorów prowadzoną przez prezesa sądu

okręgowego.

Art. 157b. § 1. Wpisu na listę stałych mediatorów dokonuje prezes sądu

okręgowego w drodze decyzji wydawanej na wniosek osoby ubiegającej się o wpis.

§ 2. Do wniosku o wpis na listę stałych mediatorów dołącza się oświadczenia lub

dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w art. 157a pkt 1–

5.

§ 3. Oświadczenie potwierdzające spełnianie warunku, o którym mowa w art.

157a pkt 5, osoba ubiegająca się o wpis składa pod rygorem odpowiedzialności karnej

za złożenie fałszywego oświadczenia. Osoba ubiegająca się o wpis jest obowiązana do

zawarcia w nich klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności

karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu

o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

23)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 293, 379,

435, 567, 616, 945, 1091, 1161, 1296, 1585, 1626, 1741 i 1924 oraz z 2015 r. poz. 2, 4, 218, 539,

978, 1062, 1137, 1199, 1311, 1418, 1419, 1505, 1527, 1567, 1587 i 1595.

2016-11-23

©Telksinoe s. 137/156

Art. 157c. § 1. Prezes sądu okręgowego, w drodze decyzji, skreśla stałego

mediatora z listy w przypadku:

1) śmierci stałego mediatora;

2) złożenia przez stałego mediatora wniosku o skreślenie z listy;

3) zaprzestania przez stałego mediatora spełniania któregokolwiek z warunków

określonych w art. 1832 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks

postępowania cywilnego;

4) prawomocnego skazania stałego mediatora za umyślne przestępstwo lub umyślne

przestępstwo skarbowe;

5) stwierdzenia nienależytego wykonywania obowiązków przez stałego mediatora.

§ 2. Sąd zawiadamia prezesa sądu okręgowego, który wydał decyzję o wpisie na

listę stałych mediatorów, o każdym przypadku uzasadniającym skreślenie z tej listy na

podstawie § 1 pkt 5.

§ 3. Od decyzji prezesa sądu okręgowego w przedmiocie wpisu lub skreślenia z

listy stałych mediatorów przysługuje odwołanie do prezesa sądu apelacyjnego.

Art. 157d. § 1. Prezes sądu okręgowego prowadzi listę stałych mediatorów dla

obszaru właściwości danego okręgu sądowego.

§ 2. Na liście stałych mediatorów zamieszcza się następujące dane dotyczące

stałego mediatora:

1) imię i nazwisko oraz rok urodzenia;

2) adres do korespondencji;

3) informację dotyczącą wykształcenia i odbytych szkoleń;

4) informacje dotyczące specjalizacji.

§ 3. Na liście, o której mowa w § 2, na wniosek stałego mediatora, zamieszcza

się:

1) numer telefonu stałego mediatora;

2) adres poczty elektronicznej stałego mediatora;

3) informację o wpisie na listę mediatorów, o której mowa w art. 1832 § 3 ustawy z

dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.

§ 4. Prawomocna decyzja o wpisie na listę stałych mediatorów stanowi podstawę

do wpisania mediatora na listę stałych mediatorów prowadzoną w innym sądzie

okręgowym, na wniosek mediatora złożony do prezesa tego sądu.

§ 5. Stały mediator zawiadamia prezesa sądu okręgowego o:

2016-11-23

©Telksinoe s. 138/156

1) każdej zmianie imienia lub nazwiska oraz danych lub informacji, o których

mowa w § 2 pkt 2–4 oraz § 3,

2) okolicznościach, o których mowa w art. 157c § 1 pkt 3 i 4,

3) umieszczeniu na liście, o której mowa w § 4

– w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zdarzenia powodującego obowiązek

zawiadomienia.

Art. 157e. Prezes sądu okręgowego udostępnia sądom oraz innym podmiotom w

siedzibie sądu oraz zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie

podmiotowej sądu aktualną listę stałych mediatorów.

Art. 157f. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób

prowadzenia listy stałych mediatorów, tryb wpisywania i skreślania z listy,

zamieszczania na liście i aktualizacji danych i informacji, sposób potwierdzania

spełnienia warunków wpisywania na listę, wzór formularza wniosku o wpis na listę

stałych mediatorów, a także rodzaje dokumentów załączanych do wniosku,

uwzględniając potrzebę zapewnienia wiarygodnej i aktualnej informacji o stałych

mediatorach, jednolitości wniosków i sprawnego przebiegu procedury wpisu na listę

stałych mediatorów.

Rozdział 7

Ławnicy

Art. 158. § 1. Ławnikiem może być wybrany ten, kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył 30 lat;

4) jest zatrudniony, prowadzi działalność gospodarczą lub mieszka w miejscu

kandydowania co najmniej od roku;

5) nie przekroczył 70 lat;

6) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków ławnika;

7) posiada co najmniej wykształcenie średnie.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Do orzekania w sprawach z zakresu prawa pracy ławnikiem powinna być

wybrana osoba wykazująca szczególną znajomość spraw pracowniczych.

2016-11-23

©Telksinoe s. 139/156

Art. 159. § 1. Ławnikami nie mogą być:

1) osoby zatrudnione w sądach powszechnych i innych sądach oraz w prokuraturze;

2) osoby wchodzące w skład organów, od których orzeczenia można żądać

skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego;

3) funkcjonariusze Policji oraz inne osoby zajmujące stanowiska związane ze

ściganiem przestępstw i wykroczeń;

4) adwokaci i aplikanci adwokaccy;

5) radcy prawni i aplikanci radcowscy;

6) duchowni;

7) żołnierze w czynnej służbie wojskowej;

8) funkcjonariusze Służby Więziennej;

9) radni gminy, powiatu i województwa.

§ 2. Nie można być ławnikiem jednocześnie w więcej niż jednym sądzie.

Art. 160. § 1. Ławników do sądów okręgowych oraz do sądów rejonowych

wybierają rady gmin, których obszar jest objęty właściwością tych sądów – w

głosowaniu tajnym.

§ 2. Wybory przygotowują gminy jako zadanie zlecone z zakresu administracji

rządowej.

Art. 161. § 1. Liczbę ławników wybieranych przez poszczególne rady gmin do

wszystkich sądów działających na obszarze właściwości sądu okręgowego, w tym

także liczbę ławników do orzekania w sprawach z zakresu prawa pracy, ustala

kolegium sądu okręgowego; liczbę ławników do poszczególnych sądów rejonowych

ustala się po zasięgnięciu opinii prezesów tych sądów.

§ 2. Prezes sądu okręgowego podaje liczbę ławników do wiadomości

poszczególnym radom gmin najpóźniej na trzydzieści dni przed upływem terminu

zgłaszania kandydatów.

Art. 162. § 1. Kandydatów na ławników mogą zgłaszać radom gmin prezesi

właściwych sądów, stowarzyszenia, inne organizacje społeczne i zawodowe,

zarejestrowane na podstawie przepisów prawa, z wyłączeniem partii politycznych,

oraz co najmniej pięćdziesięciu obywateli mających czynne prawo wyborcze,

zamieszkujących stale na terenie gminy dokonującej wyboru, w terminie do dnia 30

czerwca ostatniego roku kadencji.

2016-11-23

©Telksinoe s. 140/156

§ 2. Do zgłoszenia kandydata na ławnika dokonanego na karcie zgłoszenia

dołącza się następujące dokumenty:

1) informację z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą zgłaszanej osoby;

2) oświadczenie kandydata, że nie jest prowadzone przeciwko niemu postępowanie

o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;

3) oświadczenie kandydata, że nie jest lub nie był pozbawiony władzy

rodzicielskiej, a także, że władza rodzicielska nie została mu ograniczona ani

zawieszona;

4) zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia, wystawione przez lekarza, o którym

mowa w art. 55 ust. 2a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki

zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164,

poz. 1027, z późn. zm.24)), stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania

funkcji ławnika;

5) dwa zdjęcia zgodne z wymogami stosowanymi przy składaniu wniosku o

wydanie dowodu osobistego.

§ 3. Do zgłoszenia kandydata na ławnika dokonanego na karcie zgłoszenia przez

stowarzyszenie, inną organizację społeczną lub zawodową, zarejestrowaną na

podstawie przepisów prawa, dołącza się również aktualny odpis z Krajowego Rejestru

Sądowego albo odpis lub zaświadczenie potwierdzające wpis do innego właściwego

rejestru lub ewidencji dotyczące tej organizacji.

§ 4. Do zgłoszenia kandydata na ławnika dokonanego na karcie zgłoszenia przez

obywateli dołącza się również listę osób zawierającą imię (imiona), nazwisko, numer

ewidencyjny PESEL, miejsce stałego zamieszkania i własnoręczny podpis każdej z

pięćdziesięciu osób zgłaszających kandydata.

24)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz.

1367, Nr 225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6,

poz. 33, Nr 22, poz. 120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 800, Nr 98,

poz. 817, Nr 111, poz. 918, Nr 118, poz. 989, Nr 157, poz. 1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 178, poz.

1374, z 2010 r. Nr 50, poz. 301, Nr 107, poz. 679, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 165, poz.

1116, Nr 182, poz. 1228, Nr 205, poz. 1363, Nr 225, poz. 1465, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz.

1723 i 1725, z 2011 r. Nr 45, poz. 235, Nr 73, poz. 390, Nr 81, poz. 440, Nr 106, poz. 622, Nr 112,

poz. 654, Nr 113, poz. 657, Nr 122, poz. 696, Nr 138, poz. 808, Nr 149, poz. 887, Nr 171, poz. 1016,

Nr 205, poz. 1203 i Nr 232, poz. 1378, z 2012 r. poz. 123, 1016, 1342 i 1548, z 2013 r. poz. 154,

879, 983, 1290, 1623, 1646 i 1650 oraz z 2014 r. poz. 24, 295, 496, 567, 619, 773, 1004, 1136, 1138,

1146, 1175, 1188, 1491 i 1831.

2016-11-23

©Telksinoe s. 141/156

§ 5. Dokumenty wymienione w § 2 pkt 1–4 powinny być opatrzone datą nie

wcześniejszą niż trzydzieści dni przed dniem zgłoszenia, a dokumenty wymienione w

§ 3 nie wcześniejszą niż trzy miesiące przed dniem zgłoszenia.

§ 6. Osobą uprawnioną do składania wyjaśnień w sprawie zgłoszenia kandydata

na ławnika przez obywateli jest osoba, której nazwisko zostało umieszczone jako

pierwsze na liście, o której mowa w § 4.

§ 7. Koszt opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego oraz

opłaty za badanie lekarskie i za wystawienie zaświadczenia lekarskiego ponosi

kandydat na ławnika.

§ 8. Koszt opłaty za wydanie aktualnego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego

albo odpisu lub zaświadczenia z innego właściwego rejestru lub ewidencji ponosi

podmiot, którego dotyczy odpis lub zaświadczenie.

§ 9. Rady gmin zasięgają od komendanta wojewódzkiego Policji albo

Komendanta Stołecznego Policji informacji o kandydatach na ławników. Informacje

o kandydacie na ławnika uzyskuje się i sporządza na zasadach określonych dla

informacji o kandydacie do objęcia stanowiska sędziowskiego.

§ 10. Zgłoszenia kandydatów, które wpłynęły do rady gminy po upływie terminu,

o którym mowa w § 1, a także zgłoszenia, które nie spełniają wymagań formalnych, o

których mowa w § 2–5, pozostawia się bez dalszego biegu. Przywrócenie terminu do

zgłoszenia kandydatów jest niedopuszczalne. Pozostawienie zgłoszenia bez dalszego

biegu rada gminy stwierdza w drodze uchwały.

§ 11. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania z dokumentami

złożonymi radom gmin przy zgłaszaniu kandydatów na ławników, wzór karty

zgłoszenia oraz sposób jego udostępniania, mając na uwadze potrzebę

udokumentowania przez podmioty zgłaszające spełnianie przez kandydatów na

ławników wymogów określonych w ustawie, a także zapewnienia wyboru

kandydatów o najwyższych walorach etycznych i intelektualnych, umożliwienia

rzetelnej weryfikacji zgłoszeń i przejrzystości działań związanych ze zgłaszaniem

kandydatów na ławników, a przez określenie wzoru karty zgłoszenia i sposobu jego

udostępniania – potrzebę ujednolicenia procedury zgłaszania, ułatwienia dostępu do

wzoru i rozpatrywania zgłoszeń.

2016-11-23

©Telksinoe s. 142/156

Art. 163. § 1. Wybory ławników odbywają się najpóźniej w październiku roku

kalendarzowego, w którym upływa kadencja dotychczasowych ławników.

§ 2. Przed przystąpieniem do wyborów rada gminy powołuje zespół, który

przedstawia na sesji rady gminy swoją opinię o zgłoszonych kandydatach, w

szczególności w zakresie spełnienia przez nich wymogów określonych w ustawie.

Art. 164. § 1. Listę wybranych ławników wraz z dokumentami, o których mowa

w art. 162 § 2–4, rady gmin, które dokonały ich wyboru, przesyłają prezesom

właściwych sądów, najpóźniej do końca października. Spośród ławników

znajdujących się na liście wybranych ławników rady gmin wskazują ławników do

orzekania w sprawach z zakresu prawa pracy.

§ 2. Prezes sądu wręcza ławnikom zawiadomienie o wyborze i odbiera od nich

ślubowanie według roty ustalonej dla sędziów, z odpowiednią zmianą.

§ 3. Po odebraniu ślubowania prezes sądu wpisuje ławnika na listę ławników,

którzy mogą być wyznaczani do orzekania, i wydaje mu legitymację.

Art. 165. § 1. Kadencja ławników sądów okręgowych i rejonowych trwa cztery

lata kalendarzowe następujące po roku, w którym dokonano wyborów, jednak mandat

ławnika wybranego dodatkowo wygasa z upływem kadencji ogółu ławników.

§ 2. Po upływie kadencji ławnik może brać udział jedynie w rozpoznawaniu

sprawy rozpoczętej wcześniej z jego udziałem, do czasu jej zakończenia.

Art. 166. § 1. Mandat ławnika wygasa w razie prawomocnego skazania za

przestępstwo bądź wykroczenie, w tym również za przestępstwo lub wykroczenie

skarbowe. Rada gminy, która wybrała ławnika, stwierdza wygaśnięcie mandatu z tego

powodu i informuje o tym prezesa właściwego sądu.

§ 2. Rada gminy, która wybrała ławnika, może go odwołać na wniosek prezesa

właściwego sądu, w razie:

1) (uchylony)

2) niewykonywania obowiązków ławnika;

3) zachowania godzącego w powagę sądu;

4) niezdolności do wykonywania obowiązków ławnika.

§ 2a. Wniosek, o którym mowa w § 2, jest składany łącznie z opiniami właściwej

rady ławniczej oraz kolegium właściwego sądu okręgowego albo z oświadczeniem

prezesa właściwego sądu, że taka opinia lub takie opinie nie zostały wydane w terminie

2016-11-23

©Telksinoe s. 143/156

21 dni od dnia doręczenia wniosku do zaopiniowania. W przypadku braku opinii

prezes właściwego sądu przedkłada radzie gminy wraz z wnioskiem potwierdzenie

jego doręczenia podmiotowi uprawnionemu do wydania opinii. Niewydanie opinii w

terminie uważa się za niezgłoszenie uwag do wniosku. Przepis art. 31 § 2 stosuje się

odpowiednio.

§ 2b. Przed podjęciem uchwały w sprawie wniosku o odwołanie ławnika

przewodniczący rady gminy umożliwia wysłuchanie ławnika i jego udział w

posiedzeniu właściwej komisji i w sesji rady gminy, na których taki wniosek będzie

opiniowany i rozpoznawany. O terminach posiedzenia komisji i sesji rady gminy

ławnik jest powiadamiany na piśmie, co najmniej z siedmiodniowym wyprzedzeniem,

w trybie i w sposób przewidziany w Kodeksie postępowania administracyjnego.

§ 2c. W sprawach, o których mowa w § 2b, ławnik działa osobiście, a w razie

niemożności osobistego stawiennictwa może działać przez pełnomocnika.

§ 3. Przed upływem kadencji mandat ławnika wygasa z dniem doręczenia mu

zawiadomienia prezesa sądu o skreśleniu z listy ławników wskutek zrzeczenia się

mandatu z ważnych przyczyn lub odwołania ławnika przez radę gminy.

Art. 167. § 1. W czasie trwania kadencji nie powołuje się ławnika do pełnienia

obowiązków w przypadku:

1) ujawnienia okoliczności, które nie pozwalały na jego wybór;

2) wszczęcia postępowania o odwołanie ławnika – do czasu podjęcia przez radę

gminy uchwały w przedmiocie odwołania;

3) wszczęcia przeciwko ławnikowi postępowania o przestępstwo ścigane z

oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe – do czasu prawomocnego

rozstrzygnięcia sprawy.

§ 2. W razie zniesienia sądu, ośrodka zamiejscowego lub wydziału

zamiejscowego – ławnicy tych jednostek stają się ławnikami sądów, które przejmują

kompetencje zniesionych jednostek.

Art. 168. W razie potrzeby, zwłaszcza z powodu zmniejszenia się w czasie

kadencji liczby ławników, rada gminy na wniosek prezesa sądu okręgowego dokonuje

uzupełnienia listy, wybierając nowych ławników w sposób określony w ustawie.

Art. 169. § 1. W zakresie orzekania ławnicy są niezawiśli i podlegają tylko

Konstytucji oraz ustawom.

2016-11-23

©Telksinoe s. 144/156

§ 2. Ławnik nie może przewodniczyć na rozprawie i naradzie ani też wykonywać

czynności sędziego poza rozprawą, chyba że ustawy stanowią inaczej.

§ 3. Do ławników przepis art. 85 § 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 170. § 1. Ławnik może być wyznaczony do udziału w rozprawach do

dwunastu dni w ciągu roku; liczba tych dni może być zwiększona przez prezesa sądu

tylko z ważnych przyczyn, a zwłaszcza w przypadku konieczności zakończenia

rozprawy z udziałem tego ławnika.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Wyznaczając ławnika do udziału w rozprawie, zawiadamia się o tym

jednocześnie pracodawcę zatrudniającego ławnika.

Art. 171. § 1. Prezes sądu może wyznaczyć ławnika dodatkowego do rozprawy,

jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że będzie ona trwać czas dłuższy. W razie

potrzeby można wyznaczyć dwóch ławników dodatkowych; w takim razie należy

wskazać kolejność, w której będą oni wstępować do udziału w naradzie i głosowaniu.

§ 2. Ławnik dodatkowy bierze udział w naradzie i głosowaniu, jeżeli jeden z

ławników nie może uczestniczyć w składzie sądu.

Art. 172. § 1. Pracodawca zatrudniający ławnika jest obowiązany zwolnić go od

pracy na czas wykonywania czynności w sądzie.

§ 2. Za czas zwolnienia od pracy ławnik zachowuje prawo do świadczeń

wynikających ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia.

§ 3. Ławnik otrzymuje rekompensatę pieniężną za czas wykonywania czynności

w sądzie, którymi są: udział w rozprawie lub posiedzeniu, uczestnictwo w naradzie

nad wyrokiem, sporządzenie uzasadnienia lub uczestnictwo w posiedzeniu rady

ławniczej, jeżeli został do niej wybrany.

§ 4. Wysokość rekompensaty dla ławników biorących udział w rozpoznawaniu

spraw w sądach powszechnych, za jeden dzień pełnienia obowiązków ławnika, wynosi

1,9% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art.

91 § 1c.

§ 5. (uchylony)

§ 6. Koszty wypłaty rekompensaty, o której mowa w § 3, ponosi Skarb Państwa.

Art. 173. Ławnicy zamieszkali poza siedzibą sądu otrzymują diety oraz zwrot

kosztów przejazdu i noclegu według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów.

2016-11-23

©Telksinoe s. 145/156

Art. 174. § 1. Należności, o których mowa w art. 172 § 3 i art. 173, przyznaje

prezes właściwego sądu.

§ 2. Od decyzji prezesa sądu rejonowego przysługuje odwołanie do prezesa sądu

okręgowego, a gdy decyzję w pierwszej instancji wydał prezes sądu okręgowego lub

prezes sądu apelacyjnego – do Ministra Sprawiedliwości.

Art. 175. § 1. Ławnicy każdego sądu wybierają ze swego grona radę ławniczą,

jej przewodniczącego i zastępców.

§ 2. Do zadań rady ławniczej należy w szczególności podnoszenie poziomu pracy

ławników i ich reprezentowanie oraz pobudzanie działalności wychowawczej

ławników w społeczeństwie.

§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób wyboru,

skład i strukturę organizacyjną, tryb działania oraz szczegółowe zadania rady

ławniczej, uwzględniając obligatoryjny charakter rady ławniczej jako samorządu

ławniczego, reprezentującego ławników w danym sądzie, zakres współpracy z

prezesem sądu, potrzebę uwzględnienia w jej strukturze przewodniczącego i

zastępców oraz określenia ich zadań.

DZIAŁ IVa

Przetwarzanie danych osobowych, telekomunikacyjnych, pocztowych i

internetowych

Art. 175a. § 1. Minister Sprawiedliwości przetwarza dane osobowe:

1) sędziów i sędziów w stanie spoczynku oraz asesorów sądowych,

2) referendarzy sądowych, asystentów sędziów, dyrektorów sądów oraz ich

zastępców, kuratorów zawodowych, aplikantów aplikacji sądowej, urzędników

oraz innych pracowników sądów,

3) biegłych sądowych, lekarzy sądowych, mediatorów oraz ławników,

4) kandydatów na stanowiska wymienione w pkt 1 i 2

– w zakresie niezbędnym do prawidłowego realizowania obowiązków i praw

pracodawcy wynikających ze stosunku pracy albo innych stosunków służbowych lub

realizacji zadań z zakresu nadzoru administracyjnego nad działalnością

administracyjną sądów.

2016-11-23

©Telksinoe s. 146/156

§ 2. Do przetwarzania danych osobowych, o których mowa w § 1, przepis art. 43

ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z

2014 r. poz. 1182 i 1662) stosuje się odpowiednio.

§ 3. Minister Sprawiedliwości wymienia dane dotyczące sędziów w stanie

spoczynku, w zakresie określonym w art. 68a ust. 1 ustawy z dnia 13 października

1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w ramach Systemu Elektronicznej

Wymiany Informacji dotyczących Zabezpieczenia Społecznego, o którym mowa w

rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16

września 2009 r. dotyczącym wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w

sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284 z

30.10.2009, str. 1, z późn. zm.), za pośrednictwem punktu kontaktowego

prowadzonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 175b. § 1. Prezesi sądów okręgowych właściwych dla siedziby organu

wnioskującego o udostępnienie danych przekazują corocznie Ministrowi

Sprawiedliwości informację na temat przetwarzania danych telekomunikacyjnych,

pocztowych i internetowych, z podziałem na liczbę przypadków udostępnienia danych

dla danego rodzaju danych, oraz wyników przeprowadzonych kontroli, w terminie do

dnia 31 marca roku następującego po roku nią objętym.

§ 2. Minister Sprawiedliwości przedstawia corocznie Sejmowi i Senatowi

zagregowaną informację na temat przetwarzania danych telekomunikacyjnych,

pocztowych i internetowych oraz wyników przeprowadzonych kontroli, w terminie do

dnia 30 czerwca roku następującego po roku nią objętym.

Art. 175c. § 1. Minister Sprawiedliwości jest administratorem systemu

służącego do przetwarzania danych osobowych uzyskanych z systemu

teleinformatycznego, o którym mowa w art. 213 § 1a Kodeksu postępowania karnego.

Do przetwarzania danych osobowych nie stosuje się przepisu art. 40 ustawy z dnia

29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych.

§ 2. Minister Sprawiedliwości przetwarza dane osób uzyskane z systemu

teleinformatycznego, o którym mowa w art. 213 § 1a Kodeksu postępowania karnego,

wyłącznie w zakresie niezbędnym do realizacji zadania, o którym mowa w § 1.

2016-11-23

©Telksinoe s. 147/156

DZIAŁ V

Finansowanie działalności sądów powszechnych

Rozdział 1

Budżet sądownictwa

Art. 176. § 1. Dochody i wydatki sądów powszechnych stanowią w budżecie

państwa odrębną część.

§ 2. (uchylony)

Art. 177. § 1. Dysponentem części budżetowej odpowiadającej sądom

powszechnym jest Minister Sprawiedliwości.

§ 2. Dyrektor sądu apelacyjnego wykonuje zadania i kompetencje dysponowania

budżetem sądów na obszarze apelacji oraz sprawuje kontrolę gospodarki finansowej i

gospodarowania mieniem Skarbu Państwa przez te sądy.

§ 3. (uchylony)

§ 4. W zakresie, o którym mowa w § 2, dyrektor sądu apelacyjnego podlega

bezpośrednio Ministrowi Sprawiedliwości, a dyrektorzy sądów okręgowych i

rejonowych – dyrektorowi przełożonego sądu apelacyjnego.

Art. 177a. W sprawie z powództwa sędziego, dyrektora sądu, referendarza

sądowego lub asystenta sędziego o roszczenie majątkowe ze stosunku służbowego lub

stosunku pracy, Minister Sprawiedliwości może w każdym stanie sprawy, aż do

zamknięcia rozprawy w drugiej instancji, przystąpić do strony pozwanej. Do

stanowiska Ministra Sprawiedliwości w procesie stosuje się odpowiednio przepisy

Kodeksu postępowania cywilnego o interwencji ubocznej, z wyłączeniem

art. 78 Kodeksu postępowania cywilnego. Minister Sprawiedliwości nie musi

podawać interesu prawnego we wstąpieniu do sprawy.

Art. 178. § 1. Projekty planów finansowych oraz plany finansowe dla sądów na

obszarze apelacji opracowują dyrektorzy sądów apelacyjnych na podstawie projektów

przygotowanych przez dyrektorów sądów okręgowych i dyrektorów sądów

rejonowych, według zasad określonych w przepisach o finansach publicznych,

uwzględniając zakres realizowanych przez sądy zadań, o których mowa w art. 1 § 2 i

3.

2016-11-23

©Telksinoe s. 148/156

§ 2. Projekty, o których mowa w § 1, dyrektorzy sądów apelacyjnych

przedkładają Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 3. Krajowa Rada Sądownictwa w ciągu miesiąca od otrzymania projektu składa

Ministrowi Sprawiedliwości wniosek o opracowanie projektu planu dochodów i

wydatków sądów powszechnych wraz ze swymi uwagami i zastrzeżeniami.

§ 4. Projekt planów dochodów i wydatków sądów powszechnych sporządzony w

trybie określonym w przepisach § 1–3 Minister Sprawiedliwości przekazuje

ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych w celu włączenia tego

projektu do projektu ustawy budżetowej, na zasadach określonych art. 139 ust. 2

ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

§ 5. W zakresie wykonywania budżetu w części odpowiadającej sądom

powszechnym Ministrowi Sprawiedliwości przysługują uprawnienia ministra

właściwego do spraw finansów publicznych.

Rozdział 2

Gospodarka finansowa sądów

Art. 179. § 1. Organem kierującym gospodarką finansową sądu jest dyrektor

sądu.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Działalność inwestycyjną sądu prowadzą:

1) dla sądu apelacyjnego i sądów rejonowych działających na obszarze apelacji, w

których powołano dyrektora sądu – dyrektor sądu apelacyjnego;

2) dla sądu okręgowego oraz sądów rejonowych działających w okręgu sądowym,

w których nie powołano dyrektora sądu – dyrektor sądu okręgowego.

§ 4. Dyrektor sądu apelacyjnego może przekazać dyrektorowi jednego sądu

okręgowego wykonywanie zadań inwestycyjnych innego sądu okręgowego lub sądów

rejonowych.

§ 5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw

finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady

prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów, w tym:

1) zasady dysponowania środkami budżetu sądownictwa, ustanawiania

dysponentów środków oraz określenie ich zadań i kompetencji,

2) zasady i tryb opracowywania planów finansowych sądów,

2016-11-23

©Telksinoe s. 149/156

3) zasady i tryb dokonywania zmian w planach finansowych sądów,

4) uruchamianie środków budżetowych,

5) rachunki bankowe sądów,

6) rozliczenia w okresie przejściowym po zakończeniu roku budżetowego,

7) tryb pobierania dochodów i dokonywania wydatków sądów,

8) sprawozdawczość budżetową i finansową,

9) prowadzenie działalności inwestycyjnej sądów

– z uwzględnieniem konieczności prawidłowego gospodarowania środkami

publicznymi i wymogów wynikających z przepisów o finansach publicznych.

Art. 179a. § 1. Minister Sprawiedliwości może powierzyć jednostce utworzonej

na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach

publicznych określone zadania z zakresu działalności administracyjnej sądów,

dotyczące:

1) realizacji zadań z zakresu informatyzacji sądów oraz obsługi informatycznej

sądów;

2) prowadzenia postępowań o udzielenie zamówienia publicznego.

§ 2. Jednostka, o której mowa w § 1, może otrzymywać dotacje z budżetu

państwa z części budżetowej odpowiadającej sądom powszechnym na realizację zadań

wymienionych w § 1.

DZIAŁ VI

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

Rozdział 1

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 180. (pominięty)

Art. 181. (pominięty)

Art. 182. (pominięty)

Art. 183. (pominięty)

Art. 184. (pominięty)

Art. 185. (pominięty)

2016-11-23

©Telksinoe s. 150/156

Art. 186. (pominięty)

Art. 187. (pominięty)

Art. 188. (pominięty)

Art. 189. (pominięty)

Art. 190. (pominięty)

Art. 191. (pominięty)

Art. 192. (pominięty)

Art. 193. (pominięty)

Art. 194. (pominięty)

Art. 195. (pominięty)

Rozdział 2

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 196. Sądy utworzone na podstawie ustawy wymienionej w art. 211 są

sądami powszechnymi w rozumieniu ustawy.

Art. 197. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy ośrodki zamiejscowe i

wydziały zamiejscowe sądów okręgowych stają się, odpowiednio, ośrodkami

zamiejscowymi albo wydziałami zamiejscowymi odpowiednich sądów okręgowych w

rozumieniu ustawy.

Art. 198. § 1. Z dniem wejścia w życie ustawy sędziowie sądów powszechnych

otrzymują stawkę podstawową wynagrodzenia zasadniczego przysługującą na

zajmowanym stanowisku oraz dodatek za długoletnią pracę, według zasad

określonych w art. 91 § 7.

§ 2. Z dniem 1 stycznia 2003 r. sędziowie, którzy przepracowali na zajmowanym

stanowisku co najmniej siedem lat, otrzymują stawkę pierwszą awansową

wynagrodzenia zasadniczego.

§ 3. Z dniem 1 stycznia 2004 r. sędziowie, którzy przepracowali na danym

stanowisku sędziowskim co najmniej czternaście lat, otrzymują drugą stawkę

awansową wynagrodzenia zasadniczego.

2016-11-23

©Telksinoe s. 151/156

§ 4. Sędziemu, który na podstawie § 2 otrzymał stawkę pierwszą awansową

wynagrodzenia zasadniczego, a z dniem 1 stycznia 2004 r. nie spełniał warunku, o

którym mowa w § 3, do okresu wymaganego zgodnie z art. 91 § 4 dla uzyskania stawki

drugiej awansowej wynagrodzenia zasadniczego zalicza się pełny okres pracy

powyżej 7 lat na zajmowanym stanowisku sędziowskim.

§ 5. Przepisy § 1–3 stosuje się przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia

sędziów sądów powszechnych dla potrzeb ustalania uposażenia sędziów sądów

wojskowych według zasad określonych w art. 70 § 3 ustawy, o której mowa w art. 190

zdanie wstępne.

Art. 199. Sędziowie Sądu Najwyższego spełniający warunki do przejścia na

emeryturę w dniu 30 czerwca 1990 r. na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 20

grudnia 1989 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, o Sądzie

Najwyższym, o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, o Trybunale Konstytucyjnym,

o ustroju sądów wojskowych i Prawo o notariacie (Dz. U. Nr 73, poz. 436), nabyli

prawo do uposażenia sędziów w stanie spoczynku obliczanego od wynagrodzenia

przysługującego sędziom Sądu Najwyższego.

Art. 200. § 1. Sędziów, którzy przed dniem 1 stycznia 1998 r. przeszli na

emerytury lub renty i nabyli prawo do uposażenia, uważa się za sędziów w stanie

spoczynku w rozumieniu ustawy, chyba że utracili uprawnienie do tego uposażenia.

§ 2. Uposażenia sędziów w stanie spoczynku z dniem wejścia w życie ustawy

ustala się w wysokości 75% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę

lat, jakie otrzymywałby sędzia w chwili przejścia na emeryturę lub rentę albo w stan

spoczynku, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 198 § 1.

§ 3. Przepisy art. 100 § 2–8 niniejszej ustawy mają zastosowanie do byłych

sędziów, którzy nabyli prawo do emerytury lub renty przed dniem 1 stycznia 1998 r.,

jeżeli prawo to nabyli zajmując stanowisko sędziego. Przy ustalaniu wysokości

uposażenia uwzględnia się wynagrodzenie zasadnicze wraz z dodatkiem za wysługę

lat, które pobierałby sędzia w dniu 1 stycznia 1998 r., z zastosowaniem przepisu § 2.

§ 4. Uposażenia rodzinne po zmarłych sędziach albo sędziach w stanie

spoczynku, do których prawo powstało po dniu 1 stycznia 1999 r., z dniem wejścia w

życie ustawy podwyższa się, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 102.

2016-11-23

©Telksinoe s. 152/156

§ 5. Wysokość uposażeń sędziów w stanie spoczynku oraz byłych sędziów, o

których mowa w § 3, a także wysokość uposażeń rodzinnych ustala się w terminach i

na zasadach określonych w art. 198 § 2 i 3, przy przyjęciu okresu pracy na ostatnio

zajmowanym stanowisku sędziowskim w dniu przejścia w stan spoczynku albo na

emeryturę lub rentę, względnie w dniu śmierci sędziego, po którym przysługuje prawo

do uposażenia rodzinnego.

Art. 201. § 1. Kadencje prezesów i wiceprezesów sądów okręgowych oraz

apelacyjnych, rozpoczęte przed dniem wejścia w życie ustawy, wynoszą sześć lat i

liczą się od ich rozpoczęcia, chyba że w ciągu sześciu tygodni po upływie okresu, na

który zostali powołani do pełnienia funkcji, właściwe zgromadzenie sędziów wyrazi

sprzeciw. Kadencje prezesów i wiceprezesów, którzy pełnią jedną z tych funkcji

kolejno po raz drugi, kończą się z upływem okresu, na który zostali powołani.

§ 2. W ciągu trzech miesięcy od wejścia w życie ustawy zgromadzenia ogólne

sędziów dostosują swój skład do stanu zgodnego z ustawą. Kadencje zgromadzeń

ogólnych sędziów trwają do końca kadencji prezesów sądów.

§ 3. W ciągu miesiąca od rozpoczęcia nowej kadencji zgromadzeń ogólnych

sędziów zostaną przeprowadzone wybory członków kolegiów sądów, zgodnie z

ustawą.

§ 4. Do aplikacji sądowej oraz do aplikacji w sądzie wojskowym i do asesury

oraz do asesury w sądzie wojskowym rozpoczętych przed dniem wejścia w życie

ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Asesorzy sądowi i asesorzy sądów

wojskowych, mianowani przed dniem wejścia w życie ustawy, mogą być asesorami

przez okres przekraczający trzy lata, do ukończenia wieku wymaganego do powołania

na stanowisko sędziego sądu rejonowego albo sędziego sądu wojskowego.

Art. 202. § 1. W okresie do dnia 31 grudnia 2003 r. na stanowisko sędziego sądu

rejonowego może być powołany ten, kto spełnia wymagania określone w art. 61, z tym

że wymagany wiek wynosi ukończone 28 lat, a wymagany okres pracy w charakterze

asesora sądowego i prokuratorskiego wynosi dwa lata.

§ 2. W okresie, o którym mowa w § 1, na stanowisko sędziego sądu wojskowego

może być powołany ten, kto spełnia warunki określone w art. 22 ustawy wymienionej

w art. 190, z tym że wymagany wiek wynosi ukończone 28 lat, a wymagany staż na

stanowisku asesora wynosi dwa lata.

2016-11-23

©Telksinoe s. 153/156

Art. 203. § 1. Dyrektorzy, o których mowa w art. 21 § 2 zostaną zatrudnieni z

dniem 1 stycznia 2002 r.

§ 2. Do czasu zatrudnienia dyrektorów sądów apelacyjnych, okręgowych lub

kierowników oddziałów finansowych sądów rejonowych ich obowiązki wykonują

odpowiednio prezesi sądów apelacyjnych, okręgowych lub rejonowych.

Art. 204. § 1. W sprawach przewinień dyscyplinarnych sędziów popełnionych

przed wejściem w życie ustawy stosuje się przepisy tej ustawy z wyjątkiem art. 108, z

zastrzeżeniem § 2–5.

§ 2. Sąd Dyscyplinarny i Wyższy Sąd Dyscyplinarny powołane na podstawie

przepisów dotychczasowych działają do zakończenia postępowania w sprawach, o

których mowa w § 3 i 4.

§ 3. Do spraw należących do właściwości sądów dyscyplinarnych

niezakończonych w pierwszej instancji do dnia wejścia w życie ustawy, stosuje się

przepisy dotychczasowe.

§ 4. W sprawach, o których mowa w § 2, w których zostały wniesione środki

odwoławcze, orzeka w drugiej instancji Wyższy Sąd Dyscyplinarny, według

przepisów dotychczasowych.

§ 5. W razie uchylenia orzeczenia przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny i

przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, stosuje się przepisy ustawy.

§ 6. Akta spraw dyscyplinarnych prowadzonych na podstawie dotychczasowych

przepisów przechowuje Sąd Najwyższy.

§ 7. Przepisy § 1–6 stosuje się również w sprawach przewinień dyscyplinarnych

sędziów sądów wojskowych.

Art. 205. Referendarze sądowi do dnia 31 grudnia 2002 r. zachowują

wynagrodzenie ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Art. 205a. W okresie do 31 grudnia 2004 r. na stanowisko referendarza

sądowego może być mianowany także ten, kto spełnia wymagania określone w art.

149 § 1 pkt 1, 2, 4 i 5, i ukończył wyższe studia administracyjne.

Art. 206. § 1. Z dniem wejścia w życie ustawy prokuratorzy powszechnych

jednostek organizacyjnych prokuratury otrzymują stawkę podstawową wynagrodzenia

zasadniczego przysługującą na zajmowanym stanowisku oraz dodatek za długoletnią

2016-11-23

©Telksinoe s. 154/156

pracę według zasad określonych w art. 62 ust. 1g ustawy, o której mowa w art. 185

zdanie wstępne.

§ 2. Z dniem 1 stycznia 2003 r. prokuratorzy, którzy przepracowali na

zajmowanym stanowisku co najmniej siedem lat, otrzymują stawkę pierwszą

awansową wynagrodzenia zasadniczego.

§ 3. Z dniem 1 stycznia 2004 r. prokuratorzy, którzy przepracowali na danym

stanowisku prokuratorskim co najmniej czternaście lat, otrzymują drugą stawkę

awansową wynagrodzenia zasadniczego.

§ 4. Prokuratorowi, który na podstawie § 2 otrzymał stawkę pierwszą awansową

wynagrodzenia zasadniczego, a z dniem 1 stycznia 2004 r. nie spełniał warunku, o

którym mowa w § 3, do okresu wymaganego zgodnie z art. 62 ust. 1d ustawy, o której

mowa w art. 185 zdanie wstępne, dla uzyskania stawki drugiej awansowej

wynagrodzenia zasadniczego, zalicza się pełny okres pracy powyżej siedmiu lat na

zajmowanym stanowisku prokuratorskim.

§ 5. Przepisy § 1–3 stosuje się przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia

prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dla potrzeb

ustalania uposażenia prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych

prokuratury według zasad określonych w art. 116 ust. 2 ustawy, o której mowa w art.

185 zdanie wstępne.

§ 6. Przepisy art. 200 stosuje się odpowiednio do prokuratorów, byłych

prokuratorów, uposażenia prokuratorów w stanie spoczynku i do uposażenia

rodzinnego po zmarłych prokuratorach albo prokuratorach w stanie spoczynku.

§ 7. Przepis art. 201 § 4 stosuje się do aplikacji prokuratorskiej oraz do asesury

prokuratorskiej.

Art. 207. § 1. Sędziowie, którzy na podstawie dotychczasowych przepisów

uzyskali zgodę Krajowej Rady Sądownictwa na dalsze zajmowanie stanowiska

pomimo ukończenia 65 roku życia, przechodzą w stan spoczynku z upływem okresu,

na który Krajowa Rada Sądownictwa wyraziła zgodę.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do prokuratorów, którzy uzyskali zgodę

Prokuratora Generalnego na dalsze zajmowanie stanowiska.

§ 3. W sprawach dotyczących wyrażenia zgody, o której mowa w § 1 i 2

niezakończonych w chwili wejścia w życie ustawy, przepis art. 69 § 3 zdanie drugie

stosuje się.

2016-11-23

©Telksinoe s. 155/156

Art. 208. (pominięty)

Art. 209. (pominięty)

Art. 210. (pominięty)

Art. 211. § 1. Traci moc ustawa z dnia 20 czerwca 1985 r. – Prawo o ustroju

sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421

i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz.

367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751,

752 i 753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882, z 1998 r. Nr 98, poz.

607, Nr 160, poz. 1064 i Nr 162, poz. 1118 i 1125, z 1999 r. Nr 20, poz. 180, Nr 60,

poz. 636, Nr 75, poz. 853, Nr 83, poz. 931 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 48,

poz. 551, Nr 50, poz. 580, Nr 56, poz. 678, Nr 114, poz. 1193, Nr 120, poz. 1268 i Nr

122, poz. 1314 i 1319).

§ 2. Zachowują moc akty prawne wydane w celu wykonania ustawy, o której

mowa w § 1, o ile nie są sprzeczne z ustawą.

Art. 212. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2001 r., z wyjątkiem:

1) art. 91 § 2a, art. 151 § 1, art. 178, art. 193 i art. 195 pkt 2, które wchodzą w życie

z dniem 1 stycznia 2002 r.;

2) art. 13 § 2 pkt 4, art. 91 § 2, 3 i 4, art. 176, art. 177 i art. 179 § 1–4, które wchodzą

w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.

2016-11-23

©Telksinoe s. 156/156

Załącznik

STAWKI WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO NA POSZCZEGÓLNYCH

STANOWISKACH SĘDZIOWSKICH ORAZ MNOŻNIKI, SŁUŻĄCE DO

USTALENIA WYSOKOŚCI WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO SĘDZIÓW

Stawka

Stanowisko wynagrodzenia Mnożnik

zasadniczego

sędzia sądu rejonowego pierwsza 2,05

druga 2,17

trzecia 2,28

czwarta 2,36

piąta 2,50

sędzia sądu okręgowego czwarta 2,36

piąta 2,50

szósta 2,65

siódma 2,75

ósma 2,92

sędzia sądu apelacyjnego siódma 2,75

ósma 2,92

dziewiąta 3,12

dziesiąta 3,23

2016-11-23